Jump to content

Remasters en re-issues, Top of Flop?


TL 200
 Share

Recommended Posts

Er is hear al vaker geschreven over de kwaliteit van heruitgaven en remasters maar er was tot nu geen apart topic voor.

Vanmiddag luisterde ik naar een 24/192 flac van het album Solstice van Ralph Towner (1975 op vinyl uitgebracht). Ik vind het heel mooi klinken, deze heruitgave van 2017 <link> . Tussen 2008 en 2015 is dit album ook op CD uitgebracht.

Zoekende naar info over dit album kwam ik een recensie tegen op Amazon die je hier kunt lezen:<link>   Deze recensie, en deze  <link> van dezelfde schrijver laten maar weer eens zien dat dat lang niet altijd goed gaat en het lezen van dit soort recensies erg hulpvol kan zijn.

Vandaar dit topic. Om ervaringen uit te wisselen en elkaar hopelijk ook te behoeden voor miskopen.

 

Link to comment
Share on other sites

 

26 minutes ago, Hans van Liempd said:

Hij vind het een voordeel wanneer de muziek er "loud" op staat. Volgens mij heeft hij er weinig van begrepen.

Dat gaat over dat Jimi Hendrix album en hij schrijft:

A little bit louder, a little bit with more space, dynamics, stereophony and ....more LIFE.
The ordinary 80-ties pressing had height and width ...

Niet alleen over loud dus.

25 minutes ago, Hans van Liempd said:

De meeste heruitgaven zijn harder opgenomen en leveren dus qua dynamiek in.

dat is de loudness-war.
 

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Quote

I will tell you about how it sounds. And the word is VERY DISAPPOINTING !! Of course I have compared it with the vinyl version. Somehow I was expecting a difference in favor of the vinyl support. But not at this level ...
First of all, the sound level is very low, compared to the vinyl. And trust me, there is no discrepancy between the Phono and CD input sensitivity in my audio gear ...

Vind je het raar dat ik uit deze twee rood gemaakte teksten wat concludeer?

Link to comment
Share on other sites

Ik vind vaak  audiofiele remasters ook op vinyl wat te gladjes klinken. Zie mijn commentaar op Transformer van Lou Reed. Niets met loudness war te maken.

Edited by carl
Link to comment
Share on other sites

  • Members

Ik heb het al eerder gemeld, die remaster van het eerste Dire Straits album door MFSL. De latere albums zijn ook geremasterd, maar die zijn idd weer wat te audiofiel glad afgewerkt. Dat titel-loze eerste album gromt, beukt, knalt, is vet en swingt daardoor als de neten. Eigenlijk volledig zoals de toenmalige Dire Straits (eigenlijk Pick Withers) sound bedoeld was. Zwaar onderschatte drummer, en de eigenlijke Sultan of Swing...

Ik dwaal weer een beetje af, maar serieus, als je ook maar een beetje wat met Dire Straits hebt, kopen dat album. Al is het alleen maar voor het bijna bangmakende effect  van het Water of Love intro (wederom, die bijna oer-vette, knallende Pick Withers sound)!

Voor mij 1 van de beste remasters ooit, en gewoon echt beter dan het originele master werk...

Link to comment
Share on other sites

Meestal lijken ze wel een verbetering. Een echte flop vind ik Marillion - Brave, de laatste remaster uit 2018. Er is namelijk nog een remaster geweest, maar de 2018 versie is een flop. Het heeft er mee te maken dat er een persoonlijke invulling aan het geluid is gegeven. De zanger zingt op eens vanuit een doffe echoput en waar in het origineel muzikaal de nadruk wordt gelegd komt het als een anticlimax over in de nieuwe versie. Mijn persoonlijke mening natuurlijk. Heb ik de plaat als fan?  Natuurlijk. De andere Marillion remasters vind ik goed.

Edited by Ivan10
Link to comment
Share on other sites

12 hours ago, Arden said:

Ik heb het al eerder gemeld, die remaster van het eerste Dire Straits album door MFSL. De latere albums zijn ook geremasterd, maar die zijn idd weer wat te audiofiel glad afgewerkt. Dat titel-loze eerste album gromt, beukt, knalt, is vet en swingt daardoor als de neten. Eigenlijk volledig zoals de toenmalige Dire Straits (eigenlijk Pick Withers) sound bedoeld was. Zwaar onderschatte drummer, en de eigenlijke Sultan of Swing...

Ik dwaal weer een beetje af, maar serieus, als je ook maar een beetje wat met Dire Straits hebt, kopen dat album. Al is het alleen maar voor het bijna bangmakende effect  van het Water of Love intro (wederom, die bijna oer-vette, knallende Pick Withers sound)!

Voor mij 1 van de beste remasters ooit, en gewoon echt beter dan het originele master werk...

Ik had de plaat nog eens uit de kast gehaald en beluisterd en was tot de conclusie gekomen dat ik deze aan mij voorbij laat gaan. Het is ook wel een prijs"je" namelijk... Maar dit verhaal maakt mij tóch weer aan het twijfelen..... :huh:

Link to comment
Share on other sites

Hier wordt het King Crimson oeuvre (op cd) vergeleken...

 

Oops, vergat de link http://highfidelity.pl/@kts-719&lang=en

 

Of zelfde content  https://positive-feedback.com/audio-discourse/krakow-sonic-society-meeting-104-king-crimson-7-platinum-shm-cd/

Edited by Duck-Twacy
Link to comment
Share on other sites

20 hours ago, Arden said:

Ik heb het al eerder gemeld, die remaster van het eerste Dire Straits album door MFSL. De latere albums zijn ook geremasterd, maar die zijn idd weer wat te audiofiel glad afgewerkt. Dat titel-loze eerste album gromt, beukt, knalt, is vet en swingt daardoor als de neten. Eigenlijk volledig zoals de toenmalige Dire Straits (eigenlijk Pick Withers) sound bedoeld was. Zwaar onderschatte drummer, en de eigenlijke Sultan of Swing...

Ik dwaal weer een beetje af, maar serieus, als je ook maar een beetje wat met Dire Straits hebt, kopen dat album. Al is het alleen maar voor het bijna bangmakende effect  van het Water of Love intro (wederom, die bijna oer-vette, knallende Pick Withers sound)!

Voor mij 1 van de beste remasters ooit, en gewoon echt beter dan het originele master werk...

Je bedoelde natuurlijk vinyl, maar ik heb maar de sacd gekocht. Heb de lp destijds grijs gedraaid (toen ie net uit was), maar gek genoeg de laatste zeg 30 jaar nauwelijks meer naar omgekeken. Wellicht iets te vaak gedraaid destijds (ik noem dat het hotel californie effect).

https://www.discogs.com/sell/release/14330614?ev=rb

Wellicht tijd voor een hernieuwde kennismaking

Link to comment
Share on other sites

Grijs draaien is gewoon een gezegde, maar ja, platen slijten. Met een verkeerd afgesteld element (te lage naaldkracht bv) nog iets harder.

Daarom koop ik ook geen vinyl meer (al 30 jaar niet meer).

Edited by Duck-Twacy
Link to comment
Share on other sites

43 minutes ago, Duck-Twacy said:

Grijs draaien is gewoon een gezegde, maar ja, platen slijten. Met een verkeerd afgesteld element (te lage naaldkracht bv) nog iets harder.

Daarom koop ik ook geen vinyl meer (al 30 jaar niet meer).

Ik koop alleen tweedehands, ik heb nieuwe geprobeerd  maar vind het niet zo klinken.

Link to comment
Share on other sites

On 1/19/2020 at 7:49 PM, Hans van Liempd said:

Vind je het raar dat ik uit deze twee rood gemaakte teksten wat concludeer?

Nee, je hebt wel gelijk maar het verschil in  luidheid is niet de essentie van het verhaal. Dat een heruitgave van een LP op cd klinkt als een slechte mp3, daar gaat het om. Mijn ervaring is dat SACD in het algemeen een stukje zachter klinkt dan een gewone cd. De klank daarentegen is dan wel goed. Het lagere volume is simpel te corrigeren door de versterker wat verder open te draaien.

Link to comment
Share on other sites

4 hours ago, TL 200 said:

Nee, je hebt wel gelijk maar het verschil in  luidheid is niet de essentie van het verhaal. Dat een heruitgave van een LP op cd klinkt als een slechte mp3, daar gaat het om. Mijn ervaring is dat SACD in het algemeen een stukje zachter klinkt dan een gewone cd. De klank daarentegen is dan wel goed. Het lagere volume is simpel te corrigeren door de versterker wat verder open te draaien.

Wanneer er een grote dynamic range is, klinkt de betreffende muziek zachter dan met een kleine. Een grote dynamic range is voor mij altijd een voordeel, ik zet de volumeregeling wel wat verder open.

Bij veel herpersingen klinkt de muziek luider en vetter. De dynamic range is dan vaak een stuk kleiner. Voor mij zijn dat slechtere "persingen".

Link to comment
Share on other sites

Dynamic range kan ook te groot zijn om nog fatsoenlijk thuis te kunnen draaien. Pop/rock CD's met een average DR van 16 a 17 dB vermijd ik (zijn er ook niet veel). Zeker als je ze ook wil beluisteren zonder er voor te gaan "zitten"

Link to comment
Share on other sites

7 minutes ago, Duck-Twacy said:

Dynamic range kan ook te groot zijn om nog fatsoenlijk thuis te kunnen draaien. Pop/rock CD's met een average DR van 16 a 17 dB vermijd ik (zijn er ook niet veel). Zeker als je ze ook wil beluisteren zonder er voor te gaan "zitten"

Zijn er die dan ?? 🤔

Link to comment
Share on other sites

Mijn favoriete reference: https://www.tnt-audio.com/topics/body_and_soul_e.html Het origineel op vinyl dan en ik heb zelf nog wel een eerste promopersing. Oftewel 1 van de eerste 1000. Zal die DR niet veel ontlopen of zelfs overheen gaan. Stukje laat tevens zien wat de "moderne" smaak is......... :wacko::( Nou ja modern? Ook al weer 20 jaar oud...........

Edited by Pjotr
Link to comment
Share on other sites

1 hour ago, Hans van Liempd said:

Zijn er die dan ?? 🤔

Nauwelijks op cd..

http://dr.loudness-war.info/album/view/97252

http://dr.loudness-war.info/album/view/74801

Alles average 17 (en best de moeite waar denk ik)

 

Eigenlijk is > 15 dB al zeldzaam voor dit genre

 

Link to comment
Share on other sites

1 hour ago, Pjotr said:

Mijn favoriete reference: https://www.tnt-audio.com/topics/body_and_soul_e.html Het origineel op vinyl dan en ik heb zelf nog wel een eerste promopersing. Oftewel 1 van de eerste 1000. Zal die DR niet veel ontlopen of zelfs overheen gaan. Stukje laat tevens zien wat de "moderne" smaak is......... :wacko::( Nou ja modern? Ook al weer 20 jaar oud...........

Dat wordt idd bevestigt in de loudness db. De 1984 versie average 15 a16, de 1997 remaster 9 dB. Ouch

 

http://dr.loudness-war.info/album/list/album?artist=joe+jackson

Edited by Duck-Twacy
Link to comment
Share on other sites

2 hours ago, Hans van Liempd said:

Zijn er die dan ?? 🤔

Op het vinyl album van Brian Wilson "Smile" bestaat Kant IV uit Bonustracks. Daar is de DR van Wind Chimes 21; Cabin Essence 20,  On a holiday 19 en Heroes & Villains 18.

De tracks die samen het 'echte' album vormen zijn vrijwaal allemaal 11 t/m 13.

Bij klassiek is een DR boven de 15 doodnormaal.

 

Edited by Kraus vonBentinck
Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
 Share

×
×
  • Create New...