Seed7

en velen interesseert het ook niet. Die haken (bij voorbaat) bij iedere vorm van technische verhandeling af en schuiven liever euro's over de toonbank op basis van een verhaal (van een zelfbenoemde guru).

Huh? @Mediator betrekt het op zich zelf en deelt geen sneer uit naar wie dan ook.

Niet de muziek was digitaal, de aansturing van de kop was dat. Je digitaliseert de muziek, de resolutie hoeft niet hoog te zijn, en aan de hand van wat berekeningen bepaal je hoe snel je de kop naar het centrum van de plaat moe verplaatsen. Daar was al vroeg voldoende rekenkracht voor. Die was wel duur maar gezien de oplagen en de gebruiksfrequentie was het de investering waard. In hoe verre het real time gebeurde weet ik niet, ik verwacht van wel anders krijg je weer synchronisatie gedoe. Als je de data zou moeten opslaan, dan het aloude casettebandje, de bekende "fax piepjes" en anders U-matic video.

Het grappige van een bandrecorder is dat je net als bij digitaal ook samples neemt. Het zijn deeltjes waarvan je de magnetisatie beïnvloed. Deeltjes hebben een afmeting. Hoe meer deeltjes, hoe kleiner de deeltjes, hoe hoger de resolutie. Hoe sneller de band loopt hoe hoger de sample-rate. Zelfs een naald die een LP aftast neemt samples, het zijn ieder moment maar een paar punten die de naald raken. De naald heeft nooit contact met de gehele beschikbare wand van de groef. Ook hier, hoe harder de plaat draait, hoe hoger de sample-rate. "78RPM0n0RULΣZ"

Er is/wordt veel onderzoek gedaan naar vervorming bij luidsprekers. Niet alleen de units zelf, maar ook de kast, kist, plank en het filter. Na de akoestiek is de luidspreker de "slechtste" component in de keten. Vervorming is iedere afwijking ten opzichte van het ingangssignaal. Je kunt wel naar K1,k2,k3... kijken maar er is veel meer. Hoe wordt een signaal gevolgd (inderdaad o.a. dempingsfactor). Hoeveel bijgeluiden produceert een luidspreker, "windgeruis", poortruis, "chuffing". Klang&Ton heeft heel veel vervormingsmetingen gedaan bij verschillende geluidsterkten aan luidsprekers en chassis. Top dynamische luidsprekers (mid size monitor) zitten met K2 net onder de 2% bij 95dB/1m <100Hz, daarboven zitten ze onder de 0.5%. K3 ligt lager, behalve bij het diep laag, het stijgt hard onder de 70Hz. Met name in het laag heeft de grootte van de driver en de constructie, pijp of gesloten veel invloed. Goede hoorns zitten duidelijk lager, vellen ook maar hebben een andere verdeling van de vervorming. In dynamische luidsprekers hebben met name Seas, Scan-Speak (ellipticor) en Purify stappen gezet. Vervorming als gevolg van de akoestiek, in het laag ~40%, in het hoog ~10% met een grote marge alle kanten op. Oorzaken zijn onevenwichtige absorptie, diffusie en staande golven.

Eerlijk gezegd, met dit artikel kom ik ook niet verder dan dat. Ik snap niet wat er gedaan wordt. Ik snap niet dat het ruis verminderd en ook niet waar die ruis dan vandaan komt. Wordt nu eenzijdig het protocol veranderd? Hoe dan? Als dat werkt dan is het toch een al bestaand protocol. Of worden er gewoon kleinere pakketjes gestuurd, met een hogere rate? Wat ik denk te begrijpen is dat hij door softwarematig een veel constantere belasting voor de apparatuur te vormen het leven voor voedingen etc. makkelijker maakt. Klinkt als meer energie gebruiken om een constanter resultaat te verkrijgen, analoog aan een constant geremde aandrijving.

Dat heeft bijzonder weinig met die 14 bit te maken, maar alles met de implementatie.

Precies, daarom koopt men ook zo graag oude CD's en CD spelers en vindt ze "beter". Ieder vergelijk tussen de media is zinloos. Technisch is de LP veruit het slechtste, gevolgd door de cassette. Technisch is de CD veel beter, vanaf het moment dat men er mee om wist er gaan en is technisch op vergelijkbaar niveau als de grote studio recorders. Het moderne digitale studio formaat is superieur en bieden voornamelijk ruimte voor signaalbewerking (DSP).

Mooie mix van India, tabla's & jazz en , en, en,

Geheel mee eens.

† 2022-12-11 Angelo Badalamenti

Als voorbeeld, vintage is eigenlijk een top wijn jaar. Dus niet oud, maar goed, smaakvol. Bij auto's is een klassieker wat je vintage kunt noemen, boven de ca. 35 jaar is het een Oldtimer. Een oldtimer kan ook nog antiek zijn. Een oldtimer hoeft geen klassieker te zijn. Vintage audio kun je zien als topmodellen uit het redelijk recente verleden. Waarbij topmodel ook een zeer geliefd model kan zijn, b.v. de eerste generatie walkman of iPod.

De enige reden dat ik vintage spullen heb is omdat ik te weinig 'weg gooi' en het blijf gebruiken tot het op de draad versleten is. Kan ook het gevolg van een "in een keer goed" instelling zijn. Het hele retro gebeuren, bij de oude knarren snap ik het wel, dingen die vroeger onbereikbaar waren. Oude liefdes. Bij het jonge volkje, "fin de siècle" (nog steeds), alles staat een beetje stil dus maar terug kijken en (onbewust) het onpersoonlijke en steriele van de aaifone zat zijn.

**PLONK**

Zolang er niet gekwalificeerd en gekwantificeerd wordt, ja. Alleen zou ik dan nog het woord goed niet gebruiken, maar mooi. Een goede kabel zou alleen een Ohmse weerstand mogen hebben en verder van geen enkele mogen invloed zijn.

Elders gaat het over bandjes samenstellen, dit is wel de overtreffende trap (binnen het genre) Z'n eerste solo project staat hier in de kast bij de blijvertjes, hoewel maar zelden gedraaid

Het "in de wilde weg" luisteren en vergelijken is zinloos. Als je iets wilt vergelijken dan leer je de luisteraars zich op dat aspect te focussen, het de herkennen en te 'waarderen'. Bijvoorbeeld het bultje in het hoog bij 2-3000Hz. Bij het kalibreren van een koptelefoon luister je om ne om naar twee tonen, een vaste referentie van 500Hz en een nadere. Vervolgens moet je aan een knopje draaien om die even luid te horen. De schakelfrequentie moet daarbij niet ver boven de 1s liggen, omdat je hersenen anders de tijd hebben om zich aan te passen. Je bent dan eeuwig aan het draaien en het wordt nooit goed. Ook hier weer, een enkel aspect vergelijken. Zeer geoefende technische luisteraars kunnen meer. Die kunnen in hun hoofd een lijstje met parameters aflopen. Het zelfde principe gaat op voor smaak en zien. Een kleurgeheugen "bestaat" niet. Na een minuut kun je al niet meer zeggen of het rode staal met monster A of B overeen komt. ("bestaat" niet tussen aanhalingstekens. Een smid kan het wel door decennia lang naar gloeiend ijzer te kijken en dat te relateren aan hou zijn hamer afpringt) EDIT: t.a.v. kabels, mijn kabel proef

Billy Woods, Aethiopes

Mooi ding.