threshold

Ik herken dat wol. Ik heb vroeger gewerkt bij een groot merk en een recensent liep daar regelmatig over de gangen en stond op de "pay rol". Nee het was zeker geen Klaas maar wel een andere bekende naam.

Kijk, dat is nu een leuke site! De meeste MC elementen worden afgezet tegen de AT-OC9 en zijn favoriete element is de Denon DL-S1.

Ik weet niet zo goed een andere toepassing te bedenken voor een dergelijke trafo. Ook andersom: ik ken eigenlijk geen 'stock' of standaard trafo's die kunnen dienst doen als trafo om een MC element goed te koppelen aan een MM ingang. Ik heb het idee dat ze speciaal gewikkeld moeten worden voor dit doel. Maar ik kan het ook mis hebben. In dat geval zou het leuk zijn om erachter te komen waar je zo'n trafo kunt kopen. Want de high-end trafo's zijn nogal duur. En om voor elk MC element weer een nieuwe high-end trafo te kopen... Voorlopig houd ik het maar op de actieve MC voorversterker.

Vind ik ook, vooral hiermee is het combineren erg belangrijk. Het is eerder toeval als je trafo past op het MC element en je voorversterker. Want de trafo moet de twee aan elkaar koppelen. Vaak lijkt het alsof het element er wel op past, maar dat de trafo daarmee niet aansluit op de MM ingang van 47K. De Denon trafo AU-320 past wellicht goed tussen de DL103 en een MM ingang, maar in mijn geval gaat dat dus niet goed met de DL304. En dat hoor je.

Zou het maar zo kunnen zijn dat een dunne kabel minder capaciteit heeft (en dus beter is)?

Nee nee nee. Dat mag je niet zeggen. Je verklapt de werking. Maar een apparaat dat niets filtert maar toch lekker wel is zeker een nieuwe truc die we nog niet hadden gezien. Het klinkt als iets filosofisch: het is er wel maar toch niet. Met dat soort dingen denk ik: oppassen. Ik heb zelf ook eens zo'n ding gekocht. Eerst zo'n simpel netwerkje parallel (wat jij ook bedoelt) van Kemp. Dat ding plug je zo in je stekkerdoos. Maar ontstoorfilters zitten ook in je voeding. Zefs de simpelste versterker heeft een goede, laat staan een high-end apparaat. Het verbaasde me ook niets dat het ding niks deed. Erin of eruit: geen verschil. Logisch, het kostte maar 40 gulden in de winkel en ik denk dat dat geld vooral zat in het mooie zwarte blokje, niet in de parallel condensator en een weerstandje hier en daar. Toen heb ik later een duurder apparaat gekocht dat wel "iets" in serie doet. Een zware jongen (van DSS) want je kon er ook een versterker op aansluiten. Maar de brom die ik toen had ging er niet mee weg. Alleen je geld is weg . Een nieuwe 220V kabel met afscherming deed wel wat. Conclusie: denk na of je wel een probleem met je stroom hebt voordat je zoiets in serie ertussen zet. Want theoretisch gezien kan het er alleen maar slechter op worden. En velen hier hebben dat ook ervaren! Heb je wel een probleem, vraag dan een elektrotechnicus wat er aan de hand is. Een aarde probleem, of de 220V kabels lopen langs een gevoelige versterker? Of de trafo van een ander apparaat straalt in op je MC prepre etc. etc. De oplossing is bijna altijd praktisch, eigenlijk nooit met dergelijke 'harmonisers'. Het is ook logisch: wat wil je nu tussen je eindversterker hebben en het verdeelstation van de Nuon? Toch niet een ander trafootje dat alleen maar plotselinge stroomopname beperkt? Een kijkje binnenin: Zo te zien niks speciaals, in elk geval geen 3600 Euro aan componenten. Het duurste onderdeel lijkt mij de behuizing.

Interessant! De normale vervormingscijfers die je ziet zeggen nooit zoveel over het laag, of de driver wordt gemeten in een losse 'oneindige' wand. Die cijfers lopen wel snel op bij lage tonen. Tot richting de 10%. Dus als je dit kunt beperken door bij een bepaald geluidsvolume met een zekere lage Vd/Vb < 0,05 te zorgen dat je conus in het lineaire gebied blijft (zeg ik dat goed?)? Oftewel een grote conus heeft bij een bepaalde Vd slechts een beperkte uitslag en blijft zo langer in het lineaire gebied.

Dat klopt, het is een versimpelde weergave, om het principe uit te leggen. Die andere parameters zijn ook heel belangrijk en velen worden ook meegenomen in simulatieprogramma's. Maar niet-lineariteiten weer niet en daar ontstaat nu juist vervorming etc. door. Dus daar moet de ontwerper zelf oordelen wat te doen. Dat maakt het in dat stadium meer 'techniek' dan 'wetenschap'. Dat maakt het ook leuk.

Ik denk dat als je drivers maakt, je liever in het mechanische wilt blijven. Maak je ingewikkelde kasten, dan is het akoestische misschien handig. Maar koop je een kant en klare driver en wil je een filter ontwikkelen, zoals bij luidspreker-zelfbouwers vaak het geval is, dan is het handig als het hele systeem omgetransformeerd is naar het electrische. Spido, een luidspreker is een transducer van electrisch naar mechanisch naar akoestisch. Als je van het ene naar het andere domein gaat, en alles in electrische symbolen omzet, dan staat er steeds een transformator tussen die domeinen. Wat stroom is aan de ene kant wordt spanning (kracht) aan de andere kant van de trafo en andersom. Ook wordt serie -> parallel en wat eerst parallel stond staat in serie aan de andere kant van de trafo. Dus: de twee veren staan mechanisch parallel (alsof je twee veren tegelijk indrukt die naast elkaar staan; door die tweede veer -de mechanische equivalent van de opgesloten lucht in de kast- heb je meer kracht nodig voor dezelfde indrukking dan in het geval je maar 1 veer hoeft in te drukken, hetgeen het geval zou zijn als de luidspreker in de vrije lucht zou werken). Mechanisch dus parallel, electrisch is het dan alsof je een condensator in serie zet. Omgetransformeerd naar het akoestische dus ook in serie. Hier een versimpeld plaatje van het electrische naar het mechanische (Revc = electrical resistance of voice coil; Cms = mechanical compliance of the suspension):

Die vlieggewicht armen doen ook niet veel op de tweedehandsmarkt. Dat komt vast mede, omdat die vooral goed combineren met hoog-compliante MM-elementen. Die zijn misschien niet zo duur, echter ook niet de top. Tegenwoordig staat een Rega al als relatief lichte arm bekend. Komt het door de betere MC voor-voorversterkers, dat de low-output MC elementen nu pas kunnen laten horen dat ze beter zijn? Een kleiner spoeltje=lagere bewegende massa=beter oplossend vermogen? Ik gebruik een low-output MC element (Denon DL-304, wordt door de tsunami niet meer gemaakt helaas). De lage uitgangsspanning in combinatie met de lage impedantie vraagt eigenlijk teveel, het is een onmogelijk ontwerp volgens sommigen. Ik had 'm op de AU-320 transformator aangesloten. Dat was geen 100% match. Die trafo is eerder voor de DL103 bestemd, denk ik. Nu gaat het element direct op de voorversterker. Ik moest zelfs de laagste tap kiezen voor de impedantie (47 Ohm), lager dan officieel wordt aanbevolen, en dat gaat net goed kwa ruis. Het geheel klinkt echter een stuk beter nu. Veel meer detail en ruimtelijkheid, beter laag en helder-der hoog. Maar wel vreemd, een element uit de 500 Euro klasse die een voor-voorversterker vraagt uit een veel hogere klasse, om te kunnen laten horen waartoe het in staat is.

Dat kan nog weleens tegenvallen, afhankelijk van welke fabrikant je bezoekt. Niet elke driver-fabrikant weet ook hoe je er goede systemen mee kunt maken. Ja goed gezien, die staan natuurlijk mechanisch gezien als 2 veren parallel. (Akoestisch gezien in serie, zo zal men het bij Leak wel hebben gezien -pré Thiell & Small tijd- dat werkt verwarrend).

Even ter verduidelijking: hij gebruikt de opgesloten lucht dus als een kussen, een veer met een bepaalde stijfheid. Dit wordt onderdeel van de keten. De stijfheid van de conusophanging wordt uitgedrukt in een grootheid die te vergelijken is met die van de opgesloten lucht (Vas, de stijfheid van een volume lucht, uitgedrukt in liters). Die twee staan dus in serie met elkaar. Een systeem met hele slappe cunusophanging wordt dan stijver door het naar verhouding veel minder slappe luchtkussen erachter, want volume van de kast is in dat geval een stuk kleiner dan het equivalente volume Vas van de driver. Die driver is groot en heeft een hele lage resonantiefrequentie, dat zijn 2 ingredienten voor een grote Vas. De resonantiefrequentie van het geheel schiet dan omhoog. Het is niet hetzelfde als het toevoegen van een "nieuwe orde", wat je doet door een grote (electrische!) condensator voor de spreekspoel van de luidspreker te zetten. Dit wordt high-pass bas genoemd. In het electrische gebeurt er iets anders dan in het akoestische domein. Deze condensator verlaagt namelijk de piek(-en) in de impedantie naar lagere frequenties en zorgt op deze manier voor minder output op de systeemresonantie, méér output net daarboven, en ook nog iets meer net daaronder. Het trekt de karakteristiek recht van een bewust verkeerde basreflex-afstemming. En als extraatje werkt het als subsonisch filter. Kef experimenteerde er vroeger mee met gesloten systemen maar het was Vance Dickason die de werking van deze condensator verklaarde. En Hobby Hifi paste het vervolgens toe op een basreflexsysteem, en zelfs op een bandpass sub. Dat neemt niet weg dat het gewone gesloten systeem ons gemakkelijker in "audio nirvana" kan brengen dan al die ingewikkelde toestanden. De gesloten kast gaat echter ten koste van wat sublaag en een klein formaat. In feite het meest simpele dat er is, de normale gesloten kast. Wil je ook nog eens een diep laag? Bouw dan een grote! Er is een nieuwe 30cm. Scan Speak woofer, een hele dure, maar die zou het ook heel mooi doen in een gesloten kast van 80 liter. De -3 dB ligt weliswaar op 50 Hz of zo, maar daaronder valt het systeem langzamer af dan een basreflex. En is de woofer beter beschermd tegen subsone geluiden van de draaitafel. Ik heb weleens op een beurs conussen zien wapperen terwijl er weinig geluid uitkwam. En dat wát eruit kwam, had daardoor in dynamiek ingeboet. De woofer was dus veel te druk met "wapperen". En de versterker draaide overuren. De oude Pink Floyd lp had best mooi kunnen klinken, maar ondanks de dure apparatuur kon je er weinig mee. Een simpele subsonic filter, of een gesloten kast of high-pass bas en zware versterker hadden het probleem van de dynamiek kunnen oplossen.

En belangrijker: die na-ijlende conus en/of basreflex-poort zorgen voor een minder strakke bas. Of die na-ijlende tonen nu het laag-midden maskeren (want definitie en "kick" zitten in het lage midden, vanaf 100Hz)? Vaak is het een dilemma. Om laag te kunnen komen uit een respectabel kastje met een realistische WAF komt men al snel uit bij een zware conus, die niet te sterk wordt gecontroleerd door de magneet, anders komt er rond de resonantiefrequentie te weinig output, een slappe ophanging en basreflexpoort. Misschien willen we steeds te laag gaan. Een tiental Herzen opgeven voor een strakker laag, of een tig-tal liters erbij? Ik heb het zelf anders opgelost: een zeer strakke ophanging, hoge Q en een hoge resonantiefrequentie. Dat geeft al snel een piek in het laag met een basreflex. Echter, door de stijve ophanging hoeft de kast niet extreem groot te zijn. De piek in het laag wordt weggewerkt met een high-pass condensator. Het wordt daardoor een zogenaamd 5de orde systeem. Het laag loopt dan door vér onder de resonantiefrequentie. Best wel gek, maar het werkt voor mij, althans: tot ca. 50 Hz. Daaronder valt het snel af. Ik kan ook niet toveren. Ik heb deze techniek uit Hobby Hifi, zie ook bijvoorbeeld deze: http://www.lautsprechershop.de/index_hifi_de.htm?hifi/kkits.htm "Dabei zeigt der Hobby HiFi Artikel, dass durch die Bassreflexkonstruktion 5. Ordnung (Kondensator vor dem Tieftöner) der Tieftöner zügiger ausschwingt als in einer normalen Bassreflexkonstruktion. Somit weist diese Konstruktion enorme Vorteile auf: Pegelfestigkeit, kein Taumeln der Membran; tief reichender exakter Bass mit wenig Nachschwingen."

Wat een onzin! ** "Traag" klínken kan heel goed, dat is een term die we als audiofielen aan een bepaald geluid geven, maar "traag" zijn? De maximale snelheid van de conus wordt bereikt op de nuldoorgang (in de beweging tussen de twee uitersten). Hoe sneller, hoe meer geluid. Als je je conus dus sneller wilt laten gaan, moet je de volumeknop verder naar rechts draaien. Voor de rest geldt dat het geluidsniveau afhankelijk is van de versnelling van de conus. Weleens een kickdrum door een 18" woofer gehoord? Dat zou dan toch heel "traag" moeten klinken, maar dat is niet zo. De Bose subwoofers zijn een voorbeeld van traag klinkende woofers. Toch zit daar maar een 13 cm. drivertje in. ** (Ik snap dat het gevoel zegt: een grote conus is zwaar, dus traag. Echter natuurkundig zit het anders in elkaar. Pas in bepaalde omstandigheden zou een zwaardere conus trager kunnen klinken dan een lichte. Maar wat er dan in werkelijkheid gebeurt is iets heel anders.)

Vreemd, die resonantie zit niet in de driver zelf. Of de meting klopt niet, of het (filter-)ontwerp klopt niet. Of... de driver is stuk. Want deze Seas is meerdere keren getest in Hobby Hifi, Klang&Ton, Hifi-selbstbau.de en ook hier: http://www.zaphaudio.com/tweetermishmash/compare.html (wel nog even op Seas 22 TAFG en CSD klikken). De breakup zit bij 35kHz. Vergelijk hem bijvoorbeeld met de Scan Speak 7100 en dan zie je dat prijs niet persé alles zegt. Nog leuker: Dayton ND20FA-6. Die kostte toendertijd maar een paar Euro.

En dan kun je toch nog op een lage prijs uitkomen. Er zijn tweetertjes die maar 30 Euro kosten en niet onder doen kwa geluid voor anderen van 300 Euro. Ik noem alleen al de Seas 22TAF. Alleen hebben ze dan bijvoorbeeld een plastic faceplate. Of kunnen niet al vanaf 1,5 kHz ingezet worden.

50 jaar evolutie heeft er voor gezorgd dat de LP voor wat betreft vervorming acceptabel kan klinken. Als we willen demonstreren hoe goed het kán, dan nemen we altijd een goede LP op een referentie draaitafel (in onze gedachten). Maar hoe vaak klinkt het juist niet goed, ...vanwege de vervorming? Die keren vergeten we maar voor het gemak. Klinkt het "grijs". Een beetje stof onder de naald zorgt al voor extra vervorming. De LP zit zó op het randje voor wat betreft vervorming, dat elk nadeeltje (stof, slecht vinyl, fouthoek, beetje versleten naald, niet-optimale instelling, slechte opname, resonanties in de lp zelf omdat 'ie niet vlak op de mat ligt, et. etc.) ervoor zorgt dat het hoorbaar wordt. Harmonische vervorming, is als je een extra toon hoort terwijl je systeem er maar één mag weergeven. Dus bij een sinus van 1 KHz. hoor je dan ook bijgeluiden van 2, 3, 4 etc. KHz. Onder een bepaald niveau worden ze gemaskeerd door de basisfrequentie. Harmonische vervorming komt in de natuur ook voor dus we kunnen er aardig wat van verdragen, ook al is het wel hoorbaar (zoals bij de LP of door buizen). Daarnaast heb je nog allerlei andere vervormingen die in de natuur niet voorkomen en sommige verdraagt het gehoor totaal niet. Als die hoorbaar worden dan wordt het gelijk afgestraft en kan het zelfs "pijn" doen. Je gehoor kan er helemaal niets meer van maken.

Juist ja! In elk geval: zorg dat je ver genoeg onder de hoorbaarheidsgrenzen blijft, zowel voor K2 als voor K3. K3 bij 1KHz schijnt al hoorbaar te zijn bij 0,1 %. Helaas zijn ISO normen niet openbaar, ook al zijn ze met belastinggeld gemaakt. Absurd! Iso 532 gaat over hoorbaarheid van vervorming. Vervorming staat ook voor "bijgeluiden". Die hoorbaarheid van vervorming is dus sterk afhankelijk van bijvoorbeeld de frequentie. Maar het is ook maar een meetwaarde. Als je weet hoe die vervorming wordt veroorzaakt: door een niet lineaire spider in de luidspreker, een niet-ideaal magnetisch veld, verzadiging in de kern van een spoel, etc. etc. Het onderscheidt de goede van de slechte! Ik ben geen Scan Speak Freak, of Mundorf fan, maar moet toegeven dat deze fabrikanten op dit gebied veel verder zijn dan bijvoorbeeld de Chinese budget-merken. En het verbaast me niks, dat de ene buis anders klinkt dan de ander...

Nee, die ken ik niet. Ik zal verder geen naam noemen, alleen zijn website : http://www.soundfountain.com

Dit is ook wel high-end: Maar dit vind ik persoonlijk meer de ultime installatie: Maar ik ken ook iemand die zijn installatie met hele goedkope en soms oude producten heeft opgebouwd, gecombineerd met wel weer duurdere vintage spullen. Het geluid wat daar uitkomt gaf mij veel stof tot nadenken. Ik hield het eerst voor onmogelijk. Anderen noemden hem een genie. Het maakte mij eerst ook erg onzeker. Want ik liet me toen nog teveel leiden door de buitenkant, merknamen, reclames e.d. Hij zegt altijd: het gaat er niet om wat het ís, maar wat je ermee dóet.

Je wordt eindelijk ontdekt!

Beste Ravon, Jouw conclusies deel ik, al is het misschien niet helemaal met dezelfde argumenten. Er zijn enkele onderzoeken die heel specifiek proberen aan te tonen, wat het aandeel van paneelresonanties is t.o.v. van het directe geluid afkomstig van de drivers. Die zouden op een onhoorbaar niveau zitten, al bij 12mm. wanddikte. Het standaard onderzoek naar paneelresonanties wordt meestal uitgevoerd met vele trillingsopnemers over een paneel verspreid. Wat valt dan meestal op? Alle opnemers tonen min of meer hetzelfde plaatje, d.w.z. resonanties rondom dezelfde set frequenties ! De golflengtes komen overeen met de binnenmaten van de kast! Wat gebeurt hier eigenlijk: het zijn geen typische paneelresonanties maar de wanden laten geluid door, in hoofdzaak de staande golven. Dat klopt ook nog eens voor een deel met de theorie uit de bouwakoestiek. Wat helpt hiertegen: dempingsmateriaal als wol etc. in de kast. Hmm, in een spouw zit ook minerale (glas-) wol. Men zegt, dat ook dwarsverstevigingen goed helpen. Zou de kast zich dan gedragen als een soort ballonnetje dat in en uit beweegt met de eigenfrequenties van het ingesloten luchtkussen? En wat verloren moeite is, is paneelresonanties te lijf gaan met sandwich panelen, bitumen etc. Het werkt wellicht wel wat, maar het is de verkeerde weg. Wat ook onzinig is, is kloppen op de kast, zoals de audiofiele beursgangers continu doen (ik kan het ook niet laten ), want dat zegt niks over de werkelijke situatie. De woofer klopt ook niet op de kast, maar zorgt voor een redelijk gelijkmatige druk op de wanden. Daarbuiten zouden die paneelresonanties weleens een hoge akoestische impedantie met de lucht kunnen hebben. Ik heb weleens bij een discotheek de gipswandjes zien bewegen en dan toch weinig hebben kunnen horen. "Buigslappe wand" zegt de bouwakoesticus dan, blijkbaar een materiaal met een hoge geluidsnelheid, waardoor moeilijke overdracht (geen coincidentie) naar de lucht plaatsvindt. Interessant, toch? En dan die kast van 90 liter, die al gauw een lengte van 1 m. kan hebben: daar past een frequentie van 170 Hz. heel goed in. Met wat dempingsmateriaal, dat de geluidsnelheid omlaag brengt, kan het maar zo onder de 150 Hz. liggen, waar de woofer nog flink aktief is. Dat valt alleen met veel dempingsmateriaal in het midden van de kast (dus niet bij de wanden!) te verhelpen, daar waar de druk het laagst is en de "snelheid" het hoogst. Of je plaatst de woofer precies in het midden. Een beetje schuin wandje doet zo goed als niks, dan moet je wel heel erg schuin gaan en dat kost erg veel inhoud en maakt, zoals je al zei, de constructie moeilijk om te maken.

Het gaat om de Sinovt E88CC-6V6 AMP (wat een naam). Ca. 1000 Euro. Ze raden mensen niet aan om de 4 Ohm tap te gebruiken. De interne weerstand (van de windingen) bedraagt 3 Ohm bij de 8 Ohm tap. De luidspreker die ze gebruiken is een of andere eigenontwikkeling, een Scan Speak volgens mij. Eerst zonder impedantie correctie, dan krijg je dus een nogal wisselende spanningsdeling per frequentie, met een bult in het midden daar waar de impedantie hoger wordt, +3 dB tussen ca. 880 Hz. en 2,5 kHz. Logisch, bij elke luidspreker loopt de impedantie op, al is het al vanwege de eigen inductie van de spreekspoel. Het wisselfilter doet daar een stapje bovenop. Ga je dat compenseren door een schakeling, dan wordt de frequentiekarakteristiek weer vlak en klinkt de luidspreker weer normaal. De grote impedantie pieken in het laag, door de eigen resonantiefrequentie en evt. de basreflex, worden niet gecompenseerd. Ik denk dat ook hierdoor een buizenversterker anders klinkt in het laag (letterlijk meer laag bij deze frequenties), vooral bij hoogrendementspeakers, die bij een transistorversterker te weinig laag geven vanwege de grote magneten, lage Q etc. In feite zou je altijd impedantie-gecorrigeerde luidsprekers moeten gebruiken bij buizenversterkers. Anders krijg je teveel mid (of iets anders, daar waar de wisselfrequentie zit). De puristen vinden dit vast maar niks: nog meer componenten, nog meer fasedraaiing! Hier zeg ik, dat de ergste fasedraaiing juist bestaat bij de zogenaamde electrisch-1ste orde filters (niet die van Spido). Daar wordt namelijk de polariteit van de tweeter omgedraaid! Vanaf de wisselfrequentie heb je dus altijd 180 graden fasedraaiing. In feite zijn dit 2de orde systemen. 1ste orde filter (spoel op de woofer, condensator op de tweeter) bovenop de ca. 1ste orde eigen fasedraaiing van de drivers door de inductie van de spoel bij de woofer en de eigen-resonantie bij de tweeter. Zelfs bij 4de orde filters heb je slechts en alleen 180 graden bij de wisselfrequentie, daarvoor en daarna niet meer, en hoef je niet om te polen. Bij échte 1ste orde systemen (die zeer zeldzaam zijn, ik ken alleen die van Spido en ergens een Duits high-end merkje die dit zelfs -foutief- "0-de orde" noemt) pool je niet om en lopen de woofer en tweeter 90 graden uit elkaar, waardoor ze elkaar 3 dB versterken i.p.v. 6 dB. De versmering van een transient op de luisteras is dan een feit (hoorbaar of niet), maar zorgt wellicht toch voor een ruimtelijker weergave. Maar ook deze luidsprekers hebben vast een verhoogde impedantie rond de wisselfrequentie die bij een buizenversterker eigenlijk zou moeten worden gecorrigeerd.

Discogs is de "wiki" voor populaire (vooral Dance-) muziek. Als ik dat bekijk, dan zie ik: - origineel uit '92, dus digitaal; - lp versie voor de fans; - lp meer een gadget; - lp uit 2011 volgens een verkoper niet officieel, dus bootleg, logisch als het origineel 900 kost, dus gewoon van de cd op lp geperst en hoezen e.d. gecopieerd en bewerkt met photoshop etc. om het nieuw te laten lijken; Als ik jou was dan zou ik de cd kopen als het om de muziek gaat. 60 Euro voor een bootleg, en daar lijkt dit wel heel erg op!, is teveel. De rest is meer voor-de-heb. Juist vanwege Discogs vind je bijna nooit meer iets leuks voor een vlooienmarkt-prijsje. Elke verkoper kijkt eerst daarop wat het waard is en bepaalt dan de prijs. Helaas, het oude vinyl-diggen is niet meer zoals het was. Aan de andere kant is het wel relaxter. Je kunt op je dooie gemak volgende week naar de mega-beurs in Utrecht want niemand zal je voor zijn, de prijzen zijn gewoon op elkaar afgestemd.

Erg grappig, maar dit is wel de praktijk in bijna alle studios. Daar sta je dan, met je fase lineaire speakers...