Kraus vonBentinck

wat een mooi artikel!

was inderdaad een eitje veel ruimte in de stekkers, makkelijk toegankelijk en de krimptang werkte super. Zag er een beetje tegen op maar bleek allemaal heel goed en eenvoudig te gaan. Alle afscherming aan één kant gemonteerd. Het moet wel goed gegaan zijn want ik hoor totaal geen verschil met de oude kabels

Een flinke klus voor een beginneling!

De versterker vind ik prachtig. De draaitafel een stuk minder mooi. De snelheidsindicatie voorop oogt goed maar daar had ik toch veel liever een digitale display gezien i.v.m. de nauwkeurigheid. Hopelijk is de meter en de verlichting uitschakelbaar. Enne, mooie kitsch is niet lelijk.

Een hartekreet. Marco is een van ons. Ver voor zijn zakelijke entree al lid op hear en trouw bezoeker van de luisterdagen. Ik vind het niks dat er zo over openlijk over zijn zakelijk welvaren e.d wordt gepost. Ik heb grote bewondering voor Marco vanwege zijn prima oren, als muziekliefhebber pur sang, audioliefhebber van het eerste uur en zijn ongehoorde prestatie wat betreft carrièreswitch en het uiterst succesvol opzetten van zijn bedrijf van de grond af in niet de gemakkelijkste branche. Bovendien zit er onder al die opmerkingen verborgen de nieuwsgierige vraag naar hoe het nou precies zit met omzet en winstmarge (en in sommige gevallen ook de obligate afgunst en wantrouwen ten opzichte van iemand die iets verdient aan wat voor ons een hobby is) Het is in mijn ogen allemaal erg onbeleefd, vrij bot en dus onbeschaafd. Er is heel veel waardering voor het feit dat hij het ( 'ons') forum in de lucht houdt en zijn bijdragen aan de luisterdagen van de afgelopen jaren. Laten we het daarbij s.v.p houden. (Bij andere forummers die zakelijke belangen hebben, gaat het -gelukkig- wel goed. )

Welk beeld is dat dan? Al die miljoenen miljonairs zijn net zo verscheiden als de doorsnee bevolking. Wat wel klopt, is dat het mensen zijn die over een grote koopkracht beschikken en dus invloed hebben op de vraagzijde van de markt. Hoe zij hun geld besteden daarover is geen generalisatie te maken. En is er vraag, dan is er aanbod. Overigens; bij de berekening of iemand miljonair is wordt bijv. de woning buiten beschouwing gelaten. Het gaat om vrij vermogen. Het beeld dat jij hier schetst van miljonairs (Bose bezitters - dus onkundige geldsmijters) klopt in ieder geval niet.

wijsheid is: niet oordelen Maar on topic: mooi verslag Marco.

a. 20%? onder die miljoenen miljonairs zijn er natuurlijk heel wat die niet 1 miljoen maar vele tot 100en miljoenen op de plank hebben liggen. b. als er koopkrachtige vraag is, dan wordt een product gemaakt. Dat het hier om een product gaat wat in de categorie gouden kranen (ook daar komt gewoon water uit) valt, behoeft op dit forum uiteraard geen betoog.

een handjevol? USA 4,5 miljoen miljonairs, Japan 2,7 miljoen, Duitsland 1,2 miljoen, Engeland 553000, Frankrijk 532000, Zwitserland 358000 (Nederland 20400) enz enz; in dit rijtje ontbreekt China waar inmiddels nog meer miljonairs wonen dan in de USA;

beefeater

een stekker beluisteren?? Voor een luistertest stekkers krijg je volgens mij geen groot publiek. Het enige wat er belangrijk is aan een stekker is toch dat hij goed contact maakt en dat blijft behouden. Wat er werkelijk toe doet bij een stekker is natuurlijk het uiterlijk, dat mag wat kosten. Oh excuus, het gaat inmiddels over netkabels begrijp ik.

In de opmerkingen van Kappa kan ik mij helemaal vinden. Dat je moet luisteren in de ruimte die je het prettigst vindt, klopt natuurlijk helemaal al moet je wel vrij strikte grenzen aanhouden lijkt mij. De kamer moet natuurlijk liefst geen invloed uitoefenen in negatieve zin. Ik denk dat Hans daar behoorlijk goed in geslaagd is maar mijn vragen komen vooral voort uit het idee dat als je kamerakoestiek zo stevig kunt beïnvloeden, je dus moet oppassen met wat je allemaal doet. Stukje bij beetje zogezegd. Luistermoeheid, verlies van aandacht zijn de tekens dat je niet op het goede spoor zit. Daar komt bij dat het makkelijker is om te beoordelen wat je allemaal wel hoort dan om in de gaten te hebben dat er ook iets verdwenen is. Overigens meet Hans ook de lineariteit van de kamer en probeert hij pieken en dalen in de frequentiecurve vlak te trekken. Hij is dus niet zomaar lukraak bezig. Bovendien heeft hij een ruimte waar hij vrijelijk kan ingrijpen, dat maakt het ook zo interessant. Hoe dicht je de werkelijkheid benadert in een kamer blijft altijd moeilijk. Dan heb je de oren van Jaap van Zweden nodig, denk ik. de c cedille is een onbemerkte typo.(ik zal het niet corrigeren ) Ik tik het verslag meestal eerst in Word en ook daar is het alt xxx of onder invoegen, speciale tekens in het afrolmenu. Of het hier op de site in de editor zit, zou ik niet weten. ç daar is-ie, bereikbaar hier via apostrophe c (ah Pjotr is mij voor)

Luisterbezoek Hans van Liempd 13-12-2016 In een landelijke omgeving, knus omzoomd door de villa’s der welgestelden, bevindt zich Huize van Liempd. Hoewel alle buurtgenoten lijken te beschikken over een garage met minimaal twee deuren en een paardenstal, durf ik er een lief ding onder te verwedden dat zij één ding ontberen dat ten huize van hun audiofiele buurtgenoot wèl te vinden is: a dedicated listening room (zo heurt het eigenlijk). In de loop der jaren was dit mijn derde (vierde?) bezoek aan Hans en steeds hadden er vrij drastische wijzigingen plaatsgevonden (set van huiskamer naar luisterruimte, verbouwing woonkamer en nu dus ook de geheel nieuw ingerichte luisterkamer op de bovenste verdieping). De set is 90 graden gedraaid, de luidsprekers zijn vervangen, er is wat elektronica bijgekomen, een andere draaitafel, een ander rack en, zonder meer de meest ingrijpende vernieuwing: vele akoestische ingrepen. Er zijn kamers waar men zich op zijn gemak voelt en kamers die iets onrustigs hebben. Gelukkig is hier het eerste het geval. Op mij maakte het de indruk van een studeerkamer der audiobeleving. Rustig maar niet saai ingericht, geen overbodige zaken die de aandacht afleiden (er is geen klok!!!), kleuren ton sur ton en goed afgestemd. De kamer heeft ook prettige afmetingen. Het is geen zaal maar absoluut niet benauwd en dingen staan niet samengepakt of op gekke plaatsen ongemakkelijk weg gepropt. De afmetingen zijn gewoon goed en daardoor prettig. Er is voldoende daglicht en de avondverlichting (vermoed ik) kalm. Ik zag geen fel uitlichtende spots o.i.d. Alles heeft een keurige plek. Geheel naar menselijke maat. De opstelling van de set verraadt een zeer grote zorgvuldigheid en een scherp oog voor detail. Zeer veel dingen, bekabeling, stroomvoorziening, scheiding digitaal en analoog, plaatsing, (ont)koppeling, ja eigenlijk alles, is naar mijn idee perfect in orde. Een comfortabele luisterstoel (m.i. ontbreekt hier wel een voetenbankje met de eventueel ondergeschoven pantoffels) is uiteraard een logisch meubelstuk hier. Het is een kamer waar ik mij makkelijk zou kunnen zetten voor het aan een stuk beluisteren van een langdurige opera. En ook zonder het obligate glaasje “goede wijn”. Voor mij waren die visuele veranderingen, achteraf, zonder meer de belangrijkste van alle wijzigingen voor wat betreft de kwaliteit van de beleving. Een toch wel zeer invloedrijk aspect, ook hier zelden aan de orde gekomen, namelijk de luisterruimte als totaal bij het samenstellen van de ideale set naar eigen smaak & inzicht. Merkwaardig eigenlijk als je bedenkt dat er soms wel gepraat wordt over de invloed van een rood of akelig blauw ledje op een storende plek maar dat de ruimte als geheel nooit aan de orde komt. Over de set heb ik niet veel te melden. Ik beschouw Array als eerste klas audio apparatuur waar gewoon niks op aan te merken valt, net zoals diverse andere merken trouwens, Octave bijv. of Accuphase en McIntosh. En hier is alles Array wat de (gelukkig afwezige) klok slaat. De nieuwe luidsprekers in zwarte piano lak (merk weet ik niet) zijn modulair van opbouw, een aparte monitorkast die boven op de baskast staat, vergelijkbaar van opzet als bijv. Johan Ketelaar dat kent. Na de koffie en koek hebben we ons aan het luisteren gezet en hier de zaken die mij opvielen: - de focussering is fenomenaal en bij wat ‘ouderwetse opnamen’ (stem in het midden) is er een prima indruk van aanwezigheid van zanger/es. Het beeld is echt helemaal samengetrokken tot een klein holografisch plaatje. - bij ‘bredere’ opnamen blijft het plaatje niet tussen de kasten hangen maar staat mooi over de volle breedte van de kamer - het geluidsbeeld is zeer rustig en gemakkelijk En mede als gevolg daarvan enorm detailrijk. Een stem krijgt daardoor snel iets van ‘çlose miking’ want ook nauwelijks hoorbare ademtocht is te onderscheiden. - Het laag is laag, niet versmeerd. Ik moest af en toe denken aan de basaltformaties van Giants Causeway, die strakgetrokken zwarte staven lavastenen in Noord-Ierland. De verschillende bassen staan mooi op zichzelf en zijn niet samengetrokken tot een ondefiniëerbare dreun. Hans heeft zich bekeerd tot een droge ruimte en dat weten ter bereiken door grote basstraps in de hoeken van de wand waar de apparatuur staat opgesteld. Aan de muur grote platen met absorptiemateriaal, heel fraai volledig symmetrisch tegen de achterwand (er hangt er niet eentje scheef) en twee mdf rasterpanelen die op de foto goed te zien zijn. Achter de luisterplek nog een gordijn. Het totale resultaat mag er zijn en het predikaat high end is volkomen verdiend. Op de lange terugweg, het drukke verkeer gaf ruimschoots de gelegenheid tot bespiegeling, kon ik de zaken even laten bezinken. Ook hier maar even mijn gedachten en vragen. Tevoren mag ik er wel bij zeggen dat ik wel vele vragen had maar geen antwoorden wist te verzinnen. - is Hans te ver gegaan met zijn demping en absorptie? Mogelijk. Galm heeft hij zeer effectief onderdrukt maar is er daardoor iets van sprankeling verdwenen? Galm in een ruimte heeft wel degelijk een prettig effect op de beleving. Is het hoog (prima van kwaliteit overigens) iets van de glans die het behoort te hebben verloren? - zijn de akoestische panelen juist opgesteld? Naar mijn idee behoort de wand achter de luidsprekers iets reflecterend te zijn, de wand achter de luisteraar iets absorberend (de bekende boekenkast). In de luisterruimte is in ieder geval de wand waar je naar kijkt bijna volledig absorberend. Heel veel opnamen worden vanaf de opnametafel, maximaal uitgestuurd, achteloos op de markt gegooid maar voor die opnamen koop je geen dure high end set. Er is gelukkig ook zeer veel materiaal dat met grote kennis van zaken wordt opgenomen en gemixt. Toevallig zag ik bij Hans een cover liggen van ‘Farinelli’ de film waarbij men zeer veel meer tijd en aandacht heeft besteed aan het geluid dan aan het beeld en zo zijn er wel meer voorbeelden te noemen waarbij kundige en kritische oren de eindmix beoordelen. Het doel van die mix is het optimaal luisteren in de woonkamer en niet de reproductie van het gehoorde in de concertzaal (het stereo effect, plaatsing) of het zaaltje achter het café waar de band normaal gesproken optreedt. De subjectieve beleving is een zwaardere overweging dan de feilloze reproductie. Door nu de luisterkamer meer in te richten als geluidsstudio, ben je dan als het ware, onbedoeld, de boel weer aan het terug draaien? Met andere woorden, doe je dan eigenlijk de de goede bedoelingen van de geluidstechnicus weer teniet? Antwoorden heb ik niet. En of Hans klaar is, het einddoel bereikt heeft, weet ik niet. Experimenten met juist wat meer reflectie of iets andere verdeling van de absorptie zouden interessant kunnen zijn. Net als ik, besteedt Hans meer tijd aan het luisteren via streaming dan vroeger toen de draaitafel onbetwistbaar op de eerste plek stond. Lekker makkelijk te bedienen vanaf de tablet en alle muziek zonder opstaan aan een vingertip in bereik. De organisatie van de muziekcollectie is daarbij weer een hele klus. Naar mijn idee Hans, heb je de indeling daarvan te ingewikkeld gemaakt, het overzicht wat verloren en de collectie te veel gefragmenteerd door uit te gaan van de (discutabele) indeling in genres. Kan me wel iets voorstellen bij de wens om een dergelijk uitgebreide collectie (60.000 items!!) te ordenen, maar toch. Maar dat is een zijdelingse kwestie en erg persoonlijk. NB Er is uitsluitend geluisterd naar gestreamd geluid, de draaitafel noch CD-speler is in actie geweest. Rest mij nog te bedanken voor het werkelijk zeer interessante bezoek, het lekkere worstenbroodje met karnemelk , de nieuwe ervaringen en al de nieuwe vragen zonder antwoorden die het allemaal zo leuk maken.

Luisterbezoek bij Hans van Liempd (verslag volgt)

uh, nee. Ietsje meer want ik heb o.a. een veel dikkere frontplaat. Dat loopt gauw in de papieren. Indertijd ging het net als bij een nieuwbouw woning. Ik betaalde in termijnen, elke keer als een bepaald stadium was bereikt. Bijna half jaar over gedaan omdat er tussentijds ook nog wel het e.e.a. veranderde.

Onderzoek heeft uitgewezen: Meettechnisch 0%; psychoakoestisch +31,4% verbetering. Gemeten in de audiofiele doelgroep en vergeleken met de peergroep spruitjeseters.

Laten we maar blij zijn dat Marco het forum in de lucht houdt en ons er verder niet mee bemoeien. Tenzij je natuurlijk je er op vast legt dat je het financiële risico van je advies volledig zelf draagt

De door dr Fuss en mij bedachte phonopre zag ik te koop staan op het net. Uiterlijk verschilt hij een klein beetje van de mijne maar de opzet is dezelfde. Ik moet zeggen dat dit apparaat met het mat zilveren front er beter uit ziet dan de mijne en ook de ronde VU meters vind ik beter staan. Nadat de mijne klaar was heeft hij er nog een aantal gemaakt op bestelling, meestal voor leden van het AAA forum. In maart volgend jaar gaat mijn exemplaar terug naar de maker voor een upgrade en kleine reparatie (linkerkanaal hoofdtelefoon ruist een beetje). Bovenstaand exemplaar staat te koop voor €2950.

Ja dat gevoel ken ik wel Marco. Toen, eind jaren 60/begin '70 was ik helemaal ondersteboven van de taperecorder. Na heel lang sparen, turen en kijken kon ik een Philips N4500 tapedeck aanschaffen voor de onvoorstelbare prijs van 899 keiharde guldens. Ik was er dol- en dolblij mee en heb van geen enkel ander apparaat zoveel plezier gehad, al was het natuurlijk geen Akai en konden er 'maar' 18cm spoelen op en die waren ook nog eens van plastic. Sansui was toen zo'n merk met lekker veel knopjes, instellingen en regelaars. De tijd van die mooie radio's, laag en slank in hun houten kast. Ook super. Dat fascinerende groene oog en die afstemschaal met de meest exotische plaatsnamen, dat gezoem en die onverstaanbare stemmen die langs kwamen als je aan de afstemknop draaide. Dat gevoel, dat komt nooit meer terug. Mooie speakers trouwens, die herinneren wel aan die inderdaad goeie ouwe tijd.

Aha, alles opgelost. Het is een mooi blok dat nu maar een beetje er bij ligt. Maar dat zal veranderen! Geen filters, beter kon niet.

Gerrit, wederom dank voor het draaien De tekst die jij citeert heb ik ook gevonden maar van de MKIII vind ik ook dit: Als alle uitvoeringen gelijk zijn geldt dit natuurlijk ook voor MKII. Maar zijn alle uitvoeringen ook gelijk?

Ik heb indertijd ook dit stekkerblok gekocht met de groepsinkoop (ik dacht via ht-forum). Ik heb de MKII maar van de MKIII kon ik op het internet vinden dat de eerste aansluiting ongefilterd is en speciaal is bedoeld voor de versterker. Ik kan echter nergens vinden of dit ook het geval is met de MKII of dat daar alle 6 aansluitingen gefilterd zijn. Kan ook geen manual vinden. Iemand die weet hoe het zit met de MkII?

Thx Gerrit. Mijn kabels zijn gelijk aan de jouwe. Al komen er bij mij dus binnenkort de Chinese alternatieven op. Vooruitgang verwacht ik niet maar ben best tevreden met de resultaten met de Lapp kabel.

Kun je een plaatje laten zien Gerrit? gewoon, nieuwsgierig Gebruik jij ook de ? alleen 3 aderig dan