Het volledige verslag is te lezen op: http://home.kpn.nl/r.nieuwenhuis/index.htm onder "Op bezoek bij..." en "Reinout in Elst: 24 maart 2018"
De aanleiding om naar Reinout te gaan waren zijn zelfgebouwde Open Baffle luidsprekers. En dan met name omdat hij daarin een voorloper van de recent door mij aangeschafte bas-unit heeft gebruikt: de Fertin BFA 38EX, een 15” fieldcoil basspeaker.
En wat is dat dan, een fieldcoil? Dat is een luidspreker waarbij de luidsprekerconus niet met een permanente magneet wordt aangedreven maar door een met gelijkstroom bekrachtigde electromagneet. Het door een Fieldcoil opgewekte magneetveld is vele malen sterker in vergelijking met een luidspreker met permanente magneet. Als gevolg hiervan is er bij een Fieldcoil luidspreker een aanzienlijk betere controle over het gedrag van de luidsprekerconus. Een bijkomend voordeel is dat je ze zodanig kunt instellen dat je daarmee een aantal parameters kunt beïnvloeden.
Reinout woont in een huis met een soort van vrijstaande luisterzolder. Vrijstaand van buren dan. Dat geeft hem ook de gelegenheid om het volume naar believen te regelen, zonder anderen tot last te zijn. Afgezien van huisgenoten dan, maar hij gaat natuurlijk niet "los" wanneer die daar last van zouden kunnen hebben. Bovendien is zijn huis wel zó goed gebouwd dat je er twee etages lager sowieso niets van hoort.
Onder het genot van koffie en uitleg over de set stond er al wat muziek te spelen en kreeg ik ondertussen wel mee tot waar de set toe in staat is. Reinout is een zelfbouwer, en niet zomaar één. Wat een technische kennis heeft hij, en wat een talent om mooie dingen te bouwen. Dat gaat dan met name over (buizen)versterkers en luidsprekers. Trouwens, zijn vorige platenspeler heeft hij óók zelf gebouwd, heel bijzonder. Reinout is ook van andere wegen dan de standaard, alleen al om het eens anders te doen en zo op iets heel moois uit te kunnen komen.
Grappig is ook dat hij van het weglaten is, wat ik ook bij Cock van der Weiden terug zie. Ook zijn principe is "less is more". Zijn versterkers getuigen daar ook van, er zit (bijna) niets in, op wat spoelen na dan. Hij is veel meer van spoelen dan van condensatoren, hij vindt dat een veel beter product. En van weerstanden begint hij al helemaal zenuwachtig te worden dus die zal je hier ook niet of nauwelijks tegen komen.
En dan staat er ook nog een draaitafel in wording. Een luchtgeveerd en -gedempt apparaat van 340 kilo. En nog een arm van twee kilo (met de voet erbij dan), of moet je spreken van “slechts” twee kilo, ten opzichte van de rest…. Een imposant geheel zo, die zijn toch al niet onverdienstelijke zelf gebouwde speler gaat vervangen. Die ligt nu in delen op een kast, te wachten op verkoop, net als de 18” arm. Die arm past niet op mijn speler, want anders….
Dan de muziek. Geen LP’s dus, maar ik had natuurlijk wel een paar CD’s meegenomen. Ook hier is het analoog wat de klok slaat, dus de CD-speler is echt een tweede bron, voor als het echt niet anders kan. En was zelfs speciaal voor mijn bezoek weer aangesloten. Reinout legde er eerst een met Chinese muziek in, met allerlei percussie, wat meteen duidelijk maakte wat de set allemaal kon. Erg fraai, die ruimtelijkheid, maar ook de microdetails die door deze set weergegeven werden. Geen verlies door lange signaalwegen dus lekker direct. Wél staan de speakers aardig ver uit elkaar, en vanwege de beperkte ruimte van de zolder was de plek op de luisterbank behoorlijk nearfield, ik zat er dus helemaal middenin. Ik heb zelf thuis ook járen zo geluisterd, maar vond daarbij de plaatsing wat minder maar microdetails waren daarbij juist volop aanwezig en “verdwenen” niet in de ruimte.
David Sylvian, vanaf een soort van verzamelalbum “Everything and Nothing”. Daarvan werd “Cover Me With Flowers” gedraaid, één van mijn favorieten. Nu bleek alles wel gewoon in het midden te staan, dus ligt het ook aan de mixing van dat nummer van Sparklehorse. Wellicht dat het hier wel wat versterkt werd. In dit nummer kwam de behoorlijk krakerige stem van David ook heel krakerig over. Het leek wel wat scherp in het middengebied te zijn, wat aan de opname moet liggen, want met de andere muziek was er daar geen spoortje van te ontdekken. Overigens hoorde ik ook hier weer behoorlijk wat nieuwe details.
En dan natuurlijk weer één van mijn referentieplaten van de afgelopen tijd: Melanie de Biasio met het album “No Deal”. Het teveel aan laag, wat ik bij de eerste CD had ervaren, kwam later niet meer voor overigens. Ook dát werd blijkbaar veroorzaakt door het mixen, maar ook hier kwamen weer nieuwe dingen naar voren. Alweer erg mooi.
Ik vond wel dat er over het algemeen niet zoveel “zwart” om de instrumenten en stemmen zat, wellicht dat dat kwam omdat de CD-speler net weer aangesloten was. Ik denk dat zoiets toch een behoorlijke invloed heeft op dingen als microdetails en een “zwarte” achtergrond. Reinout laat, net als ik, ook áltijd alles aanstaan, ook buizenversterkers. De enige uitzondering is zijn eindversterkers, waarvan de buizen erg heet worden. Dat vindt hij dan een te groot risico.
Fertin BFA 38EX - 15" fieldcoil
Het was een kort maar heel interessant bezoek. Het doel was om te horen hoe zo’n fieldcoil unit het in een open baffle deed en ik hoef me niet ongerust te maken dat ik laag tekort ga komen in mijn aan te passen of eventueel nieuw te bouwen open baffle.
Deze set speelt met een souplesse die ongewoon is, en dat met slechts een paar watt vermogen. Maar volgens mij is er tóch nog winst te behalen. En hoe dan? Door wat aandacht te besteden aan de plaatsing van de speakers. Ze kunnen wellicht wat dichter naar elkaar toe gezet worden en dan met indraaien gefinetuned te worden. Bij één CD had ik het gevoel dat er alleen maar links en rechts geluid was, met er tussenin (bijna) niets, maar dat bleek later écht aan de opname te liggen.
Ik hoop nog een keer terug te mogen komen als de platenspeler aangesloten en ingespeeld is, want analoog is toch wel waar onze voorkeur naar uitgaat. En dan zijn de verwachtingen héél hooggespannen....
