Jitze

Drumming van Steve Reich, als begeleiding van denk en schrijfwerk mbt emotie in muziek. ruim 2 uur percussie op hoog niveau

Vandaag, toeval ?, op stap geweest met een beroeps musicus, belangrijk deel van onze tijd tesamen besteed aan het verschijnsel " emotie in de muziek " en hier een aantal gedachten wat verder uitgewerkt. We zijn begonnen met het Concertgebouw, de grote zaal met name, deze zaal illustreert het verschijnsel uitstekend. Neem je beneden in de zaal plaats, laten we ons nu even niet in detail verliezen en ook over de specifieke stoel gaan zeuren, heeft mij altijd het gevoel bekropen dat er weinig te beleven is, de zaal dempt behoorlijk, zeker geen magic te bespeuren. Ga nu echter op het balkon zitten, op de plaats van Hare Majesteit bijvoorbeeld, blijkt dat er veel meer te genieten is, dan je beneden zou kunnen bevroeden, muziek leeft meer, meer detaillering is hoorbaar, plaatsing wordt duidelijker, daarom moet je voor deze plaatsen ook meer betalen, het is het waard. Vorig najaar zijn wij ook samen naar de VAD geweest en hebben, rekening houdend met alle problemen die de locatie met zich meebrengt, verbaasd over het feit dat zo vreselijk veel, zelfs zeer geprezen en belachelijk dure installaties eigenlijk alleen maar geluid maken. Absoluut geen spoor van emotie of magic te bekennen, alhoewel bij sommigen - bezoekers - het logo of de vormgeving tot extase leidde. Beiden in het bezit van dezelfde luidsprekers, op dezelfde gronden aangeschaft, een installatie die in grote lijnen op dezelfde wijze is opgebouwd, hebben we geprobeerd een antwoord te vinden op de vraag waarom er juist op dit punt - emotie/magic - zulke grote verschillen tussen diverse installaties blijkt te bestaan. Wij zijn toch uitgekomen op het punt dat we de speakers als bepalend element hebben benoemd, de meeste luidsprekers vinden we, naast een soms prachtig tonaal en ruimtelijk beeld dat ze weergeven, vaak te braaf, de scheurende randjes aan koper, jankende of krijsende snaren worden te mooi, wel heel aangenaam - vooral als de muziek je niet echt aanspreekt - weergegeven, echter op het moment dat je wel in de muziek wilt baden, kom je iets te kort. Goed, speakers dus, betekent niet dat de rest onbelangrijk is, maar daar waren wij zelf al achter. Onze voorkeur gaat uit naar speakers met een hoog rendement, vandaar dus Klipsch, overigens speelt ook de prijs hierin een niet onbelangrijke rol, de reden hiervoor is dat dankzij het rendement de units veel minder uitslaan, dit resulteert in meer snelheid, met als gevolg beduidend meer detail en dynamiek. En niet te vergeten vervorming, over dit onderwerp bezit ik een aantal artikelen uit het " Journal of the Audio Engineering Society " van de hand van Paul Klipsch, geschreven in 1969 en beslist niet achterhaald, op verzoek mail ik ze............... Luisterend naar de muziek wordt het boventoonspectrum groter, breder, de ruimte - opname - komt meer tot z'n recht , dit alles resulteert in een levendiger weergave, waardoor de betrokkenheid toeneemt. Hier moeten we wel onderscheid maken tussen het eerder genoemde " kippenvel " fenomeen, dat je ongeacht de weergavebron of kwaliteit, krijgt bij een bepaald stukje muziek, waarmee je een sterke emotionele binding hebt. Ben je nu zover dat je een dergelijke weergave hebt weten te bewerkstelligen, komt ook direct een nadeel - hoewel ik dit op geen enkele manier vind opwegen tegen de voordelen - om de hoek kijken, je bent niet meer instaat " muzak " te produceren, wat je ook aan het doen bent, in welke gemoedstoestand je ook verkeert, de muziek blijft aan je trekken en zal net zo makkelijk tot grote irritatie leiden, als het je in een andere stemming of op een ander moment tot vervoering brengt. Dit is onlosmakelijk met elkander verbonden, ik ga er voor................... Gelukkig hebben we ondanks dit inspannend filosoferen over weergave, ook nog tijd gevonden muziek te beleven en ervaringen uit te wisselen,

Dan hoort de Klipsch hoorn niet in dit rijtje thuis, wisselt nl op 450 Hz................

Ze hoeven wat mij betreft de truuk niet uit te leggen, wel hetgeen ze bereikt hebben met deze truuk en hetgeen ten grondslag ligt aan de truuk. Gewoon waarom is hij toegepast en wat is het effect.............. Neem toch aan dat dit dusdanig te omschrijven valt, dat de techniek verhult blijft. Zou een tipje van de magische sluier gelicht kunnen worden.

Wat Eric hier nu moet, weet ik niet, wel ben ik benieuwd naar hetgeen Lavardin en Array hebben uitgespookt om de beleving te vergroten, zijn de ontwerpers instaat het fenomeen beter te omschrijven ?

Zojuist werd op tnt een reactie op een vraag om informatie over SME draaitafels gepost, ook hier wordt onderscheid gemaakt tussen analytische precisie en om maar even een andere term te gebruiken " magic ". Deze magic, kunnen we beschouwen als de bron van de emotie, ook in dit geval blijft de omschrijving vaag............ Magic en emotie zijn niet te meten, ook erg moeilijk te omschrijven, absoluut wel merkbaar en hierdoor erg moeilijk te vatten. Componenten benoemen op hun - technische - kwaliteiten gaat best goed, een aantal zaken zijn meetbaar en anders duidelijk in de weergave te herkennen en dus te benoemen. Waarom sommige apparaten gemakkelijker aan de emotie raken blijft vaag, ik zou het ook niet kunnen omschrijven, de beleving is echter onmiskenbaar. Om aan de magic te geraken moet er beslist sprake zijn van een gedetailleerde - zowel tonaal als dynamisch - weergave, maar er speelt nog een factor mee, mogelijk zelfs een complex van factoren. Heel veel apparaten die voortreffelijk meten, geweldig lovende recensies krijgen, vind ik gewoon slecht presteren, domweg omdat ik iets mis. The tonal balance sounded correct, the detailing across the sound spectrum was good for the 10 & more extended for the 30. Amazingly, and despite the greater extension of the 30, the overall musicality of the 10 seemed more pleasant -- go figure. The tonal accuracy on both TT's seemed textbook. The sound overall felt a bit on the dry side, but admittedly, no major negatives there either... So, to make a long story short... (now watch me get shot by all the others:)) ...I found these TTs didn't produce any magic. While I can't put my finger on it with a reviewer's requisite analytical precision , I can paraphrase it by saying there was no soul to the sound -- it just wasn't sexy. And we listened to classical, we tried blues, we tried Madonna even. Mijn belevingen met de SME spelers sluiten hierop aan, prachtige machines, helemaal niks mee en toch................. Ook al luisteren we met ons brein, een belangrijk deel van de beleving wordt beslist gevormd door het presteren van de apparatuur, het zit niet allemaal tussen de oren..................

Zo kunnen we ook nog wel eens gaan kijken naar wat een 35 jaar oude Thorens 125 nu nog waard is, dit soort argumentatie kan ik niet helemaal volgen............ Overigens de door jou aangehaalde Dual 505 met een simpel Ortofon elementje eens een Wadia combinatie van ruim 30.000 gulden horen wegspelen, hetgeen overigens best eens iets over de remix voor de cd zou kunnen zeggen. Opwaarderen, verbeteren kun je ook CD spelers, blijken ze ook heel erg veel mooier, beter te presteren. Zouden we niet gewoon kunnen vaststellen dat beide systemen hun tekortkomingen hebben, kijk in dit verband maar eens naar de kritiek van de fabrikanten zelf, bij de introductie van de SACD en/of de DVD-A. Belangrijk lijkt me dat er heel veel muziek op vinyl bestaat, welke niet op een CD te vinden is, of soms in een droevige kwaliteit. Om maar met een kop van Jan Kool te eindigen : 'Ondanks alles' Over hoe zelfs de beste pickup steeds faalt en toch zo mooi kan klinken.............

Compleet en analytisch zijn voor mij twee verschillende zaken, bij een weergave die analytisch is krijg je alles voorgeschoteld, echter de samenhang ontbreekt, zo heb ik eens geluisterd naar de verschillen tussen een gewone CD en een geremasterde versie met meer bitten, in het laatste geval kon je waarnemen dat er meer rust, meer ruimte tussen de noten, was, maar op de een of andere manier ontstond het gevoel de muziek te zijn verloren. Je luisterde naar een computer..................

Zoals reeds eerder is opgemerkt zit een groot deel van het probleem inderdaad tussen de oren, de beleving - dus de manier van luisteren - bepaalt onze ervaring. Hierin kunnen we onszelf heel behoorlijk dwars zitten, dit kan worden versterkt door de wijze waarop een installatie het geluid presenteert. Mogelijk heeft dit ook te maken met de manier van opstellen, een setup geheel gericht op een hotspot dwingt op die plaats gezeten ook wel tot analytisch luisteren, mogelijk is dat ook de reden dat mijn hotspot ergens halverwege de kamer ligt, een plaats waar ik nooit ga zitten. Hiertoe ben ik gekomen na het bestuderen van een serie geschriften van Paul Klipsch, niet alleen over z'n Hoorn, maar over luidspreker plaatsing in het algemeen, speakers in de hoeken, scherp ingedraaid, met als resultaat een heel erg groot gebied waar het heel plezierig luisteren is. E

Een Vlaamse schrijver heeft in een interview gezegd : " De moed om een cultuur te hebben ontbreekt ons. Daarom leunen we zo op de wetenschap en het biologisch fundament om onszelf en de samenleving te verklaren ". Is hier een parallel te trekken met het verklaren van een goed geluid mbv uitkomsten van metingen ? Waarom zou een B&W speaker niet vervormen, de fabrikanten van speakers zijn in het algemeen erg zwijgzaam over de vervorming welke hun producten vertonen. Een doodenkele keer wordt er een getal genoemd, bijv 1% vervorming bij een sinus van 1000Hz met een bepaalde amplitude................ Hoe relevant is dit getal, wat gebeurt er bij andere frekwenties of amplitudes, wat zegt dit nu feitelijk over de gebruikssituatie, muzieksignalen vertonen niet zo heel erg veel zuivere sinusvormen. Voor de metingen aan versterkers geldt eigenlijk hetzelfde, vervorming meten bij max output, terwijl bekend is dat de vervorming toeneemt naarmate er minder vermogen wordt geleverd, bij transistoren ? Een analytische weergave lijkt mij geen eerlijke weergave, volgens mij gaat er dan ergens iets goed mis, in een concertzaal zittend is de precisie ook niet altijd geweldig, waarom zou dat dan een criterium voor een goede weergave zijn ?

Onbegrijpelijk vind ik dat op dit topic niet meer inhoudelijk wordt ingegaan, oplossingen als minisetjes, fr

Simpel, weet ik niet, valt altijd tegen, echter Service manuals van Thorens zijn te vinden op vinylengine.com, van de armen de TP 14 en 16, van de TD 166MKI ook hierin vind je zeker de tekeningen van de arm. Aan de hand hiervan zul je in staat zijn eea te demonteren, nieuwe bekabeling aanbrengen en weer in elkander zetten. Sterkte

Dat is zo, heb het ook niet aangehaald omdat er zoveel nieuws uit te halen valt, platenspelers en armen zijn zaken die al heel behoorlijk zijn uitgemolken, er is al vanalles uitgeprobeerd om diverse problemen op te lossen, elke keer blijkt dan weer dat er nieuwe ellende ontstaat. De ideale combinatie zal wel onbereikbaar blijven. Ben overigens wel heel erg benieuwd naar de prestaties van de ELP speler, jammer dat deze zo vreselijk zeldzaam is. Heb wel de documentatie aangevraagd, dit zal ook geen uitsluitsel geven. Hopelijk zullen een aantal bezitters van platenspelers tot de ontdekking komen dat enig inzicht in de achtergronden en enige vaardigheid in het afstellen kan leiden tot geweldig veel meer muzikaal plezier.

Hiermee kan ik het niet eens zijn, de wijze waarop je luistert wordt niet bepaald door de set, wel hetgeen je te horen krijgt...................... Zit je analytisch te luisteren zal er inderdaad geen betrokkenheid/emotionele band met de muziek ontstaan, je bent dan erg rationeel bezig, ga je onderuithangen en laat je de muziek tot je komen, bestaat de kans dat er een vonk overslaat. Hierin is de wijze waarop de set presteert wel van invloed, van groot belang is het dynamisch bereik en de wijze waarop met detaillering wordt omgegaan, klankkleur en ruimtelijke afbeelding zijn hiervan afhankelijk. Zo zijn er sets die je dwingen analytisch te luisteren, gewoon omdat ze het op die wijze voorschotelen, dit soort situaties zijn best heel lastig te analyseren, alles lijkt te kloppen en toch krijg je er geen band mee.

Heb dan ook niet op dit plaatje gekeken, maar de spec sheet van de KT66 er bij gepakt......... NB houdt er rekening mee dat verschillende buizen waaronder de KT88 - 6550 - een hogere anodespanning vragen en meer stroom trekken, niet zonder meer uitwisselbaar dus...........

Voor een deel ben ik het met je eens, de luisteraar bepaalt voor een deel hoe muziek overkomt, dit betekent oa bij verschillende gemoedstoestanden een andere ervaring, het karakter van de set is een ander deel van de beleving. De topics over impact en zoektochten naar meer betrokkenheid - dynamiek - laten dit mi duidelijk zien. Ik ben er van overtuigd dat de set hier een belangrijke factor in is.

Vandaag een mailtje gehad dat 't geplaatst zou zijn, even gecontroleerd, staat onder miscellaneous............. http://members.lycos.co.uk/turntablegaller...infosheet24.pdf

Bij de EL 34 is pen 1 het derde rooster, terwijl deze pen bij de KT 66 loos is, rooster en katode zijn inwendig doorverbonden, waarschijnlijk zijn in jouw versterker pen 1 en 8 aan de voet doorverbonden, kun je de buizen gewoon uitwisselen.

Een goede weergave is voor mij een weergave die me verbindt met de muziek, emotie oproept dus, een fabelachtige presentatie met heel veel precisie in plaatsing en detail, doet mij ook afdwalen, vervelen dus. Bij de samenstelling van mijn setje is emotionele betrokkenheid de leidraad waarlangs alle componenten gemeten worden, denk dat ik er heel behoorlijk in geslaagd ben muziek op deze wijze te laten klinken. Veel luisteren en vergelijken............................

Geldontwaarding, misschien ?

Zojuist een informatieblad van SME gescand en als PDF naar VinylEngine gemaild, het betreft Information Sheet No 24, handelend over de resonantiefrekwentie in relatie tot de effectieve massa. Zal een dezer dagen wel terug te vinden zijn op VinylEngine.com. Zonder nu zelf te moeten gaan rekenen is hier onder andere te zien - in een grafiek - hoe compliance en massa van invloed zijn op de resonantiefrekwentie van de combinatie. Ook wordt er ingegaan op de achtergronden van het geheel, beslist ook bruikbaar als je geen SME arm bezit.

Hi Pjotr, inderdaad, echter tenzij je het wiel zelf weer opnieuw wilt gaan uitvinden, zul je altijd geconfronteerd worden met verhalen die, niet volledig, prachtig commerci

De vraag die je op Vinyl Engine hebt neergelegd heeft geen reacties losgemaakt, zullen we weer eens naar de praktijk terugkeren ? Ondanks alle voordelen die een tangentiale arm biedt, komen we maar heel weinig van dit soort armen voor, met uitzondering van de Rauna Cantus zijn het zonder uitzondering vreselijk complexe apparaten, welke niet bijzonder gebruiksvriendelijk zijn. Mogelijk is dit de reden dat in het algemeen voor een meer praktische en minder bewerkelijke oplossing wordt gekozen, uitgaande van het gegeven dat elke arm - ongeacht de constructie - toch al een verzameling compromissen in zich draagt. Robert Graham beschrijft de praktische problemen heel aardig in zijn White Paper on Tonearm Design

Natuurlijk roepen ze dit, ze zullen wel moeten, het is hun brood, om deze reden brengen ze dus combi's op de markt, waarvan de verhoudingen volkomen scheef getrokken zijn ten faveure van het eigen product. Overigens zijn er ook bijzonder veel platenspelers die het zonder " die Masse " kunnen stellen, de benadering is anders en niet te vergeten veel voordeliger, het is veel moeilijker en dus duurder een goed suspensie loopwerk te maken.

Natuurlijk dient rekening gehouden te worden met de -on - mogelijkheden van elk component in de lijn, loopwerk, arm en element kunnen niet los van elkaar gezien worden en niet elk loopwerk is geschikt om een geweldige arm te dragen, kwalitatieve - en fysieke beperkingen spelen een belangrijke rol. Verslag doen van mijn spielerei met platenspelers ga ik niet doen, ben vaak met meerdere projecten tegelijk bezig en houd ook niet bij wat ik zoal doe, hetwelk per draaitafel ook nog wel eens kan verschillen, op basis van wensen van de - toekomstige - gebruiker. Over dit onderwerp zijn er inmiddels al heel erg veel pagina's geschreven op het web, over spelers zoals Thorens 125, 160B en Garrard 401, welke ik momenteel onder handen heb is van mij niet erg veel nieuws te verwachten, best kans dat ik af en toe een eigen oplossing kies voor problemen die ik tegenkom. Bij houden doe ik dit niet echt. Meningen verzamelen over dit onderwerp ? Volgens mij heb ik zojuist mijn mening gegeven en vraag ik aandacht voor een onderdeel van een platenspeler, een zeer belangrijk onderdeel in mijn optiek, dat door de commerci