thingman

Als je 1 kop afhakt komen er 2 voor terug; daar doet het me een beetje aan denken Gelukkig loopt het bij die wedergeboortes meestal heel snel uit de hand. Ze worden al snel genegeerd en verdwijnen dan stilletjes, denk ik.

Een van de mechanismen die een evolutie kenmerken (van wat dan ook) is geleidelijke ontwikkeling. Dat is

Dat is eerder een veelzeggende conclusie dan de waarheid... Als ik Roger of iemand anders IS zie schrijven, hoor ik 't 'm ook zeggen. Het is het schrijfequivalent van iets tonaal benadrukken terwijl je spreekt. Dat je dat niet ziet..... The world must be black

Erik, Erik, trek de handrem nou eens aan en sta stil! De wens om dingen te verbeteren, in de gezondheidszorg, in de audiofilie, in mijn huisje, in de tuin komt NIET voort uit problemen ermee hebben. Shit, ik moet er niet aan denken dat dit alles problemen zouden zijn, brrr. EDIT: Die wens komt voort uit heel andere motieven die heel simpel zijn: het is prettig om dingen beter te maken; je wordt er gelukkiger van (als je het goed doet), je omgeving idem dito en de wereld ook. Het zegt nogal wat als je niet kunt of wilt begrijpen dat meer schoonheid willen scheppen ook een motief kan zijn voor verbetering, volgens mij. Okee, jij mag een vijandige akoestiek beschouwen als "een probleem", maar dat is de benadering van de pessimist. Zou je het kunnen beschouwen als "een uitdaging" of gewoon een leuke bezigheid om van te leren, dan ontstaat er plotseling een heel andere benadering -- niet noodzakelijkerwijs die van de optimist, maar eerder die van de creatieveling die probeert zijn tijd hier zo goed mogelijk te vullen met dingen waar je nog wat van leert ook. Had jij al die dingen niet gedaan, dan zou je nu toch niet weten wat je weet? Had ik al die dingen niet gedaan, dan zou ik niet de ervaring hebben die ik nu heb. Als ik niet die 45 paar luidsprekers had gebouwd zou ik nooit weten dat er een plafond is aan zelfbouw dat door een particulier niet te doorbreken is. Had ik dan een probleem toen ik zelf luidsprekers ging bouwen? Ja, zo mag je het zien. Ik kon me niets nieuws veroorloven (nu nog niet trouwens). En dan komt creativiteit en wordt een nieuwe hobby geboren. Nu ga ik experimenteren met netsnoeren. Heb ik dan een probleem? Niet dat ik het weet. Wel wil ik eerstehands (eersteoors) weten of een netsnoerverandering bij mij en in mijn set tot verbetering van de algehele weergavekwaliteit kan leiden. Ik hoor al jaren dat netsnoeren dat kunnen; ik heb het nog niet zelf geprobeerd en kan het bij anderen natuurlijk niet controleren of dat zo is. Daarvoor moet je gewoon je eigen referentie gebruiken -- je eigen set. Elk dingetje dat eraan verandert hoor je onmiddellijk; het is jouw set. Dus moet je die ook gebruiken om je creativiteit in te uiten en ermee te hobbyen. De benadering: "jij wilt iets verbeteren dus je hebt een probleem" is soms waar, maar meestal het gevolg van frustratie die voortkomt uit eerder gebrek aan succes. Het openen van een psychologisch topic is riskant, want we moeten het wel hebben over de dingen die ons van binnen bezig houden. Als ik jou zeg dat de wens om dingen te verbeteren niet hoeft voort te komen uit frustratie of probleem, dan is dat niet een kwestie van dat je me moet geloven, want als jij vindt dat je gelijk hebt, nou dan HEB je het ook. Maar dan voel ik wel met je mee, want het kan zoveel leuker zijn dan dat.... Kop op man! Toine. p.s.: wanneer kom jij eens bij mij luisteren, Erik?

Nee hoor, van mij heeft zij of hij geen last. Ik wed dat die audiofiel van jou in een laboratorium woont Toine.

Vanzelfsprekend. En of het audiofielen zijn geweest die ons uit het stenen tijdperk hebben getrokken valt te betwijfelen. Ik duidde op een principe, beste TRPH, op een principe. Niet op een lineair vertaalbare realiteit. Vertel Bert! Vertel!!!

Tsja, 't is ook maar een benadering om problemen te signaleren, Erik. Als er niet een paar mensen steeds op zoek zouden zijn geweest naar verbeteringen van van alles en nog wat om ons heen leefden we nu waarschijnlijk nog steeds in het stenen tijdperk, denk je ook niet? De wens om dingen te verbeteren, te verfraaien, schoonheid te scheppen, mooie dingen te maken is de mens volgens mij gewoon ingeboren en heeft hele gezonde grondslagen. Heeft niks met problemen van doen, in principe. Verbetering is de garantie voor vooruitgang, zogezegd, of als we het fout doen de garantie voor ondergang. Toine.

Prima! Jij was trouwens al uitgenodigd. 't Was eventueel voor Jacco bedoeld.

En hoe werkt dat dan precies? Groet, Jacco Oh, dat zou te maken hebben met de verschillende electrische eigenschappen van de vele verschillende isolatiematerialen waarmee men high-end kabels van de buitenwereld tracht te isoleren. Ze zouden een klein deel van het electrische signaal vasthouden en vertraagd in de tijd weer afstaan. In de loop der jaren zijn diverse exotische en minder exotische isolatiematerialen toegepast en er zijn allerlei mooie verhaaltjes aan verbonden waarom ze zo goed zijn. De besten weten bovengenoemd verschijnsel tot een minimum te beperken en zijn daardoor het meest neutraal -- ze geven de grootst mogelijke indruk er niet te zijn dus. Teflon is van alle onderzochte praktisch bruikbare materialen blijkbaar de beste isolatie voor kabels. Los van de commercie heeft men natuurlijk ook wetenschappelijk onderzocht hoe dat zit met het vasthouden en weer vrijgeven van electrische lading -- die theorie kan en wil ik verder niet uitleggen want er is zoveel over te lezen in zoveel white papers, dat ik het verder wel geloof. En nu komt er een kabel op m'n pad die alles NIET heeft wat alle voorgaande WEL hadden, namelijk een isolatiemantel en aangesoldeerde connectoren. Een micron-dunne coating moet kortsluiting en corrosie voorkomen; 't is niet helemaal hetzelfde als schellak maar het lijkt er wel op. En toevallig is het ook de kabel die met grote voorsprong het meest schoon lijkt door te geven wat er uit de eindversterker komt. Ik hou er niet zo van om recensies van mijn eigen geluid te doen, maar het komt er op neer dat het hoge middengebied en het hoog toch nog een zekere korreligheid of glazigheid bezaten, ondanks dat ik de Nordost's er destijds zo in vond uitblinken tov de MIT die ik daarvoor weer lang gebruikte. En nu speelt ie op alle fronten het snot voor de ogen van die Nordost; die glazigheid was nu ook weer niet zo groot dat het fout klonk, integendeel. Het is eerder zo dat de plotselinge afwezigheid ervan me deed realiseren dat het er altijd dus wel was. In die korrel bleek nog een "performance within" te zijn; een winst in low-level informatie die blijkbaar toch nog bijna onmerkbaar ten onder ging in de invloed van de di

Ik zou zelf bijna een topic "surprise over 2x2,5 koperdraadje" hebben geopend, maar dan anders.... Ik ken Anti-Cable al een paar jaar, maar enkel van naam. Op de Apogee user's group zitten audiofielen die er al een tijd mee draaien, maar dat waren allemaal oude topics. Enkele weken geleden was ik bij iemand met een paar Scintilla's en, je raad het al, Anti-cable tussen eindtrap en speaker. Ik was aangenaam verrast door bepaalde eigenschappen die volgens de eigenaar sterk verbeterd waren met die kabel. Toen ik hoorde wat de prijs was (ik betaalde 70 euro voor een bi-wire set) en dat de spades "high tension crimped" waren (dus niet met zo'n WBT tangetje want dat is geen crimpen) dacht ik dat ik het weleens kon proberen. Met m'n nieuwe opstelling heb ik nog maar heel korte kabels nodig; mijn Nordost's zijn veel te lang. De kabel is vorige week zondag besteld; ik had 'm afgelopen vrijdag binnen. Is dat snel? Ik heb in elk geval al heel wat kabels gehoord en vaak moeite moeten doen om uberhaupt verschillen te horen, laat staan verbetering, maar met deze kabel is dat toch wel een ander verhaal. Het ontbreken van isolatie zou ook de reden zijn dat allerlei artefacten die bij "high-end" kabels horen niet aanwezig zijn. De kabel geeft meer door dan ik ooit in mijn eigen praktijk heb meegemaakt op deze en vorige sets. Zo schoon, zo open en zonder korrel. Ik vraag me in alle ernst nu af: hoeveel zogenaamde digitale hardheid is het gevolg van hoogwaardige kabels met hoogwaardige, maar funeste isolatie die geen enkel doel dient. Nou ja, een laagje schellak mag wel natuurlijk.....

De bottleneck voor de fraaiste kabelontwerpen zit 'm blijkbaar niet in de kwaliteit van het geleidend materiaal, maar in de isolatie. Hoe waar dat kan zijn heb ik vorige week zelf meegemaakt; ik moest wel van m'n geloof afvallen dat het met kabels hoogstens maar wat gerommel in de marge was. Met deze verreweg isolatorloze kabel is dat euvel simpelweg afwezig en die afwezigheid komt meteen tot uiting in je klankbeeld en niet zo'n beetje. Ik moet onder druk van recente waarnemingen toch echt terugkomen op eerdere opvattingen in elk geval. Toine.

Helemaal zelf gekocht..... Of bedoel je hoe ik erbij ben gekomen?

Zo'n luidsprekerkabel kan weleens problemen opleveren, Erjee. Als je op zoek bent naar een klasse-kabel met deze opbouw: Anti Cable Toine (speelt m'n Nordost compleet weg, en niet een beetje...... )

Oh ja, het ging over sinusvormige meetsignalen -- over laboratoriumdingen -- en niet over muziek-gerelateerde zaken..... Sorry! Toine.

Niet iedere conclusie die ik maak spreek ik ook uit, maar wat je nu lijkt te doen is ouwe koek oprakelen en doen alsof het a. nieuw b. exclusief voorbehouden aan eerstejaars is. Als audiofiel hoefje niet te weten over dit verschijnsel om je hobby te kunnen uitoefenen. Ontwerpers van luidsprekers zouden met dit soort parameters rekening moeten houden en doen dit natuurlijk al decennia. Audiofielen beoordelen slechts het muzikale eindresultaat. Als automobilist hoef ik niet veel van autotechniek te weten om enorm van autorijden te kunnen genieten..... Overigens bespeur ik enorme tegenstrijdigheden in dit onderdeel van het gesprek. Het ene kamp lijkt te beweren dat het electronisch verklaarbare artefacten zijn van een test- of meetsignaal dat verder op geen enkele manier in verband staat met muziek omdat muziekinstrumenten dat op een zo ineigen manier zelf doen, dat daardoor instrumentherkenning voor een deel mogelijk is; het andere kamp, waarin jij je lijkt te bevinden, beweert dat het verschijnsel zijn oorsprong heeft in de luidspreker zelf en dus een tekortkoming is van een trillend vetvrij papiertje. Los van wie er gelijk heeft -- daar kom je steeds minder uit naarmate de ego's groter worden -- gaat het er mij om: a. heeft het verschijnsel enige relevantie met het weergeven van muziek tbv audiofiele doeleinden? b. waar ligt de oorsprong van het verschijnsel en ben ik er als audiofiel zelf verantwoordelijk voor? Als a = nee, dan is plotseling ook b. niet meer relevant en dit gesprek heeft het antwoord op a. nog altijd niet opgeleverd. Vergelijkingen maken. zoals hier met "leken", kun je doen om iets duidelijk te maken of uit te leggen aan iemand, maar ook om te laten zien hoeveel en waar je superieur bent tov je gesprekspartner. Jij hebt deze laatste vorm tot kunst verheven, want nagenoeg elke zin bevat een vreemd geurende ondertoon van minachting voor die ander, zo subtiel verpakt dat je je er bijna niet aan kunt storen. De meeste leken zien dat niet, gelukkig! Toine.

Ach zo. In feite hebben we het dus over een verschijnsel dat weliswaar meettechnisch kan worden opgewekt, maar dat in de praktijk van normale muziekweergave geen rol speelt, uitgezonderd bij knullig gemaakte samplemuziekjes. Wat is dan in dit geval het praktische nut van het meten met meetsignalen die geen enkele correlatie met muziek hebben en die uit de aard der zaak ook geen nuttige informatie over de muzikale prestaties van zo'n systeem kunnen bieden?

Ik geloof je zonder meer, dus ik ga het experiment niet naspelen, maar het brengt me wel op een volgend, meer praktisch gericht punt: speelt het verschijnsel ook een rol als ik een sinus van 500Hz gebruik? Of een van 2000Hz (in geval een tweeter pas vanaf 6kHz wordt ingezet of zo)? Doet de tweeter dan ook dingen die niet in het oorspronkelijke signaal zitten? Misschien heb ik het gemist, maar hoeveel minder sterk is dat bijproduct tov het oorspronkelijke signaal? Is het min 40dB of meer bijvoorbeeld? De tweede vraag is: kun je dit verschijnsel minimaliseren of opheffen? Ik kan mij zo voorstellen dat een hoop ongerechtigheid in de muziek terecht komt op deze manier, want we hebben het dan niet meer over losse sinustonen maar over complexe muzieksignalen.

Bijzonder interessante uiteenzetting! Heeft dit verschijnsel eigenlijk een offici

Inderdaad, dat klopt. Doe mij die van Hans maar. Er speelt immers wel iets meer dan enkel het lezen van een meetcurve voor het beoordelen van "goed, beter, best". Toine

Voor dat geld zou ik er maar niet vanuit gaan dat ie verzilverd is, Jacco In 1990, werd die kabel (onder de merknaam van Monitor PC) ineens heel populair omdat iedereen net het zilver ontdekt had, Siltech voorop. Voor degenen die het echte zilver niet konden betalen kwam deze kabel op de markt. Wat ik wil zeggen: het moet slechts zilver lijken, het is het niet. De vertegenwoordiger vertelde destijds dat het vertind was, maar ook dat lijkt me niet waarschijnlijk, of wel? Er was in die tijd trouwens een coax-kabel voor videosignalen -- merk: Habia en prijs minder dan 5 gulden p.m. -- en hoewel ik het toen al wist durfde ik niet te erkennen dat ie m'n Siltech feitelijk in de kou liet staan. Die Siltech was namelijk net gekocht van zuurgespaarde centjes..... Ik heb nog steeds een paar van die zelfgemaakte Habia's liggen en die staan nog steeds hun "kabeltje", ook al zijn ze niet voor audio gemaakt. Toine. p.s.: wat zou het wel niet kosten om 1000 haartjes te verzilveren

Tuurlijk, dat snapte ik ook wel.

Zie HEAR. Of snuffel verder. Bedankt....!