Sebastiaan de vries

Beste Eric, Waag het niet te zeggen dat pop muziek geen muziek is dat zou ik erg bekrompen van je vinden. Orgel is voor jou eenr referentie qua laag. Een lage a van een vleugel is ook een referentie. Even de kut bandjes buiten beschouwing gelaten. Elke echt goede band, met goed PA set heeft zo goed als dezelfde impact in het laag. Elke pro bassist heeft behoorlijke drive en druk in zijn sound. En los van dit. Je hebt gelijk dat elke opname filosofie anders. Dat is het leuke (en soms niet leuke) van pop muziek. De engneer en band bepaald de eigen sound. De set dient het zo weer te geven als bedoeld is door de engineers en producers. Voor Orgels geld hetzelfde. Kan ook op 100 verschillende manieren opgenomen worden. Dus een orgel opname is ook een variable. Groeten, Bas

Of wat dacht je van de grote trom in het concertgebouw.

Beste Eric, De druk op het podium is jusit minder, dan de druk in de zaal, neem dat van mij aan. Wij op het podium moeten het doen met beroerde stage monitors, en andere shit. Voornamlijk hoor ik de directe onversterkte kick van de drummer, en mijn basgeluid van mijn eigen set. In de zaal (waar dus het publieks taat) is de druk veel groter. Op het podium horen we daar weinig van, daar we achter het pa staan. En waarom is pop muziek geen referentie? is dat geen muziek dan? Voor mensen die meer naar pop luisteren dan naar klassiek, is het dus wel een referentie. Wie een minimoog, een fender precision jazz bass, of roland D50 goed kent, kan daarmee utistekend zijn set beoordelen. Al dan electronisc, het zijn toch instrumenten. Ik lusiter zowel klassiek en pop, en een echt goede set moet beide goed weer kunnen geven. De druk die ik thuis wil mnoet natuurlijk wel in verhouding zijn tot de ruimte. Je kant huis hetzelfde eravern, zonder dat het letterlijk hetzelfde is. Dus aangepaste druk aan de ruimte. Groeten, Bas

Ik ben het er ook helemaal mee eens. Als ik zelf speel, voel ik de druk van de blazers in mijn rug. De tik van de kick tegen mijn scheenbeen. En de aanslag van mijn eigen bass door merg en bot. Ja dit is onaudiofiel, voordegene die het nog niet begrijpen. Dit is muziek! Dit is de interactie tussen de muzikanten. Dit is de manier hoe de drummer mij kan opfokken en inspereren met zijn groovende kick. Mijn basnoten zijn de inspiratie, voor de toetsensit, en ga zo maar door. Zelfs de Steynway waar ik les op kreeg, voel je door merg en bot. Muziek is niet alleen horen, en het ervaren van een overgedetaileerde synthetisch klankvenster. Muziek is ook voelen en beleven. Dat laatste is misntens zo belangrijk. Echter dat laatste is ook eenz eer kostbare zaak, om thuis te realizeren. Andre komt dichter in de buurt dan veel sets, maar ook zijn set produceerd maar een schijntje van de druk, die wensbaar is. Groeten, Bas

Beste Hans, Ik ken de woofers van jou kappa's erg goed, daar precies dezelfde ook in mijn IRS beta's zaten. Ik ehb twee sets gehoord. een met de foam randen, en een met rubber randen opgezet door audiolab. De laatste klonk beduidend beter. Niet bij alle conussen is foam vervangen voor rubber een succes, maar bij de kappa woofers wel!. Het zijn orginele infinity rubber randen die erop gaan. De latere Infinity IRS Epsilon, gebruikt exact dezelfde woofer, maar dan met de rubber randen. Mijn advies is dus, gewoon naar audiolab sturen. Zei helpen mij al jaren heel vakkundig, en ze weten wat ze doen. Heb alleen maar hele goede ervaringen met ze. Overigens kunnen ze naar wens ook nog de orginele foam randen erop zetten hoor, maar dat is vragen om problemen, want over 8 jaar zit je weer met hetzelfde probleem, en foam vergaat heel lanzaam maar zeker. Heeft je zoon geen respect voor je dure apparatuur?! Groeten, Bas Groeten, Bas

Beste, Zolang je de oorspronkelijke garantie bon maar invult en opstuurd naar Bryston, dan is er niets aan de hand, en heb je zekerheid op de beloofde 20 jaar garantie. Reparatie's worden gewoon door Bruston canada zelf uitgevoerd. Groeten, Bas

Beste Jasper, Wat jij zegt is een waarheid als een koe, maar dankzij de leer van de psycho akoestiek, kunnen we wel instrumenten herkennen al ontbreekt de eerste harmonisce totaal. Bij het horen van de overige harmonische, vullen onze hersenen de ontebrekende eerste harmonisce in. Wanneer er op een 5 snarige Bas dus een lage B wordt gespeeld van 31.5 Hz. horen wij dus op een gemiddelde mini monitor die laten we zeggen tot 50 hz. gaat alleen de 2e harmonisce van 63 Hz. toch kunnen we de lage B als zodanig herkennen. Alleen niet met de druk luchtverplaatsing van deze B in het echt. Erger nog dan ontbreken van harmonisce zijn, harmonsice die worden toegevoegd. Zoals oa. door buizenversterkers (uitzonderingen daar gelaten), of transistor amps met intermodulatie vervorming. Door dit soort fouten kan met name de 3e harmonsice van veel instrumenten zwaar versterkt worden, waardoor we dit als dun ervaren, maar s;ommige audiofielen juist als zeer gedtaileerd. Te snelle amps, em veel overshoot in blokgolf reproductie voegen zulke harmonisce toe. Groeten, Bas

Beste Hans, Ik ben het toch niet met je eens helaas Live muziek is een breed woord. Als je lusiterd in et masterdams condertgebouw, is het echte sublaag i.d.d. heel erg op de achtergrond aanwezig. Het grommen van de contrabassen mengt zich razendsnel met de ruimte, en is heel beheerst, maar wel uiterst krachtig aanwezig. De catogorie pop, funk en fusion is andere koek. Daar het hier alleen om versterkte intrumetnen gaat, hebben we live bij dit soort muziek dus wel serieuze laagdruk. Ook een onversterkte kick drum geeft al een immense druk. Laag is voor mij ook heel erg belangrijk. Veel eerste harmonische zitten in dit gebied. en als deze harmonische niet juist worden weergeveven, dan ontbreekt er al iets aan het oorspronkelijke signaal. Andre's Renaissance weergevers gaan zeer diep, maar missen op een haar na, het aller onerste gebied. Zo miste ik de sublaag synthesizer tonen in mijn gedraaide george duke cd. Dan kan je zeggen dat dat er niet in hoord, maar dat is dus wel zo. Het zijn de tonen van een "minimoog" synthesizer. en die gaan zo laag. Groeten, Bas

Een 100% dode kamer is niet uit te houden. Maar een bijna dode kamer laat genadeloos de beperkingen van de set horen. Wanneer het dan niet meer klinkt, hoor je dus wat de weergevers fout doen. Veel studio "controlrooms" waar ik kom zijn akoestisch berekend en nagenoeg dood gemaakt. Vaak een zwevende kamer in kamer constructie, waar alle relfecties gebroken worden, en je meetbaar bijna helemaal recht uitkomt. De slechte monitors vallen dan meteen door de mand, maar de echt goede studio monitors klinken dan waanzinnig. Met dus echte pinpoint imaging, en recht en strak laag, zoals wij daar in de huiskamer alleen maar van kunnen dromen. Groeten, Bas

Beste, Ik vind highend al apparatuur die verder gaat dan een gemiddled minisetje. Dus een instap NAD versterker zie ik al als highend. Groeten, Bas

Beste Rene, Als je ooit nog een 2e hands KSA250 vind. Laat ze dan ombouwen tot twee gepaarde MDA500's ZOals ik in jou gemailde documentatie las, doet krell dat kosteloos! Ik ga ervanuit dat dat nu nog steeds geld. Ik denk dat de MDA en KMA mono's nog steeds de moosite krells zijn die je krijgen kunt. Groeten, Bas

Beste Rene, Dank! zou ik erg leuk vinden om te lezen. De laatste versie van de KSA 250 (abs) heeft het eerste drie traps sustained bias principe. Je kan het mailen naar bas_music@yahoo.com of bas@soundevolution.nl Alvast heel erg bedankt! Groeten, Bas

Beste Hans, Helaas klonken de musical fidelity's niet al te lang op hun best. De kasten waren veel te klein, de koelichamen ondergedimensioneerd. EEn dergelijke klasse A versterker heeft een veel betere koeling nodig. Door de hitte verminderen de elco's heel snel van kwaliteit. In dat opzicht waren de Krell KMA200's perfect. Die waren tunnel gefroceerd gekoeld. Op de plek van de elco's was het steenkoud. Groeten, Bas

Beste Arjen, Klopt! De FMB mono serie is (qua klank) een stuk sneller. Ze geven meer attack in het laah-midlaag. Ze zijn groot qua vermogen, en voeding, maar net niet "te" groot. De debuut Krells als de eerste KSa serie, de KMA mono's en de KSA 250 en MDA mono's overtreffen naar mijn mening nog steeds alle latere krells, in snelheid, slamm en klankperfectie. Helaas betaal je daar ook jaarelijks een vette stroom rekening voor, want al deze types werken alleen in statische klasse A, waardoor je moet reken op minimaal zo', 1100 watt per uur. Daarom heb ik helaas ook mijn voormalige prachtige KMA200 mk 2 Krell mnoblokkenw eg moeten doen. Maar wat klonken ze waanzinnig......geen worden voor Groeten, Bas

Beste, Eerste ven op Void reageren. We zijn het toch met elkaar eens, want de FPB600C vind ik ook traag en duf. Maar de oorspronkelijke FPB600 (mk1) klinkt heel anders. Bij de C serie's hebben ze hele andere voicing boards toegepast. De FPB serie wordt volledig softwarematig bestuurd, en de C serie is met die boards totaal veranderd qua sound. De oorspronkelijke FPB600 klinkt grover, sneller, en minder romig, maar puntiger en meer attack. Ik heb zowel de FPB600 en de FPB600C allebij heel goed beluisterd, en een FPB600C moet ik ook niets van hebben. Ik denk toch dat de krell's niet zonder die enorme voedingen kunnen daar, het sustained bias systeem de amp altijd in klasse A houdt, zelfs op 1 Ohm. En dan gaat er wat continu current lopen.......Dan moet je wel zulke voedingen toepassen wil je de versterker voltage stabiel houden bij alle impedantie's. Dat klasse A versterkers geen muziek maken kan ik niet beamen. Zelfs de kleine musical fidelitiy's en mijn eerste Marantz PM80 vond ik zo waanzinnig klinken, qua natuurgetrouwheid. I.d.d vervormings cijfers in de folders zijn nietszegend. Maar wel meetbare aspecten als "intermodulatie vervorming" blokgolven etc. Juist met deze meetmethodes simuleer je in mindere mate de moeilijke harmonisce structuur van bijv. een hobo. Een hobo is zo,n moeilijk instrument, en eenmaal deze klank van de werkelijkhied in gedachte, hoor je het op veel systemen misgaan. Vaak doet een amp die een slechte blokgolf reproducite geeft, ook deze instrumenten fout. Groeten, Bas

Beste Void, Kleine te snelle versterkers laten i.d.d hun eigen beperkingen horen, en de elctronische glans die je beschrijft herken ik. Te snelle versterkers laten ook een overshoot zien aan de flanken van een blokgolf. daardoor krijg je bonveharmonisce die niet in het oorspronkelijke muzieksignaal zitten. Dat de FPB serie van krell niets verhullende klinkt ben ik niet met je eens. Met name de FPB600 laat echt alles horen wat er maar in de opname zit. En zeker niet minder belangrijk is, dat deze amp als een van de zeer weinige, een echt strak en gedegen laag fundament kan neerzetten. Kleine voedingen hebben ook de kans om trager te zijn. In principe hoort de afvlakking primair te dienen als afvlakker van de (halve delen van de) sinus, en als filter. Als tweede pas als stoom reserve. Bij te kleine voedingen kunnen de elco's te snel leeg raken, waardoor er sneller en vaker helemaal geladen moet worden. dat kost tijd, en zet de brugcell en trafo onder stress. Met een grote voedinge (en dan in dit geval extreem) alla FPB600 (8000V/A) hebben de trafo's weinig te vrezen. alles gaat relaxt en zonder stress. De eindtorren krijgen een schondere DC spanning te zien. Nadeel is wel dat zon grote trafo door zijn eigen inductie voor wat extra rimpel kan zorgen. maar dan noch de enorme capiciteit aan elco's doen wonderen. Ik geloof heilig in amps die een absolute spanningsbron zijn (alla Krell, ML, Passlabs Threshold etc.). Dus bij geen enkele impedantie in elkaar zakken. Kleine amps kunnen dit niet. Bij het in elkaar zakken van de voeding gaat het al mis, volgens de wet van Ohm Digitale versterker trappen, zoals PWM ontwerpen etc. hebben weer hun eigen nadelen. Omdat eht signaal gemoduleerd wordt naar een zeer hoge frequentie. wordt het ontwerp heel gevoelig voor emi straling en andere hoogrequente ellende. Wanneer het signaal weer terug gemodulerd wordt, krijg je dat terug in je muziek signaal. Ik stel me voor alles open, maar van de vele PWM ontwerpen die ik heb gehoord, was er bij lange na nog geen perfect. Voordeel is wel, dat ze extreem efficient zijn, en daardoor ook voltage stabiel bij lage impedantie's. De enige versterker die ik heb gehoord, die en ontzettend snel was, en de echte drive heeft, waen de Krell KMA200 mono's. Omdat deze 100% statisch in klasse a werkten, was deze buiten extreem krachtig, ook extreem snel. slew van 700 v. per m/s. Maarja dan krijg je wel per blok een trafo van 5000 v/a en moet je een stroomrekening van fl 800 per half jaar bij betalen. Maar ik blijff erbij. de mooiste amps zijn nog steeds de grote echte statische klasse A bakken. Die zijn en krachtig en snel. Helaas ook heel erg in-efficient, heel kostbaar en groot qua voeding. Groeten, Bas

Beste, Interssante kwestie, even een opsomming van de door mij bedachte voor en nadelen. Voordelen: *De akoestische terugkoppeling van de tweeter en de woofer (d.m.v. uitslingeringen wekt de spoel een electrische spanning op, die teruggevoerd wordt naar de amp) gaan nu niet meer door een kabel. Dus de tweeter beinvloed (in de kabel) de woofer niet meer en virsa versa. *Men kan bijv. voor het laag massieve aders kiezen en voor het hoog litze of normaal ofc awg draad *De totale kabel impedantie gaat omlaag, omdat meerdere kabels parrallel aan de amp de impedantie verlagen *De bekende kopere bruggetjes komen te vervallen De nadelen *De inductie tussen de meerdere kabels/aders neemt toen (geld natuurlijk niet als een bestaande single wire kabel biwire wordt gemaakt, zoals bij straigtwire) *Er kunnen fase en tijdsouten komen tussen verschillende kabels voor hoog en laag De kopere bruggetjes kunnen natuurlijk gewoon vervangen worden voor draad bruggen. Groeten, Bas

Beste Peter, Ik heb nooit beweerd dat je geen verstand van muziek hebt Maar met je bovenstaande mening ben ik het eens. Laten we het zo zeggen. de controle van de Rotel is op mijn speakers dermate groot, dat ik de laatst kick in laag mis. theoretisch is de rotel gewoon echt heel erg goed in het laag, maar ik wil nog meer gewicht. Waarmee ik dus bedoel dat een trap op een kickdrum en snelle strakke maar drukvolle schokgolf terweeg brengt, zoals ik dat zelf ervaar als ik speel. Groeten, Bas

Kim stone is een gefrustreerde aziaat Die gast kan echt niet timen. en wat een kut holle beker sound Groeten, Bas

Beste Eric, Wou zou ik jou koda graag modificeren. lijkt me een prachtig project. Groeten, Bas

Dat is toevallig Jopie. zonder dat ik jou laatste bericht heb gelezen, typen we allebij hetzelfde . Groeten, Bas

Niet zo flauw doen peter. Die snelheid is neit te meten. Wanneer een bassist een 32e noot ongetimed speelt, grooved het niet meer. Dit gaat echter om een verschil van millisecondes. Deze timing bepaalt of een muzikant grooved of niet. Van snelle riddels, of ingewikkelde stukken ben ik nooit onder de indruk bij muzikanten. wel of ze kunnen timen en grooven. Dit is op papier in snelhed niet uit te drukken, dit is een gevoelskwestie, zoals muziek dus ook behoort te zijn. Terug naar de amps dan weer. Met snelheid bedoelen we (ik althans)of de versterker de snelle impulsen in eht laag kan volgen, en daarmee de bassist los zetten van de kickdrum. Met deze snelheid hoor je de aanslag, het aanlopen van de fretten, de verlocity van de basgitaar, de sustain. De ene amp doet dit nou eenmaal beter dan de andere. Meten is geen onzin. En ja i.d.d je moet weten waar je moet meten. Wanneer een versterker op de uitgangen een niet ze snelle slew geeft, moet je in de schakeling meten, en kijken of de versterker wel de potentie heeft om snel te zijn. Veel fabrikanten meten alleen in de ingangstage, en daardoor krijg je foute waardes te zien. En i.d.d. de Rotel is gortdroog, en uiterst gecontroleerd en snel in het laag. Ik heb heel veel, veel duurdere versterkers gezien die dat slechter doen. Groeten, Bas

Beste, Ik snap niet wat jullie allemaal in Victo Baily zien. Ik vind hem dus helemaal niet zo goed. Hij grooved voor geen meter, en is een volgens mij ook nog eens een naar persoon. Laats op het north sea jazz waar hij een concert was, raakte meneer helemaal in paniek omdat hij flitsen zag. Hij stopte zomaar een nummer, en als er nog maar een iemand een foto maakte, zou hij stoppen nog nooit meegemaakt zoiets. Mijn rijtje dan: Jacco Pastorius (the genius!!!!) Richard Bona (the new Genius!) Will Lee (fantastische sessie bassist) Nathan East (niet alleen bekend van Fourplay, dit is ook een fantastische sessie bassist. Ongeloofelijk smaakvol) Boogie collins (op zijn manier een hele goede bassist) Stanley clarke (behoeft geen nadere uitleg :)) Rocco Pastio (van tower of power. Heeft net als pastorius een echt eigen sound ontwikkeld.) Ben er vast nog velen vergeten, maar dat komt dan nog wel TOch tegen jaco kan nog niemand. Het blijt nog steeds zo triest dat hij dood is. Ik kan gegrond zeggen dat ik hem en Joe Zawinul de meest geniale muzikanten vind, die er bekend zijn geworden. Groeten, Bas