Seed7

Begrijp ik dat nou eigenlijk goed? Bij Roon betaal je per maand ~E12 om je zelf gekochte digitale bestanden van je eigen server te kunnen beluisteren?

Praktisch, pak een lange dunne stok. Meet de lengte tussen de punten. Neem daar 90-95% van. Buig de stok tot de dat de afstand tussen de punten is. Dan heb je de juiste kromming voor een "poly". Met een plaat triplex doe je het zelfde. Je berekent, maakt een frame en buit de plaat en klemt die in het frame.

The Phonometrician, Mnemosyne

Je buigt normaal een plaat triplex zo ver tot de koorde tussen de 90 en 95% van de lengte(of breedte) van de plaat bedraagt. Met plexiglas gaat dat ook als je het niet te dik neemt. Een alternatief is meerdere dunne (acryl) platen gebruiken (maar je gaat je gegarandeerd ergeren aan stofjes tussen de platen). Het stroken idee werkt ook prima, je blijft wel de naad zien, maar dat kan ook heel decoratief uitvallen. Je kunt de naden accentueren door ze mat te schuren. De complexe optie is om het eerst met triplex te doen en dat als mal te gebruiken. Plexiglas met de schildersfoehn verwarmen (duurt even) en het dan over de mal heen buigen en vastzetten.

Nostalgie

Maak van de jaren 50 maar de jaren 30. In de hele periode is er maar "een ding" veranderd. Het rendement en impedantie van luidsprekers is steeds lager geworden, het vermogen van versterkers steeds hoger. Dit is het gevolg van de introductie van de transistorversterker. Transistorversterkers zijn niet blij met 16 ohm luidsprekers, of 600 Ohm. Klasse D is dat nog minder. Buizen (en buizen OTL) boeit dat niet. Die varen wel bij de een hogere impedantie, lees langere spoel draad en dus efficiëntie (meer en beter veldlijnen vangen en zo (het zelfde bij koptelefoons)).

Het gaat om de pieken en piekjes. Als het signaal haaks omhoog gaat heb je en heel veel bandbreedte nodig en veel vermogen om de luidspreker dat ook te laten doen. Anders wordt het niet haaks omhoog en wordt er aan de bovenkant afgerond. Dit is o.a. wat maakt dat je zo makkelijk kunt horen of je naar echt of ingeblikt luistert.

Gewoon voor de grap, heb je ze wel eens "near field" geprobeerd? 60 - 80 cm uit elkaar en op armlengte afstand en met een stevige "toe in"? Klasse D is perfect voor dit soort luidsprekers en past daarnaast ook in de trend naar 4 Ohm (2 Ohm in het auto gebeuren) luidsprekers ipv 8 (of 16).

Getriggert door de draad toch weer eens gaan kijken, waarom heb ik dit over het hoofd gezien: https://www.audiophonics.fr/en/power-amplifier/audiophonics-mpa-s125nc-rca-stereo-class-d-power-amplifier-ncore-2x125w-4-ohm-p-12756.html Zou de zelfde versterker ook als plate amp kunnen kopen en dan zit er een "gratis" dsp module bij. Die het dan weer een "mono ding" maakt en losse dsp modules zijn niet verkrijgbaar. Marktsegmentatie.......

Helaas, boven aan de pagina: "Important note: Anaview amplifiers are no longer produced!" (EDIT: rode opmaak weg gehaald) De AMS0100-2300 waar het me om ging is niet meer verkrijgbaar. De ALC0100-2200 is niet zo interessant.

Hier het zelfde. Lopen is veel beter voor m'n rug dan fietsen. Iemand vond het nodig om z'n auto in m'n ligfiets te plaatsen. Die ligfiets (Flevotrike) had een bakje waar precies een krat bier in past. Ideaal om wat grotere dingen te vervoeren binnen de stad en omgeving waar het niet lopend te doen is. Dus nu een Giant met groot frame, dikke buizen en rekje voor en achter. Voorop komt een micro uitvoering van een klassieke Nederlandse gereedschapskist. Achterop een smalle houten bak waar een boodschappentas in past.

Ben eigenlijk wel benieuwd hoeveel E-bikers daadwerkelijk de auto laten staan, of dat het de gewone trapfiets is die ze laten staan? Ik schat dat het merendeel in de laatste categorie thuis hoort. Het "blikken regenjasje" is toch wel heel gemakkelijk.

Ik heb op heel wat beurzen gestaan (geen audio). Op onze stands was het altijd heel simpel. Er staat niemand van ons in de stand. Je staat in het gangpad voor de stand. Daar spreek je mensen en eventueel neem je ze mee de stand op voor een rondleiding, extra uitleg, en bakkie aan een gammel tafeltje. Einde gesprek, weer het gangpad op. De stand is voor de klanten. Het mooiste op audio beurzen zijn van die ongelooflijk blasé mannetjes die hun hoofd om de deur steken en direct van mening zijn dat die voorversterker (oid) niet klinkt, in een set en setting die ze nooit van hun leven gehoord hebben. Het liefst natuurlijk met twee tassen kruislings over de borst gevuld met ieder foldertje dat de graaigage vingertjes maar te pakken kunnen krijgen. En ja, het is bijzonder dat sommigen het steeds weer voor elkaar krijgen om in een dergelijke omgeving een aantrekkelijk klinkende set neer te zetten. Als ik zo door de jaren heen terug kijk is het denk ik vooral een kwestie van niet te veel willen doen.

Met klasse D is een heel lage vervorming te halen. Echter, kijk eens naar de vervorming versus vermogenskromme. Die lage vervorming zit niet in de "first Watt". Dat is wel het bereik waar het meest gebruik van wordt gemaakt. Het andere wat ik nog steeds mis bij klasse D is bandbreedte, lees snelheid, stijgtijd. Ik overweeg al heel lang classe D. De echt goede uitvoeringen hebben mij gewoon te veel vermogen. Wat moet ik met 400W als 20 hier voldoet? Ik luister nearfield met 93dB/m luidsprekers. Anaview had heel erg mooie 50W modules, die maar erg weinig voor de Graaf GM20 onderdeden, maar ze lijken te zijn verdwenen. Orchard Audio heeft mooie 150 Watters. (misschien wordt het wel een setje actieve class D monitoren ) En ja het zit tussen de oren, als je liever naar een zacht gloeiende postmoderne buizenopenhaard kijkt. EDIT: @Gydo Wat gebruikt Jeff Roland? ICE? Of eigen ontwikkeling?

Hoekabsorbers (super chunks) zijn simpel, zelf te bouwen en effcient. Ze hoeven niet alleen maar verticaal gebouwd te worden, je kunt ze ook horizontaal plaatsen. vloer muur (de verwarming staat in de weg), muur plafond, overal waar vlakken elkaar raken. Het zijn gewoon 60x60 driehoeken van absorberend materiaal, steenwol, cellulose etc. Dat absorbeert breedbandig en neemt ook energie rond de laagste resonantie weg. Maar lang niet alles. Helmholz resonatoren zijn een optie, in feite een op de resonantiefrequentie afgestemde basreflex kast. De mate van absorptie wordt bepaald door het volume van de kast. De bandbreedte door de mate van vulling van de kast. @Gydoheeft er succes mee, ik ben er nooit tevreden mee geweest. Uitgaande van het basreflex idee is er de mogelijkheid om een passieve basreflex of gesloten luidspreker te bouwen, afgestemd op de resonantiefrequentie. Je sluit vervolgens de spreekspoel van de driver kort. Door de tegen emk wordt de bewegingsenergie omgezet in warmte en wordt de beweging gedempt en dus de resonantie gedempt. Ook hier ben ik nooit echt succesvol mee geweest. Alleen voor kleine correcties. Afgeleiden van helmholz en de luidspreker hierboven zijn de zgn slatabsorbers en membraan- of paneelabsorbers. Die zijn relatief breedbandig en onhandig groot. Dan, aktief, drie subwoofers. Speel met de fase, frequentiebereik en amplitude zodat je resonantie vrijwel verdwijnt. Een sub laat je met je hoofdspeakers mee draaien, en staat er tussen. Een sub komt in een hoek achter de luisterpositie en een tegen een lange zijwand. Dit is wat gefrunnik maar geeft een heel goed resultaat. Het wordt regelmatig in HT systemen gedaan omdat in filmeffecten de laagste ruimte resonantie gegarandeerd wordt aangestoten. De sub tussen de hoofdluidsprekers kun je eventueel weg laten. De laatste optie is een zeer smalbandige parametrische EQ in je keten opnemen die vrijwel alleen de laagste ruimteresonantie er uit filtert. Dit kan zowel analoog als digitaal. Ook hier, ik heb niet veel succes gehad met deze optie maar het is wel een uitstekende aanvulling op een van de andere mogelijkheden. Natuurlijk bij alles veel meten. Met het REW softwarepakket kom je een heel eind.

Sorry. Neen, het gaat niet om staande golven. Glas is vervelend spul, akoestisch gezien. Laag gaat er door en hoog niet. Je hebt harde reflecties en geen nette spectrale verdeling. Een diffusor kan er voor zorgen dat de spectrale verdeling beter in tact blijft, je verdeeld ook nog eens de energie die van achter de speaker komt over de ruimte. Normaal zou je bijvoorbeeld een absorber midden achter de luidsprekers plaatsen, om een betere "kanaalscheiding" te bewerkstelligen. Maar een stevige absorber zet je niet zomaar voor een raam.

Ja. Een licht gebogen plaat redelijk dik plexiglas. En dat ze bundelen weet ik. Een reden waarom ik niet voor ze ben gegaan of andere echt hoorns.

Jij hebt de mogelijkheid om die van nul af op te bouwen. Als je dat echt compromisloos doet kijk je niet meer naar andere luidspreker etc om. Ik heb het eind jaren '80 een keer kunnen doen, een paar Jamo's aan een MF A100x + Dual Cs5000 zetten zo veel meer neer dan het mooiste aan apparatuur dat ik bij anderen kon beluisteren. Drie maanden later moest ik verhuizen

Ik zal het niet snel zeggen, dit is een opstelling die vraagt om een diffusor. Een grote plexiglas polycilindrische diffusor van vloer tot plafond. (buis weg, laag rack). Al zit ik er al jaren over te dubben, wel/niet doen in een zeer gelijksoortige opstelling met het raam er achter.

Ja. Maar omdat het utopisch is moet je keuzes maken, beslissingen nemen. Voor mij, liever iets te veel weglaten dan iets toevoegen bijvoorbeeld. De aandacht naar de bron verleggen en het verlies van de luidspreker en luisterruimte (20-40% vervorming) tot op zekere hoogte voor lief nemen.

De vraag is eerder wat er achter de Cambridge komt. Wat is de zwakste schakel in de keten?

Door het streven naar "perfectie" sterft er veel in schoonheid. Perfectie definieer ik voor het gemak even als een soort algemeen "high-end ideaal". De grote ruimtelijke wolk, zoals die bijvoorbeeld door Avalon speakers neergezet kan worden. Groter dan in de opname zit. De ietwat aangezette midbas voor de drive, het bultje in het hoog (praesenzbereich) van zowel de luidspreker, het MC element als de microfoon. Het versterkersausje, waar bewust op een bepaalde verdeling van de vervorming gestuurd wordt, de merk specifieke "nestgeur". Een opeenstapeling van effectjes. Ook nog eens effectjes die geïsoleerd zijn uit een groter geheel waar het op z'n plaats is maar die vervolgens uit hun verband gerukt bijna willekeurig worden toegepast..... .... en het heeft allemaal geen barst met muziek te maken. Menig set is dan ook nog eens een opeenstapeling van allemaal verschillende kastjes. In de tijd opeen gestapeld zonder dat er een duidelijk doel voor ogen is anders dan "nu mooi" of "aangepraat mooi". .... en ook dat heeft allemaal geen barst met muziek te maken. Wat is het doel van een set? Altijd geëmotioneerd door muziek jankend in de luisterstoel zitten? Dat werkt niet en het werk zo niet. Dat is als 16 uur per dag porno kijken en denken dat dat opwindender is dan een erotisch moment dat ineens gebeurt. Het doel van een set is de kans vergroten op een moment. Heel veel meer kan (moet?) je m.i. niet verwachten. Om vanuit zo'n uitgangspunt een set op te bouwen moet je je zelf kennen, een helder realiseerbaar doel kunnen stellen, weten hoe je dat doel bereikt en invult, zoeken en geduld hebben. Rust. Je hoeft niet meer naar beter of best te kijken. Geen kabeltjes gehannes bijvoorbeeld, of jaren twijfelen. Zo heb ik het op een gegeven moment aangepakt en de set staat onveranderd 20 jaar. Goed, beter, ik heb geen idee, het voldoet aan m'n eisen en m'n doel. Ja, er zijn compromissen. De ruimte en de luidsprekers. ... en dan kan je je met muziek bezig houden omdat het apparaat uit beeld verdwenen is. Muziek wordt niet beter of slechter van een apparaat. De verwachting is echter dat het beter wordt met een beter apparaat. Zonder verwachting echter zijn er ook geen teleurstellingen.