spido

Zou het iets kunnen uitmaken (t.a.v. Gaussiaanse ruis) als je elk tweetal parallel geschakelde condensatoren òm en òm aansluit? (Een soort twisted pair? Een condensator is per slot van rekening een bijzondere vorm van een kabel.)

Beste Vintage, Oei! Dat moet je niet hebben, natuurlijk! Toch niet het gevolg van overspanning?

Epcos METALLISIERTER POLYESTER-KOND., 0,47UF MKT-folie condensator Radiaal bedraad 0.47 µF 630 V/DC 10 % 27.5 mm (l x b) Deze, dus? Die staat toch ook als uitstekend bekend..? Wat zou het hoorbare verschil met de Wima FKP1's kunnen verklaren? Minder microfonie / betere demping? Minder memory-effect, wellicht? P.S. In The Old Days gebruikten de beste fabrikanten papier-in-olie condensatoren. Heb jij die wel eens geprobeerd?

Hallo Goodtube, Lijken me heel goede condensatoren! Wat zat er op die plaats in het oorspronkelijke ontwerp (bouwpakket)?

Mij (en ik denk: ook vele anderen) vallen de stapelingen van roze MKP's (ja?) op. Zijn die in de plaats gekomen van kleinere enkelvoudige condensatoren? Electrolieten wellicht?

Ja, leuk hè? Zo leer jij ook nog eens wat.

Nee, natuurlijk niet. Kwestie van vingerplaatsing. Van vinger-verplaatsing (opduwen, laten zakken) tijdens de toon, zelfs. Zo kun je de viool laten "zingen". Onder de violisten die dat kùnnen (en dùrven), treffen we overigens opvallend veel zigeuners en joden aan.

Beste Jongensdroom, Je stelt kennelijk veel lagere eisen dan ik. Verder weet je kennelijk niet hoe goed de betere luidsprekers vroeger waren. Bovendien komt Spido overal waar hij dat wenselijk en nuttig acht: alleen onder een andere naam.

Beste Pjotr, Om het nog wat ingewikkelder te maken, zijn de toonladders omhóóg een beetje anders dan dezelfde ladders omláág. (Voor de majeur en mineur toonladders geldt eigenlijk hetzelfde: vandaar dat ze wel gezongen kunnen worden, of gespeeld op een instrument als de viool (waarop je helemaal je eigen toonhoogte maakt), maar eigenlijk niet op een piano, bijvoorbeeld. Een "zigeunertoonladder" bestaat niet. Vooral niet, omdat "zigeunermuziek" als aparte soort niet bestaat. En voorts, omdat er in zulke muziek soms heel verrassend, via een enkel koppelakkoord op het cimbaal (cimbalom) bijvoorbeeld, van mineur naar majeur - en omgekeerd - wordt overgeschakeld: vaak gepaard met een abrupte tempowisseling. (Spido gedenkt met grote tederheid hoeveel nieuwe oude muzikale dingen hij opstak als lid van een "zigeunerorkest"!) "Chromatiek" is eigenlijk "kleur": die wordt ten dele bepaald door opeenvolging van min-of-meer hele en halve tonen in de ladder, maar ook bijvoorbeeld door de wijze van spelen. Wie met behulp van een piano op grove wijze kennis wil maken met de oude, Oosteuropese toonladders en hun chromatiek, heeft hier wellicht iets aan: http://nl.wikipedia.org/wiki/Kerktoonladder Alleen, zoals reeds gezegd: omhoog en omlaag zijn tòch een beetje verschillend. Vraag maar aan Roby Lakatos, Tata Mirando of Tucsi Basily, bijvoorbeeld.

Welnee! Luidsprekers bouwen is een kwestie van een paar minuten, tegenwoordig. Ontwerpen kost overigens tegenwoordig ook al geen tijd en moeite, dank zij de ontwerp-software. Binnen no time heb je zo alwéér een middle-of-the-road luidsprekersysteem. (Voor goede luidsprekersystemen is veel méér tijd, kennis, ervaring en inzicht nodig. Maar goede luidsprekersystemen worden tegenwoordig haast niet meer gemaakt.)

Jongensdroom heeft een probleem met Klaas Vaak?

Beste Hans, Nee hoor, als je jouw vlechtwerkjes vergelijkt met met goede kabels, lijkt het wel of je van vaste bodem (goede kabel) in drijfzand stapt (vlechtwerken). Overigens heet de goede man Feenstra. Maar dat klankverschil is zo klein, dat velen het niet kunnen horen...

Wat bedoel je met "onze westerse muziek"? De popmuziek van tegenwoordig? De volksmuziek van vroeger? De klassieke, symfonische muziek? De kerkmuziek, die eeuwenlang toonaangevend was? Opera, oratorium, operette, musical, chansons, liederen...? Qua ritmiek en qua chromatiek (toonladders, zeg maar) zijn er grote verschillen tussen Oosteuropese en Westeuropese traditionele muziek. Van belang is, dat Roemenië een Romeinse kolonie was (de naam zegt het al) en dat Romeinen culturele uitingen verzamelden uit heel hun grote rijk. (Zonder dat ze zich die culturen echt eigen maakten, overigens: daarvoor waren ze te materialistisch ingesteld.) En de Läutari staan er om bekend dat zij veel traditonele Oosteuropese muziek levend hielden. Maar de verschillen met Westeuropese muziek zijn te groot om jouw bewering zondermeer over te nemen.

Nou nou zeg, Thingman toch! Nog geen steek veranderd, hè? (Jammer...)

Helaas biedt bovenstaande link geen duidelijkheid over de gang van zaken in de Abbey Road Studio's (EMI / Parlophone). Kortheidshalve verwijs ik naar de tekst van Peter R. Vince, 3 juni 1997, in het boekje bij de (mono!) CD "Helen Shapiro at Abbey Road • 1961 - 1967. (EAN 724349345225) Een paar stukjes daar uit:

Kan het effect dat jij beschrijft te wijten zijn aan zweving (wow) in de opname?

Al sinds de vroege jaren vijftig zijn er misleidende audio-vergelijkingen gemaakt. Altijd werd de luidste van de twee objecten (bijvoorbeeld luidsprekers, of zoals nu: kabels) als beste beoordeeld. De luidste "overall", of met alleen wat luidere hoge en/of lage tonen. Vaak werd er opzettelijk misleid. In winkels en op audio-shows. Het volume van de één wat opdraaien, en/of een beetje meer hoog, en/of een beetje meer bas. Maar soms wordt er ònopzettelijk misleid. Bijvoorbeeld bij links-rechts vergelijking in een (akoestisch) asymmetrische luisterruimte. En vooral, wanneer er geen mono-bron werd gebruikt. Ik vermoed dat zoiets bij Jongensdroom thuis het geval is.

Haïdouk, 1703. http://fr.wikipedia.org/wiki/Haïdouk Lăutari in the 19th century http://en.wikipedia.org/wiki/Lăutari

Beste Jongensdroom, Als de éne kabel "beter is" dan de andere, is tenminste één van die kabels niet in orde. Maar het is ook heel goed mogelijk dat ze alle twee niet deugen. Vergelijk ter referentie met gewone LS-kabel van 4 mm2 (getwijnd OFC): beter is er niet. (Tenzij je heel grote lengtes gebruikt: dan komt 6mm2 in overweging.) Zelfbedachte en uiterst geheime testprocedures zijn misschien wel potent, maar komen niet in aanmerking voor een patent: je zult je procedure moeten uitleggen aan een commissie van deskundigen met een gezond oordeelsvermogen : dat is nog eens heel wat anders dan een forum van audiofielen!

Is het niet mogelijk dat het subjectief vastgestelde verschil in kwaliteit en/of rendement is terug te voeren tot de plaatsspecifieke akoestische koppelingen van de beide luidsprekers in de asymmetrische ruimte? Wat is het hoorbaar resultaat wanneer de beide luidsprekers gewoon op hun eigen plek blijven staan, en de bekabeling wordt omgewisseld?

http://www.nrc.nl/muziek/2014/07/13/dirigent-lorin-maazel-84-overleden/

[terzijde] Zeg Mumsoft... Bix Beiderbecke ("In A Mist" e.d.) lijkt me ook wel wat voor jou, eigenlijk. Ken je die? Ook zéér muzikaal! Van dat héle muzikale, weetjewel? [/terzijde]

Beste Ove, De zaak is gecompliceerder dan jij hier voorstelt. Een goede bijdrage uit de door mij eerder genoemde link vind ik de volgende: P.S. De laatste zin zou menig audiofiel ter harte kunnen nemen! P.P.S. Zojuist ontving ik de nieuwste Ortofon Newsletter in m'n mailbox. En kijk eens naar het eerste item in die Newsletter:

De Stereo van de eerste Beatles LP's was een aanfluiting: de scheiding van zangstemmen en instrumenten over de beide stereokanalen had niets met stereo-zoals-het-bedoeld-was te maken. Het was alleen maar een raar en ongewoon effect. Men leze (ondermeer) http://www.beatlesbible.com/forum/recording-and-musicology/mono-vs-stereo/

Spido koestert een aantal LP's, maar méér nog een paar 78-toeren platen. In zijn collectie bevindt zich bijvoorbeeld een speelbaar exemplaar van "Sonny Boy" / "There's a Rainbow 'Round My Shoulder" van Al Jolson. Uit één van de eerste speelfilms met geluid: "The Singing Fool" (1928). Voorzichtig vastpakken, dus. Met trillende vingers van opwinding...