Seed7

Algoritmische muziek: https://toplapduesseldorf.bandcamp.com/

Je bent altijd afhankelijk. Boeit niet wat je gebruikt. Als je slecht spul hebt is het slecht, als je goed spul hebt... Het is altijd interessant om te kijken wat er in de pro wereld gebruikt wordt. Best veel optische overdracht. Ook veel over gewoon CAT5 en dan probleemloos 100m (AES50). Meer en meer over ethernet (natuurlijk weer verschillende protocollen).

Terwijl ik met iets anders bezig was, bedacht ik me er is nog iets dat het rommelige laag kan veroorzaken: "Low Tone Aliasing". Ik zie echter niet zomaar hoe het in je keten past omdat het meer iets is dat thuis hoort in het bewerken van signalen (DSP). Maar je doet dacht ik wel aan upsampling? Hier een lastig verhaal over aliasing voor de liefhebber, ik heb het nog niet verteerd. Hoe "low tone aliasing" in elkaar zit heb ik nog niet uitgevogeld. Je sampling rate moet 2x de maximale frequentie zijn. De vraag is wat er gebeurt als die exact over elkaar heen vallen, of je net over het randje gaat, of als er toch een hoogfrequent aandeel in het signaal zit dat je niet verwacht (je sample frequentie is dan te laag). EDIT: na nog wat gezoek "low tone aliasing" gaat over intermodulatievervorming op installaties die niet geschikt zijn om de hoge bandbreedte van 192kHz sampling rate bestanden om te gaan. Beperkte bandbreedte van versterkers en luidsprekers. Het resultaat van de vervorming zit tussen de 20-2000Hz. "low tone aliasing" is daar niet echt de juiste uitdrukking voor.

https://wiki.audacityteam.org/wiki/PortAudio

... en dan is het aan de ontwikkelaar van de software. Onder Windows zijn er kwa geluid veel mogelijkheden, maar als de ontwikkelaar het niet ondersteunt kun je het vanuit Windows ook niet forceren. Audacity is daar een voorbeeld van. De onderliggende audio bibliotheek (Portaudio) ondersteunt Windows beter dan Audacity doet (deed).

Als je een kabel wisselt en het geluid verandert dan heeft het OS daar geen enkel invloed op. Zoals bij ieder stuk gereedschap (OS) je moet het gebruiken waar het voor bedoeld is en je moet het leren te gebruiken.

Zo'n grote glimmende met 32 schuifjes

Dat weet ik niet. Jitter hoor je met name in het hoog, zoals ik eerder al schreef. Ik herken het probleem van Hans ook niet, vandaar de vraag eerder of hij het in de geluidsfragmentjes hoort. Dat van jou met het laag wel want dat speelt bij mij net zo. Ik maak me er alleen niet druk om want ander speakers passen niet in de knip en met de koptelefoon heb ik het probleem niet.

Intern gaat het met eenen en nullen, ook het transport van de data. Als van een sample een een of een nul "te laat" komt dan komt het hele pakket te laat. Afhankelijk van het protocol gaat het transport in pakketten van meerder bytes. Ja, wat je doet is een buffertje voor de dac vullen en dan heel nauwkeurig geklokt uitlezen. Wat je dan nog kan overkomen is een buffer underrun, de aanvoer van data is te langzaam. Of een buffer overflow, de aanvoer is zo snel dat het buffer vol loopt. Wat van belang is dat die klok altijd in de pas loopt en op de juiste snelheid. Wat dat betreft niets anders als de draaitafel. Dat zou allemaal standaard in een dac horen te zitten. Daarom verbaasd het mij altijd weer dat men zulke grote verschillen tussen protocollen, usb, AES, I2S etc hoort. I2S is het simpelste, daar worden gewoon blokken bytes serieel overgezet. Geen parity controle, foutcontrole, niets. Dus ook alleen geschikt voor korte afstanden.

Je kunt niet frequenties los van elkaar gaan zien. Je hebt te maken met energie (amplitude) op een bepaald moment. Dat bepaalde moment is wanneer je een sample neemt. De amplitude van de sample ligt nu vast en verandert niet meer. Als er geen bewerkingen zijn is het enige dat in het rijtje samples verandert de tijd tussen de samples bij het afspelen. Jitter. Er verschuift niet een deel van de amplitude van het ene naar het andere sample. Zie het als een kralenketting. Het touwtje heeft een bepaalde lengte en een beetje rek. De kralen kunnen ook een beetje verschuiven. Er gaan geen stukjes kraal met een andere worden uitgewisseld. Daarvoor moet je bewerkingen uitvoeren. Kraalperfectie (bit-perfect is al heel lang geen probleem meer) De afstand tussen de kralen gelijk houden is dat wel.

Fourier heeft bedacht dat "ieder" signaal na te maken is door een hele reeks sinussen bij elkaar op te tellen. Additieve synthese. Het omgekeerde kan ook. Een signaal, energie over tijd, uit splitsen naar sinussen. Iedere sinus heeft daarbij een frequentie, amplitude en fase (het moment waar die golf op dat moment zit. Daar zijn hele snelle rekenmethodes voor bedacht, Fast Fourier Transform (FFT). IFFT is de inverse bewerking, je maakt van die hele reeks sinussen weer een normaal signaal. Op het moment dat je een signaal zo hebt uitgesplitst kun je een heleboel aspecten vergelijken. Je kunt er ook gekke grappen en truucs mee uithalen. Een zwart/wit foto omzetten in geluid bijvoorbeeld. Je verteld de computer welke pixels welke frequenties van de sinussen voorstellen. De grijswaarde is dan de amplitude. Zet de getalletjes netjes op een rij, IFFT er overheen en je hebt geluid. Het klinkt raar omdat de fase relatie compleet ontbreekt. Je kunt er ook mee filteren, na FFT vertel je de computer alle amplitudes bij frequenties tussen 0 en 300 zet je op nul. Daarna weer IFFT en je hebt een gefilterd signaal. Ook ruisonderdrukking kun je er mee doen. Het is het belangrijkste gereedschap in de digitale signaal verwerking.

Da's vervelend en gaat voor. Waar ik aan zat te denken, als je de digitale data van vlak voor de dac kunt afvangen. Dan kun je op de dataset een Fourier transformatie los laten. Je krijgt dan een reeks getallen, een reel getal en een imaginair getal. De reeks reële getallen kun je omzetten naar energie bij frequentie. Een algemeen bekend plaatje. De reeks imaginaire getallen zijn de bijbehorende fases. In wat jij aangeeft dat er gebeurt, twee verschillende aansluitingen, dan zou je met name de fase data van de twee situaties moeten vergelijken. Wat ook belangrijk is om te vergelijken zijn een aantal metingen van de zelfde situatie. Je wilt waar mogelijk bekende en onbekende toevalligheden kunnen uitsluiten. Een leuke oefening is het "omgekeerde" doen. Neem een stuk muziek, FFT, en ga dan afzonderlijk de fase bewerken, dan Inverse FFT. De vraag is dan of je daar in hoort wat je ook bij je vergelijk hoort. (ik heb net een kakelverse workstation geïnstalleerd, maar m'n ontwikkel tools staan er nog lang niet op. Wellicht doe ik een poging, bij gelegenheid. Zo er een programmaatje voor moeten maken) De enige manier om afspeelsoftware te vergelijken is met de broncode in de hand. Het gaat er dan niet om of er verschil is, maar waardoor. EDIT: Even heel snel gezocht; Hoor je in deze gemanipuleerde audio iets bekends terug?

Toch nog een keer overheen gegegaan. Dat gaat over jitter in het analoge domein, (geheel?) los van het digitale gedoe.

Ik snap helemaal wat je zegt. Maar ik kan er de vinger niet op leggen. De aller eerste keer dat ik op een top set digitaal luisterde, ergens eind jaren 80 had ik het idee dat de violen glazen klankkasten hadden. De club audiofielen die ook naar die set luisterden hadden het meteen over te snelle versterkers. Volslagen onzin, nu noemen we het jitter. Terugkijkend is er wel e.a. veranderd. Veel betere ADC, veel betere digitale be- en verwerking. Steeds meer bas-reflex luidsprekers. Steeds hardere, modernere, kalere interieurs. Dat samen maakt dat luidspreker en akoestiek "zwaarder belast" worden. Daarbij, meer "ouwe" audiofielen die het analoog laten voor wat het is en digitaal gaan. Maar desondanks op een analoge manier naar dat digitaal blijven kijken. "Kabeltjes wisselen" ome de akoestiek aan te passen (mijn interpretatie). Van daar uit kan ik me veel problemen voorstellen. Helemaal als er te veel laag uit het verkeerde systeem verwacht wordt. Het "verkeerde" systeem is standaard klein met een pijp. Hebben jou puppies basreflex openingen? Ik weet het niet meer. Zo ja, kan daar iets gebeuren? Ze zouden toch ook gefilterd moeten zijn? Basreflex is 4e orde, plus filter 2e orde is 6e orde. Dat zou het laag weg moeten houden. Al met al, ik kom niet verder dat wat ik al twee maal heb geschreven. Meten. Vergelijk voor de dac. Verschil ingaand digitale bron, uitgaand vlak voor de dac. Kan je broer zo iets? Ik heb het niet helemaal gelezen (morgen misschien), maar hiervan krijg ik al de bibbers. Hoe kun je de lengte van een getal met de duur van tijd vergelijken??? En in welke eenheid doe je dat dan Pannuhkoekeuh met of zonder stroop? Junctiecapaciteiten (digitaal) zegt me ook niets en wordt niet direct uitgelegd. Eigenlijk is het verhaal onleesbaar door het kromme Engels.

Als ze op een verkeerd tijdstip aankomen is het jitter. In een 20Hz sinus heb je 2205 samples (44.1kHz), bij 20kHz maar twee. Dus inderdaad omdat de 20Hz lang duurt valt daar een 1/44100ste verschil seconde niet op, bij hogere frequenties wel. Je kunt het ook met de stijgtijd vergelijken. In bewerking maakt het niet uit, de ADC zet op de op een bepaald moment aanwezige energie om in een getalletje. Of dat nu een enkele 20kHz toon is of een heel orkest van contrabassen. Ook naar analoog terug maakt het niet uit, zelfde bewerking maar andersom. Voor die bewerking hebben ze weer die 1/44100ste seconde de tijd. Als je niet op tijd de samples er door krijgt, of beter eigenlijk met een andere samplefrequentie afspeelt dan is het net of je je vinger tegen de plaat houd. Het wordt langzamer en lager. Als een plaat niet constant draait is het wow en flutter, digitaal is het jitter maar hele vergelijkbaar alleen op een andere tijdsschaal.

Jitter hoor je in het (mid)hoog, korreligheid, beetje ruis-achtig en een minder strak ruimtelijk beeld, met name in de diepte. Mocht op een of andere manier HF / instraling een probleem zijn dan de optische kabel gebruiken. Dan blijft er eigenlijk alleen jitter als probleem over. Digitaal is gewoon erg "zwart/wit". Nullen worden geen enen en andersom ook niet. De enige manier om achter dingen te komen is vlak voor de dac meten en vergelijken. Niet goed? dan steeds een stapje in de keten terug. Dat een kabel niet presteert ligt of aan de kabel of aan de driver en ontvanger aan beide uiteinden. Dat is met goede metingen allemaal uit te sluiten. Met alleen maar luisteren en hypotheses kom je er niet.

Neen. Je werkt en hoort in het tijdsdomein, niet in het frequentiedomein. Als nu eerste alle 30 Hz bitjes werden overgestuurd en dan alle 342 Hz bitjes, maar zo werkt het niet. Afhankelijk van het protocol gaat het in meer of minder grote datablokken. De waarde van een bit is energie op tijdstip t gedurende ~ 1/samplefrequentie, niet frequentie. Daarvoor moet je eerst een heleboel bitjes verzamelen en dan een Fourier transformatie doen om er frequenties uit te extraheren.

Het mooiste, blijkbaar had geen van de gouden oortjes het gehoord. Al dat digitale gefoezel.

Mr. Rebop Strange Attractors. Maniakale 8bit game sound geinspireerde muziek . De code die steeds voorbij komt is de SuperCollider code die de muziek beschrijft. SuperCollider is een "real time" software synthesizer.

Als ik het me goed herinner is het grijze een laagje melamine-achtige fineer. Dat zou je er met beleid en een foehn of strijkijzer af kunnen steken en dan met hout fineren.

Denk er eens aan om de TV en de speakers voor de hoek te zetten. Dan heb je in de hoek van de zitbank de optimale luisterplek. Je hebt ook veel minder last van de wand naast je rechter oor. Verder als @Sodejuu schrijft.

Precies en dan met name voor speakers die je geen basreflex mag noemen. Mijn Graafje heeft ook maar een dempingsfactor van 4. De Zingalies er aan en met het diep lag is het suboptimaal. Ik wissel dan gewoon de luidsprekers uit en gebruik de Translators met een gesloten kast met een Qt van 0.6. Als Jack het gat dicht maakt komt hij iets lager uit, volgens mij. (heb de drivers en volumes even opgezocht). Als ik meer Rock'n'Roll wil dan gebruik ik de K+T CT-230.

Zou die wel doen als die in een gesloten kast zou zitten (parameter van de driver zijn daar waarschijnlijk niet echt geschikt voor). De beweging blijft dan altijd gecontroleerd, tenzij je het spul gewoon opblaast. Met open-baffles heb je die problemen ook, te weinig demping van de driver want geen kastvolume. Alleen daar gaat het minder ongecontroleerd dan bij een bas reflex. M'n subwoofer heeft een x-max van 26mm. In een hele grote basreflex kast afgestemd op 17Hz kreeg in bij de film "Cloverfield" ook dingen te horen die niet uit een luidspreker zouden moeten komen. In die film zit soms een flink aandeel laag tussen de 11 en 15 Hz. Inmiddels zit het ding in een grote gesloten kast en gedraagt het zich voortreffelijk.