spido

Zijn ze ècht veel gebruikt in mobiele studio's? (Hoeveel van die mobiele studio's hàd de BBC eigenlijk?) Ze werden daar oorspronkelijk wèl voor ontworpen. Maar voor zover mij bekend werden ze vooral veel gebruikt door kleinbehuisde muziekliefhebbers.

Beste KT88, Ik blijf erg benieuwd naar het antwoord van Vintage... maar jouw reactie is natuurlijk wel weer zéér benullig! Het bekende "When the Goin' Gets Tough... the Tough Get Goin'" gaat m.i. héél sterk op voor versterker-luidspreker combinaties. Er wordt veel te weinig aandacht gegeven aan aspecten als duur en mate van de belasting (opwarming van spreekspoelen, verhoging van de elektrische weerstand en de invloed daarvan op de wisselfilters, thermoplastische effecten e.d.), en aan de reactiviteit van luidsprekers (elektrische, pneumatische en mechanische resonanties). Nadat ik lange tijd geïmponeerd was door de theorie omtrent zeer vlak metende systemen met hogere orde filters (de BBC-school: KEF, B&W (DM2A), Spendor, Harbeth, Stirling, Rogers e.v.a.), ben ik ervan overtuigd geraakt dat correcties en compensaties via de netwerken ("Acoustic Butterworth", bijv.) vrijwel altijd meer kwaad doen dan goed, en dat de noodzaak daartoe moet worden voorkomen door de juiste keuze van drivers, bouwmateriaal, demping en correcte afstemming. Hoe beter die keuzes, des te simpeler de uitvoering kan zijn.

Beste Vintage, Klinkt de minst vervormende versterker ook beter met muziek, of niet? Je meet via de standaardmethode? Via een afsluitende vermogensweerstand? Zou belasting met een complexe load (luidspreker!) de vervormingscijfers sterk beïnvloeden?

Beste Jongensdroom, Je gaat er kennelijk van uit dat jij wèl kleine verschillen kunt horen, en dat ik die niet kan horen. Je hebt nogal een hoge dunk van jezelf, hè? Ik ga er van uit, dat we allebei kleine verschillen kunnen horen. Maar na tientallen jaren intensief op het hoogste niveau met high-fidelity te hebben gewerkt, heb ik grote bedenkingen tegen amateuristische lapmiddeltjes. Echte verbeteringen zijn altijd wetenschappelijk en technisch te verantwoorden en te verklaren.

Beste Karma, Als een installatie in staat is om alleen maar alle aangeboden frequenties met de juiste luidheid weer te geven, krijg je al het moois dat jij opsomt daar gratis bij!

Beste Duck-Twacy, Iemand koopt zo'n tegel, omdat hij WIL dat die heilzaam werkt. En vervolgens MOET die tegel ook wel heilzaam werken, want anders ben je gewoon een stomkop geweest die zich heeft laten bedonderen. En dat WIL je dus ook niet. Bovendien geeft een dure tegel status. Het is interessant, imposant - wat niet iedereen hééft zoiets, nietwaar - en is dus drager van het gevoel van eigenwaarde. ("Kom je aan m'n tegel, dan kom je mij! Mot je wat?")

Beste Groovy, Ja, wat je niet hóórt, bestáát niet, hè? John Bowers besloot destijds de cracked bell BBC monitor (met zijn enorm hoge verliesfactor: "als de bas dan tòch niet goed kan zijn... dan maar wèg ermee!") een kans op kwalitatief en kwantitatief redelijke basprestaties te geven met zijn 1/8 lambda transmissielijnsysteem DM2A. Een verademing was dat, na al die constipatie...

Beste mumsoft, Waarom smeer je die gehaktprut niet in je oren? Dan houden je audiospulletjes tenminste hun waarde en nut...

Geen verstand... èn geen manieren? Waar een Wil is, is een Wegwezen wat mij betreft.

Is Spido nou echt de énige hier, die zo nu en dan kippenvel krijgt van muziek & (navrante) tekst?? Ter aanmoediging van alle anderen: nog een liedje, en een uitvoering, die - zoals de Engelsen zeggen - "je vlees laat kruipen". Edith Piaf: "De l'Autre Côté de la Rue". Het lijkt een leuk liedje te zijn, over een leuk meisje dat een leuk leven leidt. Maar die schone schijn bedriegt. Zo mooi is het alleen maar als je het bekijkt vanaf de overzijde van de straat... http://www.youtube.com/watch?v=2zs9tIZ4ois De tekst werd voor de opname helaas ingekort, omdat het lied op een 78-toerenplaat moest passen. Ik wilde u echter het huiveringwekkend origineel niet onthouden.

Beste Jongensdroom, Alles wat een mens kan horen, is frequentie (toonhoogte) en amplitude (luidheid). En beide zijn uitstekend te meten, te registreren, te herhalen en te vergelijken. Door dit te bestrijden, beledig je iedereen met een gezond verstand.

Beste Robx, O, jullie hadden die tegel dus niet eens onder de luidspreker gelegd? Dat zou nog enige zin gehad kunnen hebben... Overigens denk ik dat je bij heel iemand anders uitkomt dan bij Spido, als je ooit naar Appelscha gaat.

Kijk, en dat blijkt nu steeds weer NIET het geval te zijn! Een mogelijke uitzondering wordt gevormd door de tegel: die zou als een gedempt (want er staat een luidsprekertje op!) klankschaaltje kunnen werken, dat in een bepaald toongebied resoneert. Tegels, vloeren, betimmeringen, meubels en andere niet door het audiosignaal gedicteerde en gecontroleerde lichamen, zouden dat echter niet moeten doen. In huize Spido liggen er tenminste 3750 tegels onder de luidsprekers, maar die tegels resoneren niet. Ze liggen vast in een betonvloer van enkele decimeter dik en trillen zelfs niet bij de Berlioze Damnation de Faust, het Verdiaanse Dies Irae in de Messa da Requiem, of de Wageneriaanse Zusammenbruch des Walhalla in de Götterdämmerung op schouwburgniveau. Het enige wat trilt, dat zijn de speakermembranen en de lucht. Zo hóórt het.

Ja hoor, Robx: het gaat weer over onbewijsbare "verbeteringen". Over goena-goena, over voodoo, over inbeelding, over bedrog en zelfbedrog, over onnozele halzen en over slimme geldkloppers. Zoals bijna altijd wanneer jij een bijdrage levert.

Beste Robx, Het smeren van prut op een optische drager kan nooit tot verbetering leiden, maar alleen tot leesfouten. Wellicht klinkt jouw muziek wel prettiger, via jouw audioset, als je er wat minder van hoort... Graag knoop ik overigens aan bij de vraag van Jongensdroom: Is de door jou beweerde verbetering ooit in metingen vastgesteld?

Beste Rox, Bedoel je niet een Schumann anti-resonator? Een apparaat dat is bedoeld om aardresonanties (a.g.v. van tectonische activiteit / wrijving van aardschollen) te elimineren? Als zo'n apparaat echt zou werken, zouden men er wellicht aardbevingen mee kunnen voorkomen. Maar ze werken niet, dus kan men er alleen maar geld mee verdienen...

"Finyl": geen hits op google, dus het bestaat niet.

Op een goede CD klinkt "finyl" als "vinyl"...

Goede kabels zijn kabels die net zo goed klinken als andere goede kabels.

Beste Jongensdroom, Bij normale, goede interlinks en speaker kabels is er geen verschil hoorbaar. Als een kabel wèl een duidelijk hoorbaar verschil oplevert, dan is dat geen goede kabel. Want een kabel kan het signaal nooit verbeteren, maar alleen verslechteren. Al dikwijls heb ik bij audioclubs en elders daarvan bewijzen gezien tijdens directe ("blinde") A-B tests. Soms werden zulke vergelijkingen mede georganiseerd door leveranciers van dure kabels en interlinks. Dan werd vaak een goedkope kabel als de betere aangewezen door de meeste deelnemers.

Beste Groovy, Luidsprekers met een nominale impedantie van 15 à 16 Ω waren standaard in het buizentijdperk. In combinatie met buizenversterkers trad er zo minimale vervorming op. Later, in het transistortijdperk, werd 8 Ω de standaard. Vermoedelijk zal het resultaat van de vergelijking die jij aankondigt afhangen van het type versterker; m.n. van de uitgangsimpedantie. Maar als het gaat om historische (dus oude) luidsprekers, zal de individuele staat waarin ze verkeren van nog veel groter belang zijn.

Eigenlijk blijft het vreemd om het beweeglijke, lichte, kwetsbare cantilevertje twee in wezen onverenigbare taken op te dragen: - minieme trillinkjes overbrengen: de muziekinformatie in de groef; - het transport van de arm over de plaatradius, met hobbels en bobbels, zwieren en zwaaien. Er zijn elementen geweest (Stanton, Pickering) die met een beweeglijk opgehangen schoonmaakborsteltje waren uitgerust. Zulke borsteltjes namen veel van het grove transportwerk over, zodat de cantilever mechanisch werd ontlast. (Voor de verticale druk van het borsteltje zelf werd 1p extra naaldkracht verdisconteerd.) Best slim bedacht, hoor.

Al een paar keer heb ik verteld dat mijn eerste versterkers buizenbakken waren: om te beginnen de zelfbouw Philips HF10. En dat het een demonstratie van Harold Joseph Leak was, in samenwerking met toenmalige importeur AudiTrade (Thorens, Ortofon, Leak) die mij geheel overrompelde. En dat daarbij buizenversterkers, MC-elementen met trafo's, gewichtige draaitafels en luidsprekers met superstijve conussen werden gebruikt. Buizenversterkers zijn sindsdien heel lang buiten mijn blikveld gebleven. Ze waren immers, ook bij de goede ontwerpers/fabrikanten (Leak, Quad, Marantz enz.) opgevolgd door transistormodellen? Nou, die zouden het wel weten, toch? Bovendien klonken die torrenversterkers inderdaad prima, en niet veel anders dan hun buizen-voorgangers. Mijn latere oordeel over buizenversterkers in het algemeen was vooral gevormd door demonstraties met o.m. "Spark" producten uit het Verre Oosten bij een bekende hifi-leverancier in Friesland. Imposante buizenversterkers die allemaal heel verschillend klonken en geen van alle goed. En door een paar andere buizenversterkers - waaronder VdV - die wel mooi en warm, maar ook te intiem, te klein klonken. Die wel zachtjes konden knabbelen, maar nooit echt dóórbijten. Mijn enthousiasme voor de onlangs vakkundig gerenoveerde Leak-combinatie moet dus zeker niet als een algemeen oordeel over buizenversterkers worden opgevat.

Je zou er haast toe overgaan de hele draaitafel een beetje scheef te zetten, om de nodige excentrische compensatie te krijgen... (De twee pootjes aan de linkerkant wat omhoog. Of de twee pootjes aan de rechterkant wat omlaag. Hierover kan weer een nieuwe audiofielenstrijd ontstaan! )