spido

Jouw tweede ook. Jammer dat er geen derde kwam: die had wellicht blijk gegeven van enige deskundigheid en inzicht...

Beste Joboton, Jij weet niet wat ik ga doen. Maar ik weet wel wat jij gaat doen: jij gaat kijken naar "Dagboek van een Herdershond". Ik kan dus het nut van mijn tijdsbesteding wel vergelijken met de jouwe. Want ik weet jouw tijdsbesteding,

Wees maar voorzichtig: het is al erg genoeg wanneer een

Beste Jeroen, Afgezien van het feit dat luidsprekersystemen haast onbegrijpelijke dingen zijn... mensen zijn dat ook! Mensen vallen over kleine fouten, en zien grote over het hoofd. Sterker nog: veel luidsprekers worden bewonderd vanwege hun fouten. Wie zich bezighoudt met luidsprekerfilters, doet goed werk. Maar: half werk. Want perceptiepsychologie is minstens zo belangrijk. Voor een forum van enkele musici, musicologen en hifi-journalisten organiseerde ik in een grijs verleden eens een (nooit gepubliceerde) vergelijking tussen een stel luidsprekers die min of meer toevalligerwijs bij mij in huis stonden: de KEF "Concerto", de B&W 801F, de Jordan Watts "Gemini", de Tannoy M3000 Red Monitor, en de oorspronkelijke Pied Piper. Vooral de directe vergelijking tussen de 801F en de M3000 was frappant. Ze leverden een rechte karakteristiek over eigenlijk een identiek bereik, maar hun karakteristiek aan muziek was totaal verschillend. De 801F voldeed geheel aan de technische eisen van zijn tijd: driewegsysteem, hogere orde filtering, wisselen aan de randen van het middengebied... ongeveer wat jij mij aanraadt, eigenlijk. De M3000 was eigenlijk in die tijd al een onbestaanbaar ding: theoretisch veel te breed gebouwd voor een goede afstraling, een 38 cm dual concentric die enorm moest opbreken om de kilohertz te halen waarbij de tweeter hem uit zijn lijden zou verlossen... Maar die Tannoy kreeg van iedereen de hoogste waardering! Hij klonk veel duidelijker, verstaanbaarder, realistischer, herkenbaarder dan de 801F. En hij plaatste instrumenten loepzuiver in het geluidsbeeld. Als dat niet te verklaren is uit het feit dat hij niet wisselde in het gebied van de grondtonen plus eerste twee harmonischen van de meeste instrumenten (en stemmen)... wat kan d

Beste Paulebabbie, Je begint al aan je nieuwe kabel te wennen, begrijp ik?

Beste Jeroen, Laat het duidelijk zijn: een Rieu-fan ben ik evenmin! Toch heb ik een aanmerkelijk hogere dunk van zijn (technische) vakmanschap dan jij. Zijn vioolsolo's zijn meestal melodisch vrij simpel, maar perfect in hun soort: goed gefraseerd, zangerig, mooi uitgespeeld, en met de juiste (want effectieve) accenten. Hij speelt uit een enorm technisch surplus: dat blijkt uit de beheersing van het materiaal en de sfeer van ontspanning en speelvreugde. Hij is iemand die Paganini beheerst, om Johann Strauss te kunnen uitvoeren. Bovendien arrangeert hij buitengewoon vaardig voor zijn orkest.

Beste DIY-Freak, Een filter is narigheid. Ellende. Een kwaad. Maar helaas: een noodzakelijk kwaad. Er zijn luidspreker-units die hogere-orde filtering zondermeer noodzakelijk maken. Doordat ze erg opbreken boven hun werkingsgebied. En/of doordat ze daar gaan pieken, al dan niet als gevolg van bundeling en/of resonantie. Ik ben opgegroeid in de tijd van de hogere-orde filters, voornamelijk volgens de leer van de heer Butterworth, met de aanpassingen daarop van bijvoorbeeld KEF ("Acoustic Butterworth") en B&W. Hoe duurder een luidspreker was, hoe complexer het filter werd. Ook in de zelfbouwsfeer werkte dit door: REMO verkocht bakken met filtercomponenten bij elke Rogers PRO-9TL en Atkinson SOTA. En een oorspronkelijk eenvoudig - en zeer gewaardeerd - ontwerp als de KEF "Cresta" kreeg als opwaardering nu ook zo'n complexe filtering. We waren diep onder de indruk: als het zo ingewikkeld is, dat moet het wel goed zijn. Maar we vergisten ons. Wanneer de nieuwe Cresta met de oude werd vergeleken, won de oude op alle fronten. Okay, de nieuwe had een wat rechtere curve, bij de sinussweep. Maar hij klonk met muziek veel verdraaider, onechter dan de oude. En met driewegsystemen was het allemaal nog veel erger. Zo'n zeventiger jaren hi-tech systeem als de B&W DM-6, met zijn faserechte verspringende baffle, legde het muzikaal compleet af tegen een simpele reflexkast met een paar Jordan Watts breedbanders er in. Okay... dit is geen antwoord op je vraag. Mag ik het misschien zo zeggen: welk filter je kiest, hangt af van de units die je wilt (of moet) gebruiken. Mijn huidige voorkeur is: zo weinig mogelijk filteren. En alles in gelijke polariteit aansluiten. Liefst dus: eerste orde. Alleen

Beste DIY-Freak, Leuk experiment. Ik zou er graag een paar vraagjes over willen stellen: ad 1. Jullie conclusie betekent dat een radicale aanranding van de structuur van een muziektoon (een grondtoon met een aantal harmonischen) door fasedraaiing in het harmonischengebied geen hoorbaar effect heeft? Weten jullie welke onder wetenschappelijke condities uitgevoerde onderzoekingen jullie hiermee weerspreken? Spelen jullie zelf muziekinstrumenten, hebben jullie ze in huis, of wordt er in jullie aanwezigheid vaak live gemusiceerd? ad 2. Die ouwe lullen hadden misschien in technisch opzicht wel gelijk, maar hun speakers klonken vaak niet erg natuurgetrouw. Concluderen jullie niet te gemakkelijk over de invloed die diverse types van wisselfilters hebben op systemen die bestaan uit woofer, middentoner en tweeter - units die allemaal heel specifieke eigenschappen hebben op het gebied van m.n. stijgtijd en spreiding - op basis van een experiment met alleen maar quasi breedbanders?

Kabelfreaks denken dat ik ze niet begrijp. Dat komt doordat ze h

En in mijn geval: leuker!

Daar kan ik je wel iets over vertellen! Wat bij de King wordt gedaan door

De film heb ik niet gezien. Maar ik moest erg lachen om het boek...

Beste Kabelaars, Even een bezoekje gebracht aan de site van Hans Baan. Eerst las ik het stuk over "Verbindingen":

Beste Leobus, De verschillen in kwaliteit tussen twee condensatoren zijn te meten. Ook al hebben bijvoorbeeld een elco, een MKT en een MKP alle drie een capaciteit van precies 10 microfarad: ze meten

Staat daar echt het merkje KEF op? Het lijkt me waarschijnlijker dat er IMF op staat... Zowel KEF (al beweerden ze dat zij ze zelf produceerden) als IMF kochten deze units in bij Acoustical Engineering Ltd, Londen. Althans, dat is mij verteld door weer een

Zou ik gewoon d

Beste Dick, Nou,'t mag van mij ook wel wat subtieler: een vervolgserie, bijvoorbeeld, waarin Erik Odekerke - uitgetreden priester, thans in diepe zonde samenwonend met Mythe (zo heette het wichtje toch?) - op zoek gaat naar zijn in het geniep verwekte en in een obscuur opvanghuis voor ongehuwde moeders in Belgi

Beste Hans, Als men wat dieper ingaat op de eigenschappen van geleiders, gaat er voor de meeste mensen een nieuwe wereld open. De opmerkingen over pisbakkenijzer, onzuiver of zuiver koper, single core of multi-strand, gevlochten of recht-toe-recht-aan, zijn allemaal best vermakelijk, maar zij vertellen nauwelijks iets over de kabelresonanties, demping, reflecties, staande golfpatronen, echo's en andere narigheden die samenhangen met impedantie (L+C+R) en met de fysieke eigenschappen van geleiders (lengte, dikte, evt. losse of dode einden). De meeste effecten zijn nauwelijks als verzwakking of versterking merkbaar in het gebied van lage frequenties (tot 20 kHz). Daarvoor zijn de L, C en R te klein: daar heb je gelijk in. Maar ik sluit niet uit dat bepaalde kabels - dure, bejubelde kabels - in combinatie met bepaalde randapparaten, fasehoeken veranderen, waardoor de toonstructuur van het muzieksignaal verandert... en dus een "betere" of "slechtere" muziekweergave wordt gehoord. En ik sluit ook niet uit dat de andere "narigheden" op de een of andere wijze doorwerken in het audiobereik. Want met bijzondere kabels is inderdaad verandering van het geluid te horen. Wel verandering, dus. Maar nooit verbetering. Jij beweert zelf dat je vlechtwerkjes beter klinken dan andere kabels. Als mijn verklaring dan niet de juiste kan zijn... welke verklaring heb jij er dan voor? Geen enkele? Je doet zomaar-wat? Je w

Het "zwart" in de rusten kan waarschijnlijk vooral op het conto van de noise gates geschreven worden!

Het is mijn ervaring dat hoog of laag oppeppen (want daar komt het meestal op neer) eigenlijk nooit b

Beste Smijnster, Geen enkele luidspreker is volmaakt. Dus de Perfect Performer niet, en de ESL ook niet. Ze hebben allemaal hun sterkere en hun zwakkere punten. Wellicht is, in de juiste akoestiek en met de juiste opstelling, de ESL wel de beste keuze als je bijvoorbeeld teksten wilt noteren van liederen die door een koor worden gezongen. Of wanneer je van een strijkkwartet de cellopartij wilt noteren. Ik noem maar wat. Want analytisch zijn ze wel! Maar als je kippenveltrekkende emoties wilt ondergaan bij dramatische symfonische muziek? Nee, dan is de ESL m.i. niet het geschikte gereedschap. 't Blijft altijd zo klein, zo flets, zo gedistantieerd... Altijd aquarel of pastel. Nooit vette olieverf. (Maajja... da's m'schien heel p'soonlijk!)

Het bouwen van een electrostatenpaartje is zeker geen onmogelijke opgave: veel HTS-ers maakten daar tijdens hun studie een projectje van en hielden er leuke speakers aan over. Magnetostaten zijn eigenlijk een stuk lastiger. De sterke (rare earth) staafmagneten zijn moeilijk verkrijgbaar. Maar het grootste probleem is de verlijming van de stroombanen of -draden aan het membraan. Zelfs de industri

Gezien de moeilijkheden die je hebt om je bij ollanders goed verstaanbaar te maken, geef ik je in overweging andere boeken dan woordenboeken te gebruiken...

Nee, ik bedoel dat, afhankelijk van de frequentie, spanning en stroom ten opzichte van elkaar uit fase worden gedraaid. Gewoon, zoals een condensator en een spoel dat doen. Een kabel kun je technisch zien als een weerstand, een condensator en een spoel in serie.