Jump to content

Blumenhofer Tempesta 17


Guest webmaster
 Share

Recommended Posts

Guest webmaster

Luisterverslag van luidsprekers: Blumenhofer Tempesta 17

 

 

Inleiding

Toen de importeur van o.a. Blumenhofer op het High-End Forum te kennen gaf, om meer forumleden in de gelegenheid te stellen luisterverslagen te schrijven en hiervoor ook mooie spulletjes ter beschikking
te  stellen, was dit niet tegen dovemansoren gericht. Al rap waren er afspraken tussen ondergetekende en de importeur gemaakt, om bij mij thuis een setje luidsprekers Blumenhofer Tempesta 17 af te leveren. Luidsprekers die m.i. in de “sympathieklasse” vallen. Met “sympathieklasse” bedoel ik kleine tot middelgrote vloerstaanders, die zich gemakkelijk schikken in de meeste huiskamers en zo tussen ca. €2.000 a €5.500 kosten. Weliswaar voor velen nog veel geld maar wel een aanschaf voor jaren en waar je dagelijks veel plezier aan kunt beleven. Ondergetekende bezit zelf al een jaar, met veel plezier een set Dynaudio’s Focus 260. Dit komt mooi uit, 2 luidsprekers met fysiek vergelijkbare afmetingen en in dezelfde prijsklasse die nu mooi met elkaar vergeleken kunnen worden en waarbij mijn eigen luidsprekers, als referentie kunnen dienen. (Tempesta 17: €3.700 / Focus 260: €3.400)

 

Aansluiten en opstellen

Samen met Marco van Music2 audio import, hebben we de Tempesta’s opgesteld zoals ook oorspronkelijk mijn huidige luidsprekers stonden opgesteld (zie foto onder). Deze opstelling bleek
goed te voldoen. Het betreft een middelgrote luisterruimte ca.35 m2 met een normale demping.

 

foto1gertjan.jpg

 

De gebruikte hardware:
- Versterker: Marantz PM11S2
- CD-speler: Marantz SA15S2
- Dvd-speler: Denon DVD3800BD (*)
- Streamer Logitech Duet met BOTW-voeding (*)
- (*) = aangesloten via de buizen Dac: Music Hall met Philips NOS Goldpin
- Interlinks: v/d Hull D102-III & Siltech Paris
- Luidsprekerkabel: zelfbouw Supra PLY3.4 + AudioQuest SG banaanstekkers (Focus 260)
- Luidsprekerkabel Camino SPK 0.6 (Tempesta 17)
- NAS: QNap

 

De gebruikte software:
- Flac.bestanden in normale Cd-kwaliteit
- Muziek Dvd’s in 2-kanaals stereo downmix
- SACD’s

 

De Blumenhofer Tempesta 17

De Tempesta’s zijn middelgrote vloerstaanders die er niet lelijk uitzien maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen, dat in deze prijsklassen de meeste concurrenten er een stuk fraaier uitzien. Daar waar vele concurrenten al met mooie lakken, afgeronde hoeken en gebogen kasten pronken, zijn de Tempesta’s in mijn ogen gewoon vierkante dozen. Ik ben in deze prijsklasse beter gewend maar wellicht heeft de fabrikant meer focus gehad op het innerlijk dan het uiterlijk, want het is uiteindelijk op de eerste plaats
toch de weergavekwaliteit die telt. De Tempesta’s zijn wel met wat luxere afwerkingen/kleuren te verkrijgen maar hiervoor gelden dan meerprijzen van €300/€600. Verder hebben deze luidsprekers de baspoort aan de onderzijde van de kast en kan je door het verstellen van de spikes het laag nog enigszins tunen. Voor wie deze Tempesta’s wil integreren in een homecinema opstelling, levert Blumenhofer ook de
Tempesta 17 Bookshelf en de Tempesta 17 Center.

 

Hieronder heb ik de fabrikantenspecificaties van de Tempesta’s en de Focus 260 naast elkaar gezet.
Dit alleen voor de volledigheid en wetende dat echte audiofielen hun neus ophalen voor deze puur
technische informatie, omdat dit niks zegt over de uiteindelijke klankkwaliteit en beleving.   

 

foto2gertjan.jpg

 

Bij exact nameten van de Tempesta:
- breedte: 195 mm
- diepte: 200 mm bovenzijde / 250mm onderzijde
- hoogte: 980 mm met spikes op de hoogte stand

 

foto3gertjan.jpg

 

Luisteren & muziek genieten

Een van de eerste CD’s waar ik goed voor ging zitten, was de live CD “Dedication” van Julian Sas.
Lekkere blues van Hollandse bodem van internationale allure en virtuoos gitaarspel. “Blues for J” is een nummer welke met mijn luidsprekers op een stevig volume, het laag van de basgitaar iets te dik wordt
aangezet en waarbij de Tempesta’s een stuk slanker maar wel strakker klonken. Bij normale volumes mocht het voor mij echter best wel wat voller klinken. Zo besloot ik de Tempesta’s via verstelling van de spikes volledig (ca.7mm) te laten zaken. Weliswaar geen wereld van verschil maar wel merkbaar.
De Tempesta’s klonken nog steeds wat slanker dan de Focus 260 maar wel snel en de contouren van de basgitaar en ook van het drumstel werden messcherp afgebeeld. Dit nummer kent ook een geweldige solo op een hammondorgel, echt zo’n nummer waarbij je steevast het volume flink opschroeft en waarbij de Tempesta’s geen krimp gaven. Het geluidsbeeld bleef zeer goed en zonder compressie fier overeind.     

 

Bij de live CD “Toute la Musique” van Patricia Kaas en de live CD “All this Time” van Sting, CD’s met
een wat drukkere bezetting met instrumenten, merk je dat de wat slankere maar snellere weergave in het laag ook de rest van de frequentieband ten goede komt. Er is geen sprake van enige “versmering” en de articulatie van laag tot hoog is zeer goed. De akoestische contrabas op de CD van Sting klonk weliswaar niet zeer diep maar wel loepzuiver, strak en messcherp omlijnd en zeer tastbaar.
Ook alle andere instrumenten bleven zeer goed apart aanwijsbaar.

 

foto4gertjan.jpg


De laagweergave van de Focus 260 is ook als gedetailleerd te bestempelen en kenmerkt zich door een redelijke diepe sonore weergave. De Tempesta’s verrasten vooral met een droge, zeer strakke precieze en vooral lichtvoetige weergave. Instrumenten waarbij “attack” een wat grotere rol spelen zoals een aanslag van een pianotoets, gepluk op een snaar van een akoestische gitaar, hi-hats, kleine trommels, klonken op de Tempesta’s zeer fraai en wat impulsiever dan op mijn Focus 260.

 

In het middengebied wat zich vooral bij stemmen manifesteert, klonken de Tempesta’s iets minder vol en warm. Blaasinstrumenten klonken op de Tempesta’s zeer fraai, luchtig en nadrukkelijk aanwezig.
Het piano solostukje “K-Interlude” van de live DVD “Kabaret” van Patricia Kaas, werd op de Focus 260 wat “zwaarder” neergezet met wat meer body t.o.v. de Tempesta’s, die dit weer compenseerde met een wat meer expressievere weergave.

Bij de live CD “It’s to Late to Stop Now” van Van Morrison, vond ik de Focus 260 iets beter in staat, de intieme sfeer van het album over te brengen. Bij andere CD’s met wat meer tempo, zoals rock en snelle blues muziek, waren de Tempesta’s licht in het voordeel en wisten wat meer spanning en “live-feeling” over te brengen. De stevigere nummers van de  CD  “Live at Rotterdam Ahoy” van Deep Purple, werden zeer overtuigend en vooral gewoon lekker de kamer ingeslingerd.  
 

Vanwege een licht vooroordeel mijnerzijds dat hoorns wat minder fijngevoelig met klassiek om kunnen gaan, met name strijkers, heb ik voor deze ultieme test het vioolconcert  “L’Arte del Violino” van Locatelli met Jaap van Zweden beluisterd. Dit vooroordeel bleek niet terecht te zijn omdat de Tempesta’s totaal geen scherpe randjes liet horen en de violen fraai en fijn presenteerden. Wel had ik af en toe het idee,
dat de Focus 260 iets fijnzinniger klonken en wat meer glans aan de violen verschafte. De resolutie in het hoog bij de Tempesta’s vond ik verrassend goed en deed niks onder t.o.v. mijn Focus 260, integendeel!

 

Over het volle frequentiebereik bleek de articulatie van de Tempesta’s verrassend goed. Wie n.a.v. hiervan het gevoel bekruipt dat de Tempesta’s naar de “analytische kant” neigen komt  bedrogen uit.
Door het lichtvoetige en levendige karakter wisten deze luidsprekers mij steeds aangenaam te boeien. Met minder goed klinkende opnames zoals “The Singles Collection” van Cuby and the Blizzards met vele opnames uit de jaren 60, klonken de Tempesta’s wat minder vergevingsgezind dan de Focus 260 maar nog steeds met een ruime voldoende.     

 

Bij beide luidsprekers kwam het geluid lekker los van de kasten, met een breed stereobeeld en waarbij
de Tempesta’s een iets wat meer forward “in-your-face” karakter vertoonde.

De beluisterde muziek (een kleine greep):

- Sting: All this Time

- Camel: A Nod and a Wink

- Locatelli: L’Art del Violino (met Jaap van Zweden)

- Closer to the Music: Sing/songwriter verzamel (SACD)

- Deep Purple: Live at Ahoy

- Loreena McKennit: Nights from the Alhambra

- Patricia Kaas: Toute la Musique en Kabaret

- Misa Criolla: Mercedes Sosa

- Joe Bonnamassa: An Acoustic Evening at the Vienna Opera house

- Solution: Live / Reunieconcert at the Panamá club

- Blackmore’s Night: Paris Moon

- Julian Sas: Dedication

- Jordi Savall: Istanbul

- Cuby and the Blizzards: The Single Collection

- All’ Improvviso: L’Arpeggiata / Christana Pluhar

- Terra Cora: I Muvrini

 

foto5gertjan.jpg

     

Conclusie

In de afgelopen korte periode, dat de Blumenhofer Tempesta’s bij mij op bezoek waren, heb ik vele
Cd-titels er doorheen heb gejaagd en dit zegt al voldoende. Het was lekker genieten met deze luidsprekers.  

 

De in dit luisterverslag benoemde verschillen tussen de Tempesta’s en de Focus 260, zijn niet meer
dan mijn subjectieve indrukken op enig moment en lijken op papier groter dan ze in werkelijkheid zijn.
Afhankelijk van het soort muziek, het luistervolume en je eigen stemming was er voortdurend een verschuiving in lichte voorkeuren, voor dan weer de Focus 260 en dan weer de Tempesta’s. Kortom beide luidsprekers vind ik eigenlijk wel toppers en elk met hun eigen charmes. Wel denk ik dat de Tempesta’s t.o.v. de Focus, ook in kleinere ruimtes wat beter uit de verf kunnen komen. Ik zie deze Tempesta’s ook als een goed alternatief voor wat grotere monitoren.

 

Slechte luidsprekers worden er in deze prijsklassen echt niet gemaakt en het kiezen van luidsprekers is toch ook gebaseerd op smaak en of ze goed kunnen functioneren in de luisterruimte waarin ze worden opgesteld.  

 

Voor iemand die:
- Goede vloerstaanders zoekt in de prijsklasse tot €4.000 (of als alternatief voor grote monitoren)

- Fijne “all-rounders” wil, die zowel klassieke als stevige rockmuziek goed kunnen weergeven.

- Geen moeite heeft met het relatief eenvoudige design.

- Voorkeur heeft voor een strakke kurkdroge en snelle basweergave t.o.v. volle, sonore diepe weergave.  
- Nog wel voldoende laagfundament wil hebben en waarbij een subwoofer geen strikte noodzaak is.

- Houdt van een lichtvoetige, wat minder vloeiende maar levendige speelwijze.
- Een luidspreker wenst met een zeer goede articulatie/resolutie zonder “analytisch” te zijn.

- Een luidspreker die gemakkelijk is aan te sturen en gemakkelijk te plaatsen is in de meeste kamers
 

Moet deze Blumenhofers Tempesta’s 17 eens beluisteren en beslist meenemen bij mogelijke aanschafplannen.

 

 

Reviewer: Gerrit-Jan van Zomeren

 

 

 

 

Ook Wil van den Dungen heeft eerder deze luidsprekers beluisterd, hier zijn verslag:

 

De beroemde uitspraak van de paus "bedankt fur die Bluhmen", kwam in mij op toen ik op de terugweg was naar huis, komende van de thuisbasis van HifiPlatform in Oosterhout.

Daar stond de allereerste, nieuwe Blumenhofer Tempesta 17 in Nederland. Dit Duitse merk is natuurlijk bekend van zijn grote hoorn-systemen. Helaas zullen deze voor veel muziekliefhebbers boven het budget vallen. Blumenhofer realiseert zich dat waarschijnlijk ook en met die gedachte in het achterhoofd, heeft men misschien wel de nieuwe Tempesta 17 ontworpen.

 

De Tempesta 17 valt met € 3600,00 in een wat meer bereikbare prijsklasse, dan zijn grotere Horn-Bruders. Haal je voor dit bedrag vervolgens dezelfde kwaliteit in huis? Nee, natuurlijk niet!

Veel interessanter is de vraag, in hoeverre hij daarbij in de buurt komt? Welnu, als ik een rapportcijfer moet geven, kom ik uit op een 8,3. En wel, een 8 voor het midden en het hoog en een 9 voor het laag. Voor een prijs/kwaliteitverhouding zou ik rond een 9 denken.

 

Hoe zijn de genoemde cijfers tot stand gekomen? Een groot aantal fragmenten van zeer uiteenlopende aard zijn gedraaid, voordat de pen voor de eerste keer het papier raakte.

Iedereen weet dat er nogal wat kwaliteitsverschil tussen diverse opnames kan zitten. Daarom is het verstandig altijd, eerst een soort van gemiddelde indruk te krijgen, van wat een luidspreker met al die uiteenlopende opnames doet.

 

Daarna zijn er een paar, goedgekende opnames intensief beluisterd en beoordeeld;

 

Fragment 1: ....... van Astrud Gilberto met het orkest van (ik durf het bijna niet te zeggen) James Last, door veel collega musici gekscherend James Overlast genoemd. Je kunt er van houden of niet, maar zijn orkest bestaat uitsluitend uit top-musici. Naast Astrud is er een mannelijke zanger. Op een goed systeem is te horen hoe levenloos de beste man zingt. Hoe gaat de FS1 daarmee om? Genadeloos! Deze luidsprekers laten dat eenvoudigweg horen. Dat is het grote nadeel van een goede luidspreker, maar bedenk u eens wat hij met een goede stem gaat doen? Juist ja, genieten. De stem van Astrud klinkt wat lichter dan ik gewend ben.

De vele percussie instrumenten die deze opname rijk is, laten een breed beeld horen. Vergeleken met een aantal aanzienlijk duurdere luidsprekers, is er wat minder detail in b.v. cabassa en conga. Tijdens de trombonesolo zijn de resonanties van de beker goed waar te nemen. De bas is op deze cd wat zacht opgenomen. De FS1 laat dat ook precies zo horen. Er wordt geen laag toegevoegd. Gelukkig maar, er wordt niets toegevoegd.

 

Fragment 2: ............van Freddy Hubbard.

Over van Latin naar wat zwaardere Jazz. Deze negertrompettist heeft van nature een volle toon. Soms lijkt het of je naar een bugel luistert, waar hij overigens ook regelmatig op speelt.

De track begint met conga's. De diepe kastresonantie van deze hoge handtrommels, is goed te horen. Je ziet als het ware dat het geen bongo's zijn. Na een aantal maten gaat de basgitaar een octaaf lager spelen. Dat keurig en onverzwakt weergegeven. Wat het laatste betreft vallen monitoren nog wel eens door de mand. Het is en blijft een stukje natuurkunde altijd. De blazers (trompet en sax) laten een groot, vol en fraai beeld neer. In zijn algemeenheid is er een soort rust in het geluidsbeeld, die erg plezierig overkomt. Tijdens de trompetsolo is de opgenomen galm goed te horen. Het timbre is groot en vol. Met de sax is ook weinig mis. Erg fraai allemaal. Het stuk eindigt met groot aantal percussie-instrumenten. Ofschoon elk instrumentje goed waar te nemen is, heb ik dat wel eens realistischer gehoord.

Daarmee bedoel ik op de manier waarop electrostaten en magnetostaten dat kunnen. Er moet dan echter wel een stuk dieper in de buidel getast worden dan bij de Tempesta 17 het geval is.

 

Fragment 3: .............. van de Arabesque CD.

Voor de afwisseling een stukje klassiek. Het geluid van een grote trom in een symfonie-orkest, behoort tot de laagste klanken die een dergelijk orkest kan produceren. De roffel die er op gespeeld wordt, is beslist indrukkend te noemen en voor deze prijsklasse ongekend.

Het knorrige karakter van de fagot komt realistisch over. Lastig te bespelen instrument overigens met zijn dubbelriet. De xylofoon laat meteen horen, dat het een exemplaar met houten staven is. "Dit zijn echt goede luidsprekers", spookt er steeds door mijn hoofd. Ondertussen komt er een prachtige trompet in het orkest naar voren. "Ja, dit is echt goed".

 

Resume;

Een cijfer hadden wel al in de openingstekst en wel een 8,3. Dat betekent dat het beter kan. Het laag is absoluut het meest sterke punt van deze luidspreker. Nooit opgesloten en altijd met duidelijke aanzetten. Het midden en hoog is zonder meer goed te noemen. Vergeleken met de grotere Blumenhofer Bruders, zou dat nog wat gedetailleerder en opener mogen klinken. Maar, dan moet u eerst serieus gaan sparen.

 

Wil van den Dungen

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
 Share

×
×
  • Create New...