René N.

Omdat hij een nóg zwaardere gemodificeerde KEF heeft. Met veel meer (en zwaardere) magneten. En zijn huis is "natuurlijk" optimaal aangepast, qua akoestiek.

Ja, ik vond het een geweldige avond, ondanks al dat kippenvel

Het volledige verslag is te lezen op: http://home.kpn.nl/r.nieuwenhuis/index.htm onder "Op bezoek bij..." en "Cor in Rotterdam: 9 maart 2018" Cor in Rotterdam Het moge duidelijk zijn dat ik inmiddels aanhanger ben geworden van het “Cock-geluid”. En wat is dat Cock-geluid dan wel? Nou, eigenlijk niets. In die zin van niets toevoegen, zo neutraal en natuurlijk mogelijk klinkend. Met zo min mogelijk in de signaalweg, gewoon van A naar B. En als je dat in je eigen set toepast, hoor je wat het doet. En ja, dan is er geen weg meer terug…. Er is dus ook een aantal mensen die hun set gebaseerd hebben op de filosofie van Cock, die met zijn apparatuur spelen of apparatuur die vanuit eenzelfde gedachte is gemaakt. Zo ook die van Cor, die tot de eerste groep behoort. Hij speelt met versterking en DAC van Sonore, een platenspeler met onderdelen daarvan en de door Cock gemodificeerde KEF LS50 luidsprekers. En natuurlijk de Harmonizers, breedbandtweeters die door Cock zijn gemodificeerd en wel zodanig dat je ze niet hoort, maar wél een behoorlijke invloed hebben op het geluidsbeeld. Cor woont in een mooi appartementencomplex in Rotterdam. En dan ook nog ergens op één van de hogere etages, dus het eerste wat ik deed was naar het raam toe lopen. Wat een geweldig uitzicht over Rotterdam geeft deze plek. Het was reeds avond en donker, maar dat deed daar niets aan af. Ik kwam hier niet voor maar het was mooi meegenomen, zo’n extraatje. Ook zijn woonkamer (met open keuken) is mooi, de set staat er dwars in opgesteld, met de bank een meter of zo van de muur af. Waar dan eerst nog een kast van zo’n 40 of 50 centimeter diep voor staat. Maar daar kom ik nog op terug. Al pratend over het uitzicht en daarna over de set viel mij al wel op dat er niet veel body in leek te zitten. Het stond nog wel erg zacht te spelen, wellicht dat het daardoor kwam. Wat natuurlijk zo was, zo bleek later…. Want toen ik op de luisterplek zat en het wat harder stond dan dat “fluisternivo” van daarvoor was het meteen goed. Het eerste wat mij nu “overviel” was de rust en het gemak waarmee de muziek neergezet wordt. Omdat Cor met de koffie bezig ging wilde ik eerst eens even naar al die LP’s gaan kijken die in die kast tegen de muur stond. Een kast die overigens de gehele achtermuur besloeg, tot aan de deur dan natuurlijk. Van plafond tot de grond toe vol met boeken (klein stukje…) en CD’s en LP’s. Heel veel LP’s….. Dus liep ik tussen de bank en de kast door en gebeurde er iets grappigs: ik stond in een heel klein stukje kamer met een weldadige rust…. Het geluid werd hier heel erg gedempt door die kast met al die boeken en platen erin en blijkbaar zorgde die achterkant van de bank voor een strakke afscheiding. Ik had ooit wel eens een kamer gehoord met zo’n korte nagalmtijd, maar niet met zo’n verschil met een meter verderop de kamer in, waar die tijd ineens veel langer was. Het was alsof ik in een geheel andere kamer was gestapt. Nu is dat ietwat overdreven, maar het verschil was gewoon bizar groot. Ik klikte met mijn vingers en het werd gedempt, ik stak mijn arm een stuk over de bank heen en deed hetzelfde en daar was die langere nagalmtijd. Niet dat het op die bank als te lang klonk trouwens, dat niet, maar het verschil was gewoon groot. En toen natuurlijk muziek. Eerst werden er CD’s gespeeld, ook ééntje van de Nits. Nu ben ik daar niet zo’n liefhebber van, ik had enige aversie tegen de stem van de zanger Henk Hofstede en daardoor heb ik ook nooit iets van ze gekocht. Maar deze CD was mooi en ik hoorde meteen wel waar de set toe in staat was. De Musical Fidelity CD-speler is natuurlijk ook helemaal niet verkeerd. Maar toen gingen we toch over naar de platenspeler met zijn tangentiale arm, iets wat niet heel ingeburgerd is. Op zich is dat vreemd, want platen worden ook op die manier gesneden, maar om zo’n arm goed te maken en te laten presteren is nog wel een dingetje. Vooral als die dan ook nog eens gebruik maakt van een luchtlagering, waarbij een compressor voor de luchttoevoer moet zorgen, dan is het begrijpelijk dat het in de markt zetten van zo’n arm wat meer met zich meebrengt dan bij een “gewone” arm. Dan muziek. Frank Zappa met “The Grand Wazoo”, op LP. Het eerste nummer van de plaat is niet makkelijk in het gehoor liggend, wel des Zappa’s en vooral met veel akoestische instrumenten. Jeemig, wát een lucht zit er om alles heen. En een strak laag en natuurlijkheid van de instrumenten. Houten percussiestokjes, een koebel, een ratel, zó ken ik het echt niet. En dan die nuance in die trombone, bizar! Een prachtig genuanceerd basloopje, o wat mooi. Nu héél veel kippenvel, want dit is één van mijn meest geliefde platen en die ken ik zó goed, en dan wordt ik volledig verrast door wat ik hier hoor. Dan My Brightest Diamond met “All things will unwind”. Kant 2 wordt opgezet want er is niet altijd even duidelijk aangegeven welke kant het betreft, zo ook hier. Wat valt op? Zwart, zwart, zwart. Nagalm in bekkens, plukken aan een viool, een onverwachte bassdrum. Ook hier gaat het veel en veel verder dan bij mij. We hebben het ook nog gehad over het laag. Cor heeft net een nieuwe subwoofer in gebruik, maar die doet bijna niet mee, want de wisselfrequentie ligt op 59 Hertz. Daar houdt de KEF het ook voor gezien en neemt de sub het over. En als je dan eens gaat kijken hoe weinig muziek er uiteindelijk onder de 40 Hertz of zo door instrumenten geproduceerd wordt dan is dat heel erg weinig. Een paar tonen van een piano, een orgel of wat elektronische instrumenten die dan wel wat lager gaan, maar een gewone bas (ook een elektrische) komt niet veel lager dan 40 Hertz. Dus kan je wellicht beter kiezen voor een zuivere weergave dan voor dat “afgrondlaag”. Natuurlijk zijn er soorten muziek die juist dat fundament wél gebruiken, maar er is genoeg waar dat niet het geval is. De KEF’s staan op stands die behoorlijk aangepast zijn. In de poten zat eerst zilverzand, ik dacht dat Cor had gezegd dat er in totaal zo’n 15 kilo zand in de twee poten gegaan was. Nu echter zit er 20 kilo aan metalen ponsdoppen in elke poot. Een vriend van Cor (óók een Cor trouwens) maakt een ontwerptekening van een soort van L-profiel, die vast op het plateau komt te zitten. Daar kunnen de KEF’s zich dan tegen “afzetten”. Een beetje het idee van wat ik heb met draadstangen tussen de muur en de Open Baffles. Maar dat is iets voor de langere termijn. De platenspeler is geüpgraded met een motor van Sonore, het prototype van de Taurus. En “natuurlijk” is daar een nieuwe snaar van Cock omheen gelegd, de Eureka. Leuke naam overigens…. De breedte is 6 millimeter, er kan geen grotere over het plateau van de Nottingham gelegd worden, anders had Cor dat wel gedaan. Er zijn nog bredere types, die elk steeds weer wat meer rust geven. De volgende dag heb ik thuis “The Grand Wazoo” weer gedraaid, zowel op CD als plaat. De CD had hier wél veel meer laag en klonk lang niet zo kaal als de avond ervoor. Waarschijnlijk heb ik toch wel enige overdaad aan laag…. Daarna heb ik de LP op de Garrard gelegd en die klinkt ten opzichte van de set van Cor eigenlijk helemaal niet verkeerd, maar het grootste verschil is wel de rust in het systeem van Cor, het gemak waar het mee speelt en vooral de afbakening van instrumenten en stemmen. Er blijft voor mij nog genoeg te wensen over…. Nou, wat een ervaring was dit weer. Ik denk dat er bij Cor niet zo heel veel meer te verbeteren is. Dat denken we trouwens ook steeds bij Cock, maar daar is met ieder bezoek weer een Eureka-moment geweest. Maar ondanks het feit dat die KEF-luidsprekers het samen met die sub zo goed doen kan ik me voorstellen dat dáár nog wat winst te behalen is. Maar voor de rest.....? De set van Cor: Platenspeler: Nottingham Analogue Ace Spacedeck Arm: Tangentiale arm van The Cartridge Man “The Conductor” Element: Soundsmith The Voice Phono voorversterker: Bryston BP1.5 Phono Snaar: Sonore Eureka 6mm. CD speler: Musical Fidelity A 308 DAC: Sonore Voorversterker: Sonore Mira Eindversterker: Sonore Antares Stekkerblok: Sonore Power Pack Luidsprekers: KEF LS50 Luidsprekers: Sonore Harmonizers Luidsprekers: REL Storm 5 Subwoofer Interlinks: Sonore Jewel Interconnect Tourmaline Luidsprekersnoeren: Sonore Jewel Speaker Cable Collection Tourmaline Voedingssnoeren: Sonore Jewel Power Collection Tourmaline

Ik wil die van mij te koop zetten, maar misschien moet ik dat maar niet doen?

Het volledige verslag is te lezen op: http://home.kpn.nl/r.nieuwenhuis/index.htm onder "Op bezoek bij..." en "Marcel in Westervoort: 3 maart 2018" Het is inmiddels alweer 13 jaar geleden dat ik een luisterbezoek bij Marcel, collega en (audio)vriend, heb afgelegd. Ik ben in de tussenliggende jaren wel vaker bij hem op bezoek geweest, maar die keren was er voor mij eigenlijk geen aanleiding om er een echt luisterbezoek van te maken. Nu heeft hij echter de Harbeth 4.2 luidsprekers nagebouwd en waren ze klaar. Dit was voor mij wel een reden om weer eens écht bij hem te gaan luisteren, want Harbeth’s zijn wel speakers waar ik warm van word. Ik heb ze de afgelopen jaren op audioshows gehoord en vond ze steeds weer als één van de besten van de show presteren. Voor mij dan, ik werd er door gepakt, dáár voelde ik de emotie die in de muziek zit. Dus was ik benieuwd wat Marcel er van gemaakt had en natuurlijk, hoe ze klinken. Ik was samen met een andere collega uitgenodigd, met Johan, die de filters voor Marcel met het Visaton-programma Boxsim ontworpen had. Meestal ben ik de eerste die op de deur klopt en ook nu was ik erg vroeg. Dacht ik. Maar Johan zat er al, en bleek dat de afspraak vanaf twaalf uur was en niet vanaf één uur…. Het zijn imposante dingen, die klonen die Marcel omgedoopt heeft naar MarKath, een afkorting van de namen van zijn vriendin en hemzelf. Want de naam Harbeth is ook zo ontstaan. Ongeveer dan. Onder de koffie met gebak kon ik het geluid van de set op mij laten inwerken, want ja, iedere set klinkt weer anders. Marcel heeft zijn set opgebouwd rond apparatuur van Marantz. De versterker (PM) en de SACD-speler (SA) zijn zelfs van de KI-Pearl serie. Die KI staat voor de ontwerper Ken Ishiwata, die sommige producten onder handen neemt en die in een Special Edition op de markt laat zetten. Daarnaast staat er nog een netwerkspeler NA-6005 en een BluRay speler UD-7007. Toen Frank Zappa met “The Grand Wazoo”. Ik draai thuis altijd de LP die ook hélemaal in mijn hoofd zit. Maar ik heb er dus ook een CD van, die ik nu meegenomen had. Het was bizar: er zat totaal geen laag in, af en toe een pluk aan een bas bij misschien een 70 Hertz of zo, maar er was daaronder en -boven geen enkel laag te bekennen. De percussie was wel oké, maar wel wat metalig. Ik wilde de CD thuis ook eens beluisteren of ik hetzelfde waar zou nemen, met name of er verschil zou zitten tussen de LP en de CD. Maar toen stopte Marcel hem de onderste CD-speler, de UD-7007, die hij ook nog heeft staan en viel alles weer op z’n plek. Gek, want er zat wel een factor 3 in prijsverschil tussen die twee. Nu hoeft dat niet alles te betekenen trouwens…. Daarna hebben we de CD van Melanie de Biasio gedraaid, alweer in de onderste speler. En daar klinkt de CD óók weer goed, ook mooi in balans. Dus daarna is die ook weer even in de bovenste speler gedaan, en vreemd: nu was het wél weer goed. Nu is er eerder met één of andere filtering wat op die KI-speler geprobeerd, misschien dat die daardoor op een verkeerde instelling terecht is gekomen. Nu was er op de KI een mooiere detaillering dan bij de UD-7007 en ook hier was nu alles weer mooi in balans. De platenspeler is een Akai AP-206C en lijkt van een veel mindere kwaliteit dan de bronnen aan de digitale kant. Marcel heeft trouwens ook nog wel een betere, een Pro-Ject Debut Carbon Esprit DC met een Ortofon OM2 Red element. Hij heeft daar zelf een mooie zwarte plinth voor gemaakt die de originele heeft vervangen. De voorkant van die aangepaste plinth heeft dezelfde vorm gekregen als de Marantz-lijn en staat geweldig in de set met al die Marantzen. Maar uiteindelijk bleken de maatvoeringen niet helemaal goed en kreeg hij die speler niet meer goed ingesteld. Jammer, want die had het zeker beter gedaan dan deze. Marcel wil er waarschijnlijk een Thorens platenspeler voor in de plaats zetten. Marcel heeft een mooie remake van de Harbeth 4.2 gemaakt en heeft naar mijn idee zo zijn lekkerste klinkende set ever. Tóch zou ik zelf iets meer geïnvesteerd hebben in bijvoorbeeld betere units, want als je dan tóch bezig bent met een geheel nieuwe kast en er tijd en geld in stopt kan je het volgens mij ook maar beter meteen helemaal goed doen. Maar ik ben me er wel van bewust dat je je geld maar één keer kunt uitgeven. En ja, tot hoever ga je dan….. Marcel, bedankt voor de erg leuke luistermiddag, ik vond het erg leuk deze Markath’s te horen in een set met een behoorlijke Marantz signatuur…. Marcel heeft een mooie remake van de Harbeth 4.2 gemaakt en heeft naar mijn idee zo zijn lekkerste klinkende set ever. Tóch zou ik zelf iets meer geïnvesteerd hebben in bijvoorbeeld betere units, want als je dan tóch bezig bent met een geheel nieuwe kast en er tijd en geld in stopt kan je het volgens mij ook maar beter meteen helemaal goed doen. Maar ik ben me er wel van bewust dat je je geld maar één keer kunt uitgeven. En ja, tot hoever ga je dan….. Marcel, bedankt voor de erg leuke luistermiddag, ik vond het erg leuk deze Markath’s te horen in een set met een behoorlijke Marantz signatuur…. Versterker: Marantz PM KI-Pearl SACD speler: Marantz SA KI-Pearl Netwerkspeler: Marantz NA-6005 BluRay speler:Marantz UD-7007 Platenspeler: Akai AP-206C Speaker: MarKath 2017

Er komt "hoogst waarschijnlijk" binnenkort een hele mooie (gereviseerde ) versie te koop.....

Heel veel succes Roger! Ik moet trouwens ook nog een e-mailtje beantwoorden....

Leuk!!! Zal hem weer eens opzetten....

Eeuuhhmm, hoe kunnen we dat interpreteren? Kan alle kanten op zeg maar

Leuk verslag Leo. Het wordt eentonig, maar als je bij Cock vandaan komt probeer je inderdaad steeds weer te bedenken met welke aanpassingen je zoveel mogelijk bij het resultaat van het geluid van Cock kunt komen. Helemaal gaat ons niet lukken, maar je kunt wel proberen in de buurt te komen.... Ook met less is more, van die passieve pre bijvoorbeeld....

Snaar of draaitafel? Hmmm, beiden natuurlijk....

Bizar hé, even één post neerploppen en dan niet meer terugkomen....

Jij hier weer?

Met de AER MK1.

Wat verwoord je het netjes Sander. Hoe kan iemand doofheid opzoeken.....

Dat ga je zéker redden op deze manier.....

Ik weet niet hoe "junior" je bent, maar als je zo doorgaat ben je op je 40e doof.....

Sorry hoor, maar je weigert gewoon om hem eens op te zoeken en er te gaan luisteren. En dan deze vragen hier stellen? "Beetje" tegenstrijdig...... En een goeroe? Als je gehoord heb hoe het daar klinkt, kán het niet anders zijn dan dat je onder de indruk raakt. Het hoeft natuurlijk niet hé, maar de meesten (ik hou het maar een beetje objectief....) die daar geweest zijn komen minimaal "redelijk" in de war weer thuis..... Maar ja, je wil er niet naar toe hé.... . Jammer voor jou .

Mooi verhaal weer Ove..... En ja, ik kan het bovenstaande ook bevestigen want ik was gisteren bij Cock. Ik heb zowel de CD speler als de platenspeler over de nieuwe versterker gehoord, met "natuurlijk" nummers die goed opgenomen zijn en daardoor juist die ruimtelijkheid en ambiance kunnen laten horen. En, om de term maar weer eens te gebruiken die Cock ook altijd bezigd: bizar. De CD speler klonk in deze set-up al heel erg goed, maar de platenspeler ging nog een hele stap verder. Ik heb beide snaren gehoord en je gelooft je oren niet. Écht niet. Natuurlijk, de 8 mm. klinkt al gewoon erg goed, maar als je eenmaal die 12 mm.-versie heb gehoord klinkt dat gewoon plat. Met die 12 mm.-versie kan je bij wijze van spreken de hoeken van de ruimte uittekenen, de precieze plek "zien" waar de persoon staat die iets zegt, het hele geluidsspectrum ontvouwd zich zo helemaal voor je neus, dit is gewoon waanzinnig. Ík heb zoiets nog nooit gehoord en weet niet of ik zoiets in de nabije toekomst ook ergens zal gaan horen. Ja, het is een reproductie, maar dit komt wel heel eng dicht bij de werkelijkheid....

John McLaughlin/Mahavishnu Orchestra, hmmm, gewéldige gitarist. Zal van de week eens even luisteren. Visions of the Emerald Beyond is mijn favoriet:

Thnx, hij gaat in de favorieten

Mijn mooie Ariston RD11s had ook zo'n kap. Vroegah draaide ik ook altijd met de kap dicht, later nooit meer. Het mooie van die Ariston was, dat er schanieren op zaten die je in de gleuf aan de achterkant van de plinth kon laten zakken. En er dus in zijn geheel af kon halen, wat ik dus vanaf een moment ook altijd deed. Dus tóch een stofkap en tijdens het draaien nooit last van opvangen (en versterken en doorgeven) van ongewenste trillingen.

Met een breedbander en een woofer in de kast zoals ik die nu heb gaat dat niet lukken. Toch vind ík het al heel erg goed klinken. Een kast met een aan één kant schuin aflopende baffle (heb ik laatst ook al iets over gehoord....) wellicht wel, maar dan zou ik een nieuwe baffle moeten bouwen. Kan natuurlijk, maar ik probeer het eerst met andere woofers erin. De breedbander loopt overigens "natuurlijk" af, zonder dat die weggefilterd wordt. En de basunit begint pas bij 125Hz.

Ja maar.... , een veer maakt contact en dit niet.....

Ik neem dat een vloer veel gevoeliger is dan zo'n dak, voor geloop bijvoorbeeld, of terugkoppeling van laag. Hoewel ik erg gecharmeerd ben van de gelzakjes, ben ik aan het wachten op een oplossing waarbij er geen enkele overdracht meer kan plaatsvinden....: magnetische voeten. En ik heb vernomen dat er hele korte termijn zo'n oplossing aankomt. Dan kán er toch geen enkele terugkoppeling meer zijn?